Jako wielka fanka Muminków musiałam w końcu sięgnąć po "coś innego", odmienną prozę Tove Jansson. Obawiałam się, że w innej kreacji autorka nie zachwyci mnie tak bardzo, a po lekturze "Córki rzeźbiarza" będę odczuwać niedosyt, który niekorzystnie zmieni mój pogląd na twórczość pisarki. Cóż, zmienił, jednak korzystnie.

Tym razem Tove pisze nie dla dzieci, choć o dzieciństwie, rezerwując je dla dorosłych, aby mogli sobie przypomnieć- a raczej odkryć na nowo- ten magiczny okres życia. Swoimi barwnymi opowiadaniami, które składają się na tą niewielką publikację, wymusza w czytelniku chwilę refleksji nad jego życiem i zmianą, jaka dokonała się w nim od chwili bycia dzieckiem.

Jako że utwory napisane są z perspektywy dziecka- małej, maleńkiej, najmniejszej Tove- w mistrzowski sposób prezentują prawa, jakimi rządzi się dzieciństwo. Idealnie przedstawiają dziecięcy egocentryzm, złośliwość, zazdrość, zabieganie o uwagę, wielką ruchliwość i chwile słodkiego lenistwa. Abstrakcyjność zabaw i irracjonalność szeregu innych zachowań ma wymiar absolutnej powagi, właśnie takiej samej, jak dla dziecka. Tove w niezwykle harmonijny sposób, bez wrażenia irytacji infantylnością (irytacja to najczęstszy stan, jaki odczuwam przy maluchach w każdej postaci- czytając o nich, słuchając o nic, widząc je) opisuje w jaki sposób dziecko eksploatuje świat, poznaje nowych ludzi i naśladuje dorosłych. Nie podaje żadnych wyjaśnień swojego postępowania- przecież znów jest dzieckiem i zachowuje się tak, bo tak, bo ma do tego prawo.

Mama Muminków zestawiła ze sobą małe dziecko i wielki świat, którego baśniowości była ciekawa. Co ciekawe, nie wspomina o kontraście dom-świat zewnętrzny. Te dwa otoczenia są ze sobą związane. Autorka pokazuje, czym jest (powinien być) dla dziecka dom i jak bardzo jest dla niego ważny. To przecież bezpieczna przystań, w której brzdąc może się schować, kiedy podczas poznawania wielkiego świata natrafi na coś niebezpiecznego.

"Córka rzeźbiarza" to nie tylko wątki z życia autorki, przepełnione pięknymi krajobrazami Finlandii. To także apel do młodych rodziców, uświadamiający im, że bez krzyku i złości można wychować dziecko. I to szczęśliwe dziecko, mające świadomość domowego ciepła i wartościowego dzieciństwa, które w przyszłości z pewnością zaprocentuje. Taktyki wychowania stosowane przez rodziców autorki są fenomenalne, a współcześni rodzice mogą się od nich uczyć.

Książkę polecam wszystkim. Fanom "Dzieci z Bullerbyn", a także fanom Muminków. Nie, nie rozczarujecie się. Choć i ja z początku byłam zawiedziona, obcując ze znanym mi stylem, ale bez znanych mi postaci, to jednak nie żałuję przeczytania tej pozycji. "Córka rzeźbiarza" zachwyci każdego, ponieważ każdy znajdzie tam choć jedno opowiadanie idealne dla niego. W moim przypadku każdy utwór skradł moje serce, więc książka stała się jedną z ulubionych i często będę do niej wracać.

https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2016/09/2-tove-jansson-corka-rzezbiarza.html

Jako wielka fanka Muminków musiałam w końcu sięgnąć po "coś innego", odmienną prozę Tove Jansson. Obawiałam się, że w innej kreacji autorka nie zachwyci mnie tak bardzo, a po lekturze "Córki rzeźbiarza" będę odczuwać niedosyt, który niekorzystnie zmieni mój pogląd na twórczość pisarki. Cóż, zmienił, jednak korzystnie.

Tym razem Tove pisze nie dla dzieci, choć o...