Bardzo mi się te rzeczy (jako facetowi) podobały. Wbrew pozorom, sporo jest tutaj nieoczywistych wątków, bo i sama miłość bywa wszak różna.

Bardzo mi się te rzeczy (jako facetowi) podobały. Wbrew pozorom, sporo jest tutaj nieoczywistych wątków, bo i sama miłość bywa wszak różna.

Zbiór opowiadań, o trochę nierównym poziomie. Niektóre zaskakujące zmysłowością, biorąc pod uwagę, że pisane przez mężczyznę. Chyba rzeczywiście przemyślenia wynikają z własnych przeżyć i doznań autora. Porównując z „Travesti” myślę, że autor zdecydowanie lepiej daje sobie radę tworząc krótsze formy. Nie byłem rozczarowany, warte przeczytania.

Zbiór opowiadań, o trochę nierównym poziomie. Niektóre zaskakujące zmysłowością, biorąc pod uwagę, że pisane przez mężczyznę. Chyba rzeczywiście przemyślenia wynikają z własnych przeżyć i doznań autora. Porównując z „Travesti” myślę, że autor zdecydowanie lepiej daje sobie radę tworząc krótsze formy. Nie byłem rozczarowany, warte przeczytania.

Nie bardzo mi się podobała ksiażka.Nie lubię takich książek.Czyta się szybko.Krótkie opowiadania.

Nie bardzo mi się podobała ksiażka.Nie lubię takich książek.Czyta się szybko.Krótkie opowiadania.

Dlaczego kochamy kobiety? Dlaczego Pan, Panie Mircea kocha kobiety? Odpowiedź, chyba fragmentaryczną znajdziemy w tym krótkim zbiorze historyjek (jak nazwał je sam autor). Króciutkie rozdzialiki, pełne wspomnień, spostrzeżeń, refleksji, niczym fragmenty dziennika. Do czytania w międzyczasie, bo nie są ze sobą powiązane. Zawierają w sobie smaki, obrazy, zapachy, dźwięki. Momentami bardzo zmysłowe, jakby autor wyciągał esencję z doświadczeń. Bardzo przyjemny relaks w przyglądaniu się światu i kobietom :).

Dlaczego kochamy kobiety? Dlaczego Pan, Panie Mircea kocha kobiety? Odpowiedź, chyba fragmentaryczną znajdziemy w tym krótkim zbiorze historyjek (jak nazwał je sam autor). Króciutkie rozdzialiki, pełne wspomnień, spostrzeżeń, refleksji, niczym fragmenty dziennika. Do czytania w międzyczasie, bo nie są ze sobą powiązane. Zawierają w sobie smaki, obrazy, zapachy, dźwięki....

Nie mogłem się zebrać do napisania opinii na temat tej książki. Jak dla mnie to wszystko jest za płytkie i za proste. Książka napisana przez mężczyznę o kobietach. Moim zdaniem raczej dla facetów, niż dla kobiet, chociaż autor zwraca się często bezpośrednio do czytelniczek. Mam wrażenie, że Mircea Cărtărescu chce się przypodobać kobietom, ale czy to skuteczna metoda. To tylko fragment osobistych doświadczeń i przemyśleń autora. Oprócz całych zmysłowych opisów w książce też odnalazłem kilka "męskich" zwrotów o kobietach, a do tego autor jest naprawdę dzielnym oraz wnikliwym obserwatorem ulicy czerwonej dzielnicy. Książka krótka, szybko się czyta, więc jeśli komuś się nie spodoba, to dużo czasu nie straci. Polecam w celu wyrobienia sobie zdania.

Nie mogłem się zebrać do napisania opinii na temat tej książki. Jak dla mnie to wszystko jest za płytkie i za proste. Książka napisana przez mężczyznę o kobietach. Moim zdaniem raczej dla facetów, niż dla kobiet, chociaż autor zwraca się często bezpośrednio do czytelniczek. Mam wrażenie, że Mircea Cărtărescu chce się przypodobać kobietom, ale czy to skuteczna metoda. To...

Bardzo dobrze się czyta. Świetne tłumaczenie. Świetna seria. Spotkany w Rumunii profesor polecił właśnie Certerescu - jako czołowego rumuńskiego literata. Polecam! A sama zaraz sięgnę po więcej!

Bardzo dobrze się czyta. Świetne tłumaczenie. Świetna seria. Spotkany w Rumunii profesor polecił właśnie Certerescu - jako czołowego rumuńskiego literata. Polecam! A sama zaraz sięgnę po więcej!

Choć ta ocena jest wypadkową ocen poszczególnych opowiadań, z których niektóre z pewnością zapadną mi w pamięć na długo, inne czytałam z wielką, zmysłową niemal przyjemnością, a niektóre - pozostały mi obce.

Choć ta ocena jest wypadkową ocen poszczególnych opowiadań, z których niektóre z pewnością zapadną mi w pamięć na długo, inne czytałam z wielką, zmysłową niemal przyjemnością, a niektóre - pozostały mi obce.

Bardzo podobał mi się ten zbiór esejów raczej niż powieść. Spodziewałem się czegoś innego, jakiegoś Millera po rumuńsku czy co???, a tu zwierzenia, nieco melancholijne, człowieka w pewnym już wieku, zwierzenia o życiu i byciu, a nie o kobietach. O spotkaniach z kobietami też. Książka jest pełna melancholijnej życzliwości wobec ludzi, kobiet i mężczyzn, i ani na jotę nie jest antyfeministyczna. Naprawdę nie jest. On pisze o tym, że kochamy kobiety. Czyli ludzi.

Bardzo podobał mi się ten zbiór esejów raczej niż powieść. Spodziewałem się czegoś innego, jakiegoś Millera po rumuńsku czy co???, a tu zwierzenia, nieco melancholijne, człowieka w pewnym już wieku, zwierzenia o życiu i byciu, a nie o kobietach. O spotkaniach z kobietami też. Książka jest pełna melancholijnej życzliwości wobec ludzi, kobiet i mężczyzn, i ani na jotę nie...

Nie zachwycił mnie pan panie Cartarescu, lecz czy to ważne. Pana i swoją własną powierzchowność uwielbiają przecież miliony kobiet. Jak dla mnie, zbyt skupiony na własnych doznaniach pomija pan odczucia "obiektów" pańskich zainteresowań. Ciekawe anegdotki, ale czegoś ważnego w nich brakuje...
"I wtedy zdajesz sobie sprawę, że kobieta to też człowiek, człowiek taki jak ty". Doprawdy? Bo ja naprawdę mam wrażenie, że opisuje pan przede wszystkim dość istotny element wystroju pańskiego wnętrza, a nie człowieka? Choc czasami, rzeczywiście zdarza się panu przebudzić. Poza tym czyta się nieźle, potrafi pan wciągnąć, jak niewiele wymagająca od odbiorcy ładna filmowa produkcja... ale brakuje potrzeby powrotu. A są panowie piszący cudownie, wnikliwiej i do nich jako istota lubiąca fajnych mężczyzn, powracam.

Nie zachwycił mnie pan panie Cartarescu, lecz czy to ważne. Pana i swoją własną powierzchowność uwielbiają przecież miliony kobiet. Jak dla mnie, zbyt skupiony na własnych doznaniach pomija pan odczucia "obiektów" pańskich zainteresowań. Ciekawe anegdotki, ale czegoś ważnego w nich brakuje...
"I wtedy zdajesz sobie sprawę, że kobieta to też człowiek, człowiek taki jak ty"....