Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można powiedzieć, że kolejna część z cyklu o Fabianie Risku nie zaskakuje. Jest na tak samo niskim poziomie jak poprzednie. A może jest nawet trochę gorzej. Szczerze mówiąc, to podobał mi się pomysł na główny wątek kryminalny, ale wyczyny policji mnie dosłownie rozwalają. Przykład...rodzina zostaje napadnięta przez poszukiwanego mordercę, policja wie już, że jeśli coś zaczął to musi skończyć (sprawa Ester),ale niezrównany Risk dowiedział się, że morderca być może nie żyje, więc kazał tylko rodzinie udać się do brzegu, iść do psychologa i tyle było pracy policji. Może się nie znam, ale chyba po takim napadzie trzeba mimo wszystko zebrać dowody, zeznania, zabezpieczyć miejsce zbrodni itd. no i najważniejsze zapewnić bezpieczeństwo ofiarom, bo policja powinna przypuszczać, że morderca będzie chciał dokończyć dzieła, bo jednak jego ciała nie znaleźli. Kolejny przykład...policja zna miejsce zamieszkania tego psychopaty, ale nie przychodzi im do głowy, żeby mieć to mieszkanie na oku, bo może się zdarzyć, że morderca tam wróci, ba, nawet nie zbadali dobrze tego mieszkania. Nieustraszona policjantka (przypadkowa sąsiadka) poszła tam oczywiście z prawie rozładowanym telefonem, nie informując nikogo o tym, dobrze, że chociaż jakoś z sensem zakończył się ten wątek. Chociaż i tak długo czekała, aż ktoś ją uwolni. Wątek Kima i Dunij jest obłędny naprawdę, ogólnie większość policjantów jest jakaś niedorobiona. Dla mnie wszyscy są do zwolnienia;). No i dysfunkcyjna rodzina Risk...fatalni są. Świetnie dopinają klamrą te wszystkie głupie zachowania większości bohaterów.