Zasiadając do posiłku możemy delektowac sie jego smakiem, cieszyć oczy wyglądem, który czasem ociera się o dzieło sztuki, a i zaskakuje fakturą składników. Tyle mozemy dostrzec tak na pierwszy rzut oka. Ale chyba mało komu przychodzi do głowy to, aby rozkładać składniki dania tylko po to, aby przeanalizowac ich pochodzenie historyczne.
Tu autor zasiadając w jednej z rzymskich restauracji przy fonntannie Campo di Fiori snuje opowieśc właśnie o wielu składowych dań. I tak wraz z nim przenosimy się a to do starożytnego egiptu, a to do ogrodu oliwnego z czasów Chrystusa, czy daleko za granice europejskie.
I tak to jeden posilek może zasypać wręcz informacjami, i to mi tak ciut przeszkadzało. Ale ogólnie bardzo sympatyczna pozycja kulinarno - podróznicza.

Zasiadając do posiłku możemy delektowac sie jego smakiem, cieszyć oczy wyglądem, który czasem ociera się o dzieło sztuki, a i zaskakuje fakturą składników. Tyle mozemy dostrzec tak na pierwszy rzut oka. Ale chyba mało komu przychodzi do głowy to, aby rozkładać składniki dania tylko po to, aby przeanalizowac ich pochodzenie historyczne.
Tu autor zasiadając w jednej z...

Całkiem strawny groch z kapustą. Trochę informacji o Rzymie (starożytnym i obecnym),szczypta wiedzy o soli, mięsie, ogniu i innych zjawiskach niezbędnych do rozwoju cywilizacji, jednak jak na mój gust, zbyt wiele tu osobistych przemyśleń autora, żeby określić tą książkę mianem popularnonaukowej. W każdym razie czyta się przyjemnie, bo autor pisze zajmująco i - chociaż żaden z niego Makłowicz - z pasją.

Całkiem strawny groch z kapustą. Trochę informacji o Rzymie (starożytnym i obecnym),szczypta wiedzy o soli, mięsie, ogniu i innych zjawiskach niezbędnych do rozwoju cywilizacji, jednak jak na mój gust, zbyt wiele tu osobistych przemyśleń autora, żeby określić tą książkę mianem popularnonaukowej. W każdym razie czyta się przyjemnie, bo autor pisze zajmująco i - chociaż...

Viestad wpadł na pomysł książki historycznej w nieco innej niż zwyczajna formie. Usiadł w jeden ze swoich ulubionych rzymskich restauracji i wokół wszystkiego, co otrzymywał do jedzenia (i picia, bo omawiał też wino) snuł historie. Podano chleb? Trzeba wspomnieć, jak doszło do tego, że ludzkość z koczowników przekształciła się w rolników i jaki wpływ miała pszenica na rozwój i upadek Imperium Rzymskiego. Na stół trafiła oliwa? Po zaznaczeniu jej roli w obecnych Włoszech Viestad opowiada, jaki miała ona związek z papiestwem oraz Marcinem Lutrem i reformacją... Mnóstwo tu takich ciekawostek - niektóre fascynują i wciągają, inne wydają się nieco naciągane. Mimo to spodobał mi się ten pomysł na opowiadanie o wybranych fragmentach historii pod kątem żywności, jej pochodzenia i znaczenia (bo - jak to miało miejsce np. w przypadku przypraw - nie zawsze były to tylko kwestie zaspokojenia głodu, a czasem po prostu prestiżu). Mniej mi się spodobały, a nawet sporo wymęczyły, fragmenty współczesne - w "Obiedzie w Rzymie" autor skupia się bowiem nie tylko na historii, ale też i na tytułowym obiedzie, na restauracji, na tym, jaki to on nie jest objedzony, a je dalej... Tego było stanowczo za dużo i psuło mi nieco odbiór lektury, którą bez tego uznałabym nawet za "bardzo dobrą"... A tak "dobra" ocena musi wystarczyć ;).

Viestad wpadł na pomysł książki historycznej w nieco innej niż zwyczajna formie. Usiadł w jeden ze swoich ulubionych rzymskich restauracji i wokół wszystkiego, co otrzymywał do jedzenia (i picia, bo omawiał też wino) snuł historie. Podano chleb? Trzeba wspomnieć, jak doszło do tego, że ludzkość z koczowników przekształciła się w rolników i jaki wpływ miała pszenica na...

Zastanawiałam się przed i w trakcie lektury, jaki jest zamysł tej książki i miejscami miałam wrażenie, że nie wie tego sam autor.

Andreas Viestad pod pretekstem obiadu w jednej z rzymskich restauracji stara się nakreślić odbiorcom historię przyrządzania posiłków, od prehistorii, aż po czasy współczesne. Punktem wyjścia są poszczególne potrawy i składniki pojawiające się na stole, ale znalazło się też miejsce na rozdział o ogniu.

Na pewno jest to pozycja pełna dygresji i fragmentaryczna. Momentami czuć, że autor musi się wysilać, by zachować odniesienia do włoskiej kultury, dlatego też sama formuła wydała mi się nie do końca trafiona.

Jest tu sporo wartych uwagi ciekawostek (np. rozprawienie się z mitem absurdalnie drogich w okresie antycznym przypraw),jest też garść informacji ogólnych o przebiegu rozwoju cywilizacyjnego ludzkości.

Bardziej przypominało mi to jedzony ukradkiem prosto z garnka barszcz ze zróżnicowaną jakością dodatków, niż wielodaniowy celebrowany posiłek. Sprawdzi się do szybkiego zaspokojenia apetytu, po bardziej wyszukane doznania będziemy się musieli udać gdzie indziej.

Nie ma tu typowej bibliografii z przypisami, tylko ogólny wykaz polecanych książek i artykułów z luźnym opisem ich zawartości, co uważam za przystępne rozwiązanie dla laików. Muszę pochwalić grafiki, robią wrażenie nawet na standardowym czytniku.

Zastanawiałam się przed i w trakcie lektury, jaki jest zamysł tej książki i miejscami miałam wrażenie, że nie wie tego sam autor.

Andreas Viestad pod pretekstem obiadu w jednej z rzymskich restauracji stara się nakreślić odbiorcom historię przyrządzania posiłków, od prehistorii, aż po czasy współczesne. Punktem wyjścia są poszczególne potrawy i składniki pojawiające się na...

Ciekawy pomysł z jednym posiłkiem spinającym bardzo różne tematy. Książka nie wchodzi w szczegóły, ale podrzuca dużo interesujących informacji na temat historii jedzenia i zaskakujących związków jedzenia z historią.

Ciekawy pomysł z jednym posiłkiem spinającym bardzo różne tematy. Książka nie wchodzi w szczegóły, ale podrzuca dużo interesujących informacji na temat historii jedzenia i zaskakujących związków jedzenia z historią.

Uwielbiam Rzym! "Obiad w Rzymie" to fantastyczna opowieść, którą autor toczy przy obiedzie, a w zasadzie kolacji, w ulubionej restauracji w pobliżu Campo di Fiori. A musicie wiedzieć, że nie wygląda ona tak jak nasza. Po pierwsze kolacja, jedzona zazwyczaj w porze późnego obiadu, jest głównym posiłkiem dnia. Po drugie, ta tradycyjna nie składa się z dwóch dań a z czterech - przystawki, primo piatto (pierwszego dania),którym jest makaron lub risotto, ewentualnie zupa, secondi piatti, czyli drugiego dania (zazwyczaj mięsnego lub rybnego) oraz deseru. A do tego dużo dobrego wina, które rozwiązuje języki.
Andreas Viestad cudownie oddaje atmosferę niespiesznej włoskiej kolacji i wiecznego miasta widzianego przez szybę zatłoczonej o tej porze restauracji. Ale przede wszystkim jest cudownym kompanem, który delektując się poszczególnymi składnikami kolejnych dań, opowiada niesamowite historie, rzucając nowe światło na przełomowe wydarzenia w historii przede wszystkim Europy. Dlaczego upadł starożytny Rzym? Dlaczego reformacja zyskała tak wielu zwolenników? Co jedli amerykańscy żołnierze na frontach II wojny światowej? Dlaczego doszło do schizmy? Odpowiedzi dostarczane przez Andreasa nie figurują na stronach szkolnych podręczników. Na ile są prawdziwe? Cóż, tłumy rzadko wypędzają na ulice idee, częściej puste garnki. A tu wszystkie opowieści są nie tylko bardzo prawdopodobne, ale też smakowicie opowiedziane.
Polecam wszystkim zainteresowanym innym spojrzeniem na historię - tę spoza kart pisanych przez wygranych.

Uwielbiam Rzym! "Obiad w Rzymie" to fantastyczna opowieść, którą autor toczy przy obiedzie, a w zasadzie kolacji, w ulubionej restauracji w pobliżu Campo di Fiori. A musicie wiedzieć, że nie wygląda ona tak jak nasza. Po pierwsze kolacja, jedzona zazwyczaj w porze późnego obiadu, jest głównym posiłkiem dnia. Po drugie, ta tradycyjna nie składa się z dwóch dań a z czterech...

Bardzo ciekawa pozycja, jednak wymagająca. Czytelnik na pewno musi być zaznajomiony z historią i to dosyć dokładnie - w przeciwnym razie może w akcie irytacji ciągłym sprawdzaniem informacji w Internecie, rzucić książką o ścianę :-) Ja osobiście polecam, uważam, że jest to ciekawe spojrzenie na rozwój kultury europejskiej.

Bardzo ciekawa pozycja, jednak wymagająca. Czytelnik na pewno musi być zaznajomiony z historią i to dosyć dokładnie - w przeciwnym razie może w akcie irytacji ciągłym sprawdzaniem informacji w Internecie, rzucić książką o ścianę :-) Ja osobiście polecam, uważam, że jest to ciekawe spojrzenie na rozwój kultury europejskiej.

Smakowity esej historyczny.

Smakowity esej historyczny.

Czytałem przed wycieczką w Rzymie, podróżowało się przez to ciekawiej, smaczniej. Nie wiedziałem, że carbonara to rzymskie danie, o krótkim rodowodzie, serwowane zaraz po II wojnie światowej.

Czytałem przed wycieczką w Rzymie, podróżowało się przez to ciekawiej, smaczniej. Nie wiedziałem, że carbonara to rzymskie danie, o krótkim rodowodzie, serwowane zaraz po II wojnie światowej.

Bardzo ciekawa książka, idealna dla miłośników gotowania. Mnóstwo ciekawostek związanych z jedzeniem. Polecam!

Bardzo ciekawa książka, idealna dla miłośników gotowania. Mnóstwo ciekawostek związanych z jedzeniem. Polecam!