Sama nie wiem, jak ocenić ta książkę, trochę za dużo w niej opinii autora, jak na mój gust. Mógłby być nieco subtelniejszy. Część o Korei dla mnie ciekawy, ale więcej w nim informacji ogólnych niż o samym źródle konfliktu, w części o Chinach jakby więcej o Japonii... Ciekawa, ale nierówna...

Sama nie wiem, jak ocenić ta książkę, trochę za dużo w niej opinii autora, jak na mój gust. Mógłby być nieco subtelniejszy. Część o Korei dla mnie ciekawy, ale więcej w nim informacji ogólnych niż o samym źródle konfliktu, w części o Chinach jakby więcej o Japonii... Ciekawa, ale nierówna...

Piękne wprowadzenie w relacje między Japonią, Koreą, Chinami i Tajwanem z tłem historycznym, kulturowym i politycznym. Napisane publicystycznie i przystępnie, okraszone własnymi obserwacjami. Dla każdego zainteresowanego regionem.

Piękne wprowadzenie w relacje między Japonią, Koreą, Chinami i Tajwanem z tłem historycznym, kulturowym i politycznym. Napisane publicystycznie i przystępnie, okraszone własnymi obserwacjami. Dla każdego zainteresowanego regionem.

Porównuję ją do niedawno wymęczonego polskiego reportażu z podróży po Meksyku i okolicach ("Kraina wielu bogów"). Jak bardzo ta książka jest lepsza! Wiele wyjaśnia, o wielu sprawach informuje i rzuca nowe, ciekawe światło na kwestie, o których przeciętny mieszkaniec naszych okolic świata raczej nie ma pojęcia. Bardzo zagmatwana historia przedstawiona w sposób możliwie uproszczony, raczej dla tych, którzy chcą poznać podstawy zagadnień. Sporo faktów i niuansów do zapamiętania.

Porównuję ją do niedawno wymęczonego polskiego reportażu z podróży po Meksyku i okolicach ("Kraina wielu bogów"). Jak bardzo ta książka jest lepsza! Wiele wyjaśnia, o wielu sprawach informuje i rzuca nowe, ciekawe światło na kwestie, o których przeciętny mieszkaniec naszych okolic świata raczej nie ma pojęcia. Bardzo zagmatwana historia przedstawiona w sposób możliwie...

Książka, jak można wnioskować po tytule, jest przekrojowym spojrzeniem na trzy kultury Azji Wschodniej. Jest to reportaż pełen osobistych przemyśleń i uwag podróżującego po tym regionie dziennikarza, który w inteligentny sposób próbuje uchwycić najciekawsze zagadnienia związane ze wzajemnymi relacjami Japonii, obu Korei i Chin.
Polecam jako przyczynek do pogłębienia wiedzy o tym rejonie Azji.

Książka, jak można wnioskować po tytule, jest przekrojowym spojrzeniem na trzy kultury Azji Wschodniej. Jest to reportaż pełen osobistych przemyśleń i uwag podróżującego po tym regionie dziennikarza, który w inteligentny sposób próbuje uchwycić najciekawsze zagadnienia związane ze wzajemnymi relacjami Japonii, obu Korei i Chin.
Polecam jako przyczynek do pogłębienia wiedzy...

"Japonia, Chiny i Korea..." autorstwa Michael Bootha, to reportaż podróżniczy i próba wprowadzenia w świat Dalekiego Wschodu. Czy udana?

Sam plan podróży jest raczej banalny i wygląda, jakby został podyktowany przez przewodnik Lonely Planet, jednak autor sprawnie opowiada o najbardziej palących problemach tego regionu. Największym plusem są wywiady z prawdziwymi ekspertami i ciekawymi osobistościami (typu japońska Youtuberka nawrócona na radykalną prawicę czy mająca rodzinę w Korei Północnej przedstawicielka Zainichi). Na minus, humor autora, który czasem podpada w patrzenie z góry na narody, którym się przygląda np. gdy pisze, że Koreańczycy "piją siuśki, które nazywają piwem" lub gdy naśmiewa się (z nieprawdziwej) północnokoreańskiej propagandy.

Mimo wszystko książka jest sprawnie napisana i godna polecenia dla osób chcących zyskać rozeznanie w problemach i konfliktach trapiących opisywane narody. Mam jednak pewne ALE. Kluczem do książki wydaje się właśnie "konflikt", co w polskim wydaniu jeszcze wzmacnia antagonizujący podtytuł "O ludziach skłóconych na śmierć i życie". Należałoby jednak dodać, że manipulowanie "polityką historyczną" nie jest wyłącznie dalekowschodnią specjalnością. Wbrew prowokacjom i ostrym deklaracjom, opisywany region od wieków charakteryzuje się raczej wysoką stabilnością w relacjach międzynarodowych (porównaj z Europą). Autor np. przy wielokrotnie wzmiankowanej inwazji Japonii na Koreę pod koniec XVI wieku nie pisze, że był to jedyny konflikt zbrojny między Japonią, Koreą i Chinami od ponad sześciu wieków. Korea posiadała kilkusetletnie okresy pokoju. Od końca wojny koreańskiej (wywołanej przecież przez siły zewnętrzne) w regionie nie było pełnoskalowej wojny. Zabrakło mi w tej książce silniejszego zbalansowania perspektywy historycznej.

"Japonia, Chiny i Korea..." autorstwa Michael Bootha, to reportaż podróżniczy i próba wprowadzenia w świat Dalekiego Wschodu. Czy udana?

Sam plan podróży jest raczej banalny i wygląda, jakby został podyktowany przez przewodnik Lonely Planet, jednak autor sprawnie opowiada o najbardziej palących problemach tego regionu. Największym plusem są wywiady z prawdziwymi ekspertami...

Jako wprowadzenie do dalszego zgłębiania mnogości kultur krajów azjatyckich uważam, że jest jak najbardziej w porządku, niemniej ewidentnie od autora bije jego brytyjskie podejście do otaczającego go świata.

Jako wprowadzenie do dalszego zgłębiania mnogości kultur krajów azjatyckich uważam, że jest jak najbardziej w porządku, niemniej ewidentnie od autora bije jego brytyjskie podejście do otaczającego go świata.

Przed rozpoczęciem czytania „Japonia, Chiny i Korea. O ludziach skłóconych na śmierć i życie” należy sobie zadać pytanie: „Czy perspektywa starego Anglika, nieeksperta w relacjach międzynarodowych, a jedynie podróżnika z dostępem do wysokopostawnionych osób oraz ludzi o różnych poglądach i profesjach, może być dla mnie interesująca?”. Odpowiedź brzmi: niekoniecznie i nieszczególnie. „Japonia, Chiny i Korea” nie jest bardzo złą książką, ale to bardziej opis podróżny niż reportaż (nie ma w nim bibliograficznych przypisów odautorskich!). A byłoby całkiem dobrą, gdyby tylko wyciąć z niej wszystkie błyskotliwe inaczej spostrzeżenia autora. Jest on jej najsłabszym punktem. Gdy opisuje, relacjonuje lub przekazuje informacje od swoich rozmówców – książka jest całkiem ciekawa (chociaż zupełnie nieodkrywcza, jeśli ktoś chociaż trochę interesuje się tymi krajami i ma mniej więcej pojęcie o ich historycznych zaszłościach),ale gdy tylko postanawia podzielić się swoimi przemyśleniami – to często są one powierzchowne i ignoranckie.
CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2023/04/perspektywa-anglika-nie-jest.html

Przed rozpoczęciem czytania „Japonia, Chiny i Korea. O ludziach skłóconych na śmierć i życie” należy sobie zadać pytanie: „Czy perspektywa starego Anglika, nieeksperta w relacjach międzynarodowych, a jedynie podróżnika z dostępem do wysokopostawnionych osób oraz ludzi o różnych poglądach i profesjach, może być dla mnie interesująca?”. Odpowiedź brzmi: niekoniecznie i...

Narrator trochę wkurza, ale dużo ciekawych informacji.

Narrator trochę wkurza, ale dużo ciekawych informacji.

„Ludzie stają się potworami i może się to przydarzyć każdemu narodowi i każdemu krajowi. Każde państwo może się dopuścić czegoś równie potwornego, jak masakra w Nankinie. Stać na to każdą cywilizację i każdą grupę etniczną”.

Trzy azjatyckie państwa: Chiny, Japonia i Korea Południowa, trzy siostry, które kultywują w większym lub mniejszym stopniu spuściznę Konfucjusza. Powinno je wiele łączyć, a jednak niestety bardzo wiele dzieli. Trudna i skomlikowana przeszłość historyczna, żal, niewybaczone urazy, odwieczna rywalizacja, czy też poczucie wyższości nie pozwala na trwałe zakopanie toporu i kroczenie ku przyszłości.

Te trzy azjatyckie tygrysy, które obecnie są krajami wysoko rozwiniętymi i wspólnymi siłami mogłyby zdominować region, nie są w stanie przezwyciężyć wzajemnych uprzedzeń i w imię wyższych korzyści wybaczyć doznane krzywdy. Jednak czy pewne zbrodnie można w ogóle wybaczyć?

Michael Bootch w swojej fascynującej podróży po krajach Dalekiego Wschodu odbywa wiele rozmów, nie tylko z politykami, dziennikarzami, blogerami, ale również z ofiarami tortur i zbrodni wojennych oraz ludźmi, wywodzącymi się z młodego pokolenia, dla którego przeszłość ma swoje odzwierciedlenie w podręcznikach historii, która jak się okazuje może być przedstawiona w sposób jakże odmienny w zależności od odbiorcy.
" Dwa tygrysy nie mogą mieszkać na tej samej górze" to wschodnie powiedzenie wydaje się najlepiej odzwierciedlać złożoność stosunków panujących pomiędzy tymi krajami. Wojny, mordy, tortury, morze zabitych w okrutny sposób ofiar
nie daje o sobie zapomnieć. Koreańczycy z południa wskutek ich niezwykle trudnej historii wykształcili nawet w sobie postawę zwaną "han", która jest „przypadłością zrodzoną z poczucia krzywdy, przygnębienia i żalu, a niemożliwą do ukojenia za pomocą zwyczajnych przeprosin”.

Autor w sposób bardzo przystępny stara się przekazać czytelnikowi złożoność historii i stosunków panujących w tamtym miejscu na ziemi. Wydaje mi się, że wychodzi z tego całkiem obronną ręką. Niektóre spostrzeżenia dotyczące na przykład subiektywnego odbioru architektury poszczególnych miast mogą się oczywiście różnic od naszych spostrzeżeń, ale sam Autor zaznacza, że jest to jego własna opinia.
Muszę przyznać, że nieco zaskoczyły mnie poszczególne transkrypcje niektórych nazw miejscowości, dań, czy miejsc. Powiedzieć, że są dość osobliwe to mało.

Książka Michael'a Bootch'a to całkiem luźno napisana pozycja o bardzo nie luźnych sprawach. Jest tutaj wiele cennych spostrzeżeń i ukazanych różnych punktów widzenia obok których czasami nie da się przejść obojętnie. Sądzę, że na tym zależało autorowi, na wywołaniu dyskusji, spowodowaniu emocji.
Książka kończy się dość optymistycznym przesłaniem. Nadzieją dla poprawy stosunków są nowe pokolenia, które nie są przesiaknięte trudną przeszłością i skupiają się na tym co przed nimi.

Sądzę, że osoby, które interesują się odmiennymi kulturami, podróżami, historią i lubią poszerzać swoje horyzonty powinny zapoznać się z tą pozycją. Książka nie jest przesadnie grubym tomiszczem, napisana jest zwięźle i bardzo przystępnie, w sposób, który ma na celu zainteresowanie czytelnika.

„Ludzie stają się potworami i może się to przydarzyć każdemu narodowi i każdemu krajowi. Każde państwo może się dopuścić czegoś równie potwornego, jak masakra w Nankinie. Stać na to każdą cywilizację i każdą grupę etniczną”.

Trzy azjatyckie państwa: Chiny, Japonia i Korea Południowa, trzy siostry, które kultywują w większym lub mniejszym stopniu spuściznę Konfucjusza....

Bardzo dobra książka o relacjach Japonii, Korei i Chin (oraz Tajwanu). Co prawda zdecydowana większość problemów i urazów spłycona do "bo Japończycy nas gnębili przed i w czasie wojny", ale jest tu sporo historii, polityki i socjologii oraz współczesnych problemów. Brakuje trochę informacji o relacjach koreańsko-chińsko-tajwańskich, bo nawet jak autor zaczyna w tym kierunku iść w swoich rozważaniach, to zaraz wraca na ścieżkę zbrodni japońskich i poczucia krzywdy wobec Japonii ze strony pozostałych krajów (no ale to może dlatego, że taki tam jest po prostu klimat:). Wszystko napisane bardzo przystępnym językiem, tak że czyta się tę książkę bardzo płynnie. Autor wplótł w tekst wiele ciekawostek z życia, kultury, religii tych narodów. Naprawdę warto.

Bardzo dobra książka o relacjach Japonii, Korei i Chin (oraz Tajwanu). Co prawda zdecydowana większość problemów i urazów spłycona do "bo Japończycy nas gnębili przed i w czasie wojny", ale jest tu sporo historii, polityki i socjologii oraz współczesnych problemów. Brakuje trochę informacji o relacjach koreańsko-chińsko-tajwańskich, bo nawet jak autor zaczyna w tym kierunku...