Nie podeszła mi ta historia, strasznie długo męczyłam zanim przeczytałam. Zdecydowanie jedna z słabszych książek. Styl pisania jednak zachowany za co bardzo cenię pisarza.

Nie podeszła mi ta historia, strasznie długo męczyłam zanim przeczytałam. Zdecydowanie jedna z słabszych książek. Styl pisania jednak zachowany za co bardzo cenię pisarza.

Martina Servaza mogl bym czytac ciagle:)

Martina Servaza mogl bym czytac ciagle:)

W tej części cyklu odniosłem wrażenie, że nacisk nie został położony na zagadkę kryminalną samą w sobie, jako pomysł na książkę, lecz że była ona niejako przyczynkiem do opisania sytuacji, w jakiej znajduje się obecnie francuskie społeczeństwo. Z tej perspektywy patrząc, to interesujący i przejmujący opis, jednak sama akcja snuje się dość powoli i brakuje niezbędnego przyspieszenia pod koniec jak również jakiegokolwiek twistu zwodzącego czytelnika, a ten który miałby nim być wypada mało zaskakująco...

W tej części cyklu odniosłem wrażenie, że nacisk nie został położony na zagadkę kryminalną samą w sobie, jako pomysł na książkę, lecz że była ona niejako przyczynkiem do opisania sytuacji, w jakiej znajduje się obecnie francuskie społeczeństwo. Z tej perspektywy patrząc, to interesujący i przejmujący opis, jednak sama akcja snuje się dość powoli i brakuje niezbędnego...

Ostatnią część serii o Martinie Servazie niestety przemęczyłam. Już naprawdę mocno denerwuje mnie, że każde zakończenie wygląda tak samo i wiecznie wszyscy antagoniści skupiają się tylko na Martinie, a pozostali policjanci nie istnieją. Dodatkowo autor bardzo chciał wygłaszać w tej książce swoje poglądy na temat covidu, rasizmu, feminizmu, wojen itp. Sam pomysł na fabułę był super. Początek bardzo mi się spodobał i oczekiwałam mocnego zakończenia serii, ale niestety im dalej tym gorzej. Oceniam tę książkę na 5 gwiazdek, bo "Polowanie"nie jest jakimś bardzo złym kryminałem, ale zdecydowanie najsłabszym z całej serii.

Ostatnią część serii o Martinie Servazie niestety przemęczyłam. Już naprawdę mocno denerwuje mnie, że każde zakończenie wygląda tak samo i wiecznie wszyscy antagoniści skupiają się tylko na Martinie, a pozostali policjanci nie istnieją. Dodatkowo autor bardzo chciał wygłaszać w tej książce swoje poglądy na temat covidu, rasizmu, feminizmu, wojen itp. Sam pomysł na fabułę...

Jeżeli we Francji jest naprawdę tak jak w tej książce, to cieszę się, że mieszkam w Polsce

Jeżeli we Francji jest naprawdę tak jak w tej książce, to cieszę się, że mieszkam w Polsce

7,5.
Oj jest to prawdziwy thriller. A biorąc pod uwagę w jakim momencie światowym czytałam tę powieść to wzbudził u mnie bardzo różne i bardzo dużo uczuć.
Sprawiedliwość - słowo, które dziś chyba nie ma znaczenia takiego, jak powinno? Bo czy coś w życiu jest sprawiedliwe?
Książka bardzo aktualna i przerażająca, bo to, co jest w niej, widzimy ostatnio coraz częściej zarówno w internecie, jak i telewizji.
Zero zaufania do policji, zamieszki na tle rasowym, pedofilia, teorie spiskowe, brak ochrony dla zwykłych ludzi, nieproporcjonalne kary do winy, więcej praw dla sprawców niż ich ofiar itd. itp. wszystko to w tej książce jest.
Martin Servaz jest wciąż moim ulubionym policjantem i mam nadzieję, że Bernard Minier nie wysyła go jeszcze na emeryturę :-)

7,5.
Oj jest to prawdziwy thriller. A biorąc pod uwagę w jakim momencie światowym czytałam tę powieść to wzbudził u mnie bardzo różne i bardzo dużo uczuć.
Sprawiedliwość - słowo, które dziś chyba nie ma znaczenia takiego, jak powinno? Bo czy coś w życiu jest sprawiedliwe?
Książka bardzo aktualna i przerażająca, bo to, co jest w niej, widzimy ostatnio coraz częściej zarówno...

Minier niestety nie zachwyca. Tym razem postanowił nieco zmienić typ powieści i z obszarów thrillera-kryminału w „Polowaniu” przesuwa się jakby w tematykę spiskową, lekko ociera się o tematy polityczne. To, co było mocną stroną w pierwszych powieściach, tutaj kładzie narrację. Minier ma coraz większą tendencję do moralizatorstwa, socjologicznych i filozoficznych dywagacji. Kiedy służyło to do namalowania tła zbrodni, spotęgowania nastroju krajobrazu, miejsc i ludzi, miało to sens, choć czasem bywało przydługie i nużące. Nawet jeśli to, o czym Minier pisze, czyli skomplikowana sytuacja społeczna francuskich obywateli pochodzących spoza Europy jest jak najbardziej prawdziwa, moralizatorsko-dydaktyczny smrodek, który unosi się nad całą powieścią robi się nieznośny. Nie oszukujmy się, Minier to nie Hugo czy Balzac. Dostaję thriller i oczekuję solidnego napięcia, skomplikowanej zagadki, a nie rozprawki dydaktycznej. Oczywiście powieść może się podobać, ale mnie trochę znudziła. Zwłaszcza, że całkiem sporo można było przewidzieć samemu.
Nie brakuje też wątków kompletnie bezsensownych, nie wnoszących absolutnie nic do powieści. Mam na myśli wątek przypadkowego świadka tajnego zebrania spiskowców, a zwłaszcza rozwinięcie wątku zastraszania owego świadka. Więcej nie napiszę, żeby nie spojlerować.
Zresztą sam pomysł owego spisku jest naiwny. Rodzaj tajnego stowarzyszenia, które nie wystawia żadnej warty czy czujek podczas spotkań? Koń by się uśmiał.
A propos konia… Uwielbiam wyłapywać absurdy tłumacza i redaktora. Pod koniec powieści, w kluczowym, kulminacyjnym momencie pewien koń staje dęba, w efekcie czego jeździec… leci do przodu. Kiedy koń staje dęba, jeździec może spaść tylko i wyłącznie za koniem lub z boku. Nigdy do przodu.
Powieść rozpoczyna się motywem polowania na człowieka. Ten pomysł jest mocno oklepany, wykorzystywany w wielu powieściach, choć oczywiście w różnych kontekstach. Szkoda, że Minier tu nie położył nacisku na budowanie napięcia i psychologizm tak ofiary, jak i prześladujących ją myśliwych. Tu można było budować grozę sytuacji. Minier zmarnował szansę. Cóż…
Fanów autora nie przekonam. Ale jeśli ktoś po raz pierwszy sięga po Miniera – koniecznie trzeba przeczytać pierwsze trzy tomy serii. Resztę można sobie zasadniczo darować.

Minier niestety nie zachwyca. Tym razem postanowił nieco zmienić typ powieści i z obszarów thrillera-kryminału w „Polowaniu” przesuwa się jakby w tematykę spiskową, lekko ociera się o tematy polityczne. To, co było mocną stroną w pierwszych powieściach, tutaj kładzie narrację. Minier ma coraz większą tendencję do moralizatorstwa, socjologicznych i filozoficznych dywagacji....

52/2023 (audiobook 29/2023)
Minier tym razem sięga po sprawdzone patenty i przyrządza z nich własne danie.
Wszak temat stróżów prawa wymierzających sprawiedliwość na własną rękę, czy kwestia polowań urządzanych przez grupy samozwańczych sędziów na wyrzutkach społecznych – są obecne w popkulturze nie od wczoraj, stanowiąc osnowę filmów, seriali czy książek. Autor więc nieco, a może nawet – sporo, ryzykował.

W moim czytelniczym odczuciu wyszedł z tej próby zwycięsko.
Udało mu się uniknąć banału, skroił całkiem prawdopodobną historię, uzbroił bohaterów, zwłaszcza tych “złych” (biorę to w cudzysłów, gdyż kwestia etyki w ocenach jest tutaj nieco względna, zależy od punktu widzenia) w solidne motywacje psychologiczne, całą akcję mocno osadził w realiach problemów społecznych współczesnej Francji. A wszystko to doprawił odpowiednią dawką napięcia i kilkoma szczyptami twistów,

Zadbał także o “swoich” bohaterów, czyli komendanta Servaz i spółkę, chronologicznie kontynuując opowieść o ich pracy oraz życiu prywatnym. Zakończenie powieści traktuję iście symbolicznie – jako znak nowego życia, nowego rozdziału.
Pytanie, czy siódmy tom stanowić będzie zakończenie serii, czy też owo “nowe życie” toczyć się będzie wraz z nowymi sprawami Martina.

Trwając w oczekiwaniu, póki co, sięgnę po inne powieści Autora.
Uczynię to z ciekawością. Tym większą, że moje dotychczasowe z nim spotkania dotyczyły tylko tego cyklu.
Chętnie sprawdzę, jak sobie radzi poza nim.

52/2023 (audiobook 29/2023)
Minier tym razem sięga po sprawdzone patenty i przyrządza z nich własne danie.
Wszak temat stróżów prawa wymierzających sprawiedliwość na własną rękę, czy kwestia polowań urządzanych przez grupy samozwańczych sędziów na wyrzutkach społecznych – są obecne w popkulturze nie od wczoraj, stanowiąc osnowę filmów, seriali czy książek. Autor więc...

Zaczełam serię od końca ale było super i ten autor mnie nie zawiódł.Komisarz Servaz i jego grupa ma do rozwikłania dziwną zbrodnie. Działają w bardzo trudnym czasie,pandemia, rozruchu na ulicach,rozboje ,atmosfera jest bardzo napięta a jednak działają i nie poddają się.Grupa jest bardzo specyficzna ale działa jak najlepiej naoliwiona maszyna.Akcja dynamiczna, pokrętna i bardzo wciągająca.👍

Zaczełam serię od końca ale było super i ten autor mnie nie zawiódł.Komisarz Servaz i jego grupa ma do rozwikłania dziwną zbrodnie. Działają w bardzo trudnym czasie,pandemia, rozruchu na ulicach,rozboje ,atmosfera jest bardzo napięta a jednak działają i nie poddają się.Grupa jest bardzo specyficzna ale działa jak najlepiej naoliwiona maszyna.Akcja dynamiczna, pokrętna i...

,, Polowanie'' czyli 7 część cyklu z Martinem Servazem.

Autor zachwyca mnie swoim stylem już od pierwszej części tego fenomenalnego cyklu i tak było również i tym razem. Bardzo ciekawa intryga i świetnie poprowadzona aż do błyskotliwego finału przez Miniera.
Seria z Servazem kupiła moje serce i czekam już na kolejną część💓
Gorąco polecam 👏👏👏

,, Polowanie'' czyli 7 część cyklu z Martinem Servazem.

Autor zachwyca mnie swoim stylem już od pierwszej części tego fenomenalnego cyklu i tak było również i tym razem. Bardzo ciekawa intryga i świetnie poprowadzona aż do błyskotliwego finału przez Miniera.
Seria z Servazem kupiła moje serce i czekam już na kolejną część💓
Gorąco polecam 👏👏👏