Autor podniósł poprzeczkę wysoko przy wcześniejszych częściach. Tej niby nic nie brakuje bo dużo się dzieje jak zwykle, ale dłużyła mi się strasznie. Przeszłam do następnej i znowu jest klimat. Tylko ta jakoś była trudna do przebrnięcia.
Łapali i seryjnego mordercę i Fabian śledził swojego kolegę z pracy i kłopoty z Teo. Jest całe mnóstwo akcji, ale nie wykręciłam się w nią.

Autor podniósł poprzeczkę wysoko przy wcześniejszych częściach. Tej niby nic nie brakuje bo dużo się dzieje jak zwykle, ale dłużyła mi się strasznie. Przeszłam do następnej i znowu jest klimat. Tylko ta jakoś była trudna do przebrnięcia.
Łapali i seryjnego mordercę i Fabian śledził swojego kolegę z pracy i kłopoty z Teo. Jest całe mnóstwo akcji, ale nie wykręciłam się w nią.

Można powiedzieć, że kolejna część z cyklu o Fabianie Risku nie zaskakuje. Jest na tak samo niskim poziomie jak poprzednie. A może jest nawet trochę gorzej. Szczerze mówiąc, to podobał mi się pomysł na główny wątek kryminalny, ale wyczyny policji mnie dosłownie rozwalają. Przykład...rodzina zostaje napadnięta przez poszukiwanego mordercę, policja wie już, że jeśli coś zaczął to musi skończyć (sprawa Ester),ale niezrównany Risk dowiedział się, że morderca być może nie żyje, więc kazał tylko rodzinie udać się do brzegu, iść do psychologa i tyle było pracy policji. Może się nie znam, ale chyba po takim napadzie trzeba mimo wszystko zebrać dowody, zeznania, zabezpieczyć miejsce zbrodni itd. no i najważniejsze zapewnić bezpieczeństwo ofiarom, bo policja powinna przypuszczać, że morderca będzie chciał dokończyć dzieła, bo jednak jego ciała nie znaleźli. Kolejny przykład...policja zna miejsce zamieszkania tego psychopaty, ale nie przychodzi im do głowy, żeby mieć to mieszkanie na oku, bo może się zdarzyć, że morderca tam wróci, ba, nawet nie zbadali dobrze tego mieszkania. Nieustraszona policjantka (przypadkowa sąsiadka) poszła tam oczywiście z prawie rozładowanym telefonem, nie informując nikogo o tym, dobrze, że chociaż jakoś z sensem zakończył się ten wątek. Chociaż i tak długo czekała, aż ktoś ją uwolni. Wątek Kima i Dunij jest obłędny naprawdę, ogólnie większość policjantów jest jakaś niedorobiona. Dla mnie wszyscy są do zwolnienia;).
No i dysfunkcyjna rodzina Risk...fatalni są. Świetnie dopinają klamrą te wszystkie głupie zachowania większości bohaterów.

Można powiedzieć, że kolejna część z cyklu o Fabianie Risku nie zaskakuje. Jest na tak samo niskim poziomie jak poprzednie. A może jest nawet trochę gorzej. Szczerze mówiąc, to podobał mi się pomysł na główny wątek kryminalny, ale wyczyny policji mnie dosłownie rozwalają. Przykład...rodzina zostaje napadnięta przez poszukiwanego mordercę, policja wie już, że jeśli coś...

Fabian Risk o mało nie wywołuje wojny szwedzko-duńskiej, pokazując, że te narody nie przepadają za sobą. Równocześnie przekonuje się jak wielki wpływ na życie i przeżycie ma przypadek i jak zwodnicze jest Einsteinowskie "Bóg nie gra w kości". Bardzo dobra kontynuacja poprzednich powieści cyklu.

Fabian Risk o mało nie wywołuje wojny szwedzko-duńskiej, pokazując, że te narody nie przepadają za sobą. Równocześnie przekonuje się jak wielki wpływ na życie i przeżycie ma przypadek i jak zwodnicze jest Einsteinowskie "Bóg nie gra w kości". Bardzo dobra kontynuacja poprzednich powieści cyklu.

o hesusie, czego tu nie było. autor chyba sam rzucał koścmi, jak to pisał, element randomu daleko poza skalą ;)

o hesusie, czego tu nie było. autor chyba sam rzucał koścmi, jak to pisał, element randomu daleko poza skalą ;)

Szwedzka policja zmaga się z serią wymyślnych i przerażająco brutalnych zabójstw. Nic w nich nie ma sensu: brak wyraźnego motywu, a metody zmieniają się przy każdej zbrodni. Jedna z ofiar została utopiona nocą we własnym łóżku. Inną przywiązano i zamknięto w hermetycznym kokonie, by powoli się dusiła. Kolejne torturowano, rozczłonkowano, zadźgano, zastrzelono, otruto… A wszystko z mrożącą krew w żyłach precyzją. Jak wygrać z kimś, kogo działań nie sposób przewidzieć?
W tym samym czasie prywatne śledztwo Fabiana Riska w sprawie rzekomo samobójczej śmierci kolegi z wydziału w końcu nabiera tempa. Policjant niespodziewanie zyskuje sojusznika, na światło dzienne wychodzą również nowe dowody. Tylko dlaczego Fabianowi wydaje się, że nieustannie jest o krok do tyłu?

Szwedzka policja zmaga się z serią wymyślnych i przerażająco brutalnych zabójstw. Nic w nich nie ma sensu: brak wyraźnego motywu, a metody zmieniają się przy każdej zbrodni. Jedna z ofiar została utopiona nocą we własnym łóżku. Inną przywiązano i zamknięto w hermetycznym kokonie, by powoli się dusiła. Kolejne torturowano, rozczłonkowano, zadźgano, zastrzelono, otruto… A...

Koniec jednej historii i ciąg dalszy innych.Fabian Risk jest jak pies myśliwski , jak podejmie trop to nie odpuści,
choćby nie wiadomo co.Intrygujacy jest wątek duński mściwego policjanta i hardej policjantki,jaki bedzie koniec tej wojny...dlatego sięgam po ostatnią część.

Koniec jednej historii i ciąg dalszy innych.Fabian Risk jest jak pies myśliwski , jak podejmie trop to nie odpuści,
choćby nie wiadomo co.Intrygujacy jest wątek duński mściwego policjanta i hardej policjantki,jaki bedzie koniec tej wojny...dlatego sięgam po ostatnią część.

Risk prowadzi śledztwo w sprawie wymyślnych, przerażających i brutalnych zbrodni. Wydaje się, że nic ich nie łączy. Prowadzi też prywatne śledztwo w sprawie samobójczej śmierci kolegi. Tropy prowadzą do osoby z bliskiego kręgu współpracowników. Prosi o pomoc dawną koleżankę, którą znała Hugona Elvina. Syn Fabiana musi ponieść konsekwencje znajomości z grupą młodocianych przestępców. Rodzina jest w kryzysie, muszą uporać się z problemami. Sprawa duńskiej koleżanki Dunji Hougaard ma ciąg dalszy. Po odejściu z policji pracuje nad pokazaniem prawdziwego oblicza jej dawnego szefa Sleiznera. On również jej poszukuje, chce ją zniszczyć. Zakończenie wątków w kolejnym, szóstym tomie.

Risk prowadzi śledztwo w sprawie wymyślnych, przerażających i brutalnych zbrodni. Wydaje się, że nic ich nie łączy. Prowadzi też prywatne śledztwo w sprawie samobójczej śmierci kolegi. Tropy prowadzą do osoby z bliskiego kręgu współpracowników. Prosi o pomoc dawną koleżankę, którą znała Hugona Elvina. Syn Fabiana musi ponieść konsekwencje znajomości z grupą młodocianych...

Wiem, że ciężko nazwać kryminał arcydziełem, ale to moja ocena, na podstawie moich wrażen podczas czytania, więc pozwalam sobie dać najwyższą ocenę.
Autor świetnie buduje napięcie od pierwszego tomu, ciśnienie rośnie, a jednocześnie sprytnie prowadzi wszystkie wątki, których jest niemało.
Atmosfera pomiędzy Riskiem a Molanderem stresowała nawet mnie osobiście.
Przeczytałam całość z otwartą paszczą i ogarnia mnie niepokój, że został już tylko "Ostatni gwóźdź".

Wiem, że ciężko nazwać kryminał arcydziełem, ale to moja ocena, na podstawie moich wrażen podczas czytania, więc pozwalam sobie dać najwyższą ocenę.
Autor świetnie buduje napięcie od pierwszego tomu, ciśnienie rośnie, a jednocześnie sprytnie prowadzi wszystkie wątki, których jest niemało.
Atmosfera pomiędzy Riskiem a Molanderem stresowała nawet mnie osobiście.
Przeczytałam...

Mega ...trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony ...uczucie niechęci do szefa duńskiej policji rośnie z każdą częścią a miłość do solidnych Szwedów rośnie...dobrze ,że jest jeszcze jedna część, bo byłoby żal opuścić ten komisariat 🥰😍🥰

Mega ...trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony ...uczucie niechęci do szefa duńskiej policji rośnie z każdą częścią a miłość do solidnych Szwedów rośnie...dobrze ,że jest jeszcze jedna część, bo byłoby żal opuścić ten komisariat 🥰😍🥰

Woow.. autor muszę przyznać ma pomysły. Akcja praktycznie caly czas. Bardzo dobra pozycja, która trzeba czytać jak i poprzednie części uważnie. Jak najbardziej polecam.

Woow.. autor muszę przyznać ma pomysły. Akcja praktycznie caly czas. Bardzo dobra pozycja, która trzeba czytać jak i poprzednie części uważnie. Jak najbardziej polecam.