Ciekawa historia mało znanego pisarza. Opowiedziana przez pryzmat jego twórczości.

Ciekawa historia mało znanego pisarza. Opowiedziana przez pryzmat jego twórczości.

O Kornelu Filipowiczu dowiedziałam się w 2018 roku. To wtedy przeczytałam tom jego pięknych opowiadań ze wstępem Justyny Sobolewskiej, potem był wspaniały zbiór jego korespondencji z Wisławą Szymborską. Następnie przeczytałam "Romans prowincjonalny i inne historie". To wszystko upewniło mnie, że pisarz ten został niesłusznie zapomniany i dobrze, że powraca pamięć o nim.
Jego życie przybliżyła mi też książka Agnieszki Daukszy "Jaremianka". Tam jednak najważniejsza była Maria Jarema.
Opowieść Sobolewskiej pokazuje "piewcę polskiej prowincji" i "realistę magicznego", pięknego mężczyznę, zapalonego rybaka i socjalistę, "czujnego obserwatora".
W kolejnych rozdziałach skupia się na ważnych etapach jego życia, pisze o bliskich mu ludziach i zwierzętach, zwłaszcza kotach. Podkreśla jego prostolinijność, miłość do natury, zmysł organizacyjny. Gdy pisze o jego pasji wędkarskiej, przywołuje Otę Pavla, cytując piękne fragmenty jego prozy.
Książka przybliża sylwetkę pisarza i poety; wiersze pisał głównie pod koniec życia. Jest tu trochę czarno - białych zdjęć. Są wspomnienia synów, zwłaszcza młodszego, Marcina. Pojawiają się cytaty z utworów Filipowicza, szczególnie lubię ten z jednego z moich ulubionych opowiadań "Rozmowy na schodach", gdy kotka, chyba Mizia, mówi, że "najmądrzej jest po prostu być".
Cieszę się, że Justyna Sobolewska potwierdziła tą książką ważność i wysoką pozycję Kornela Filipowicza w naszej literaturze.

O Kornelu Filipowiczu dowiedziałam się w 2018 roku. To wtedy przeczytałam tom jego pięknych opowiadań ze wstępem Justyny Sobolewskiej, potem był wspaniały zbiór jego korespondencji z Wisławą Szymborską. Następnie przeczytałam "Romans prowincjonalny i inne historie". To wszystko upewniło mnie, że pisarz ten został niesłusznie zapomniany i dobrze, że powraca pamięć o...

Wybitna pozycja. Nietuzinkowość Kornela wylana została na każdej stronie. Chapeau bas dla autorki.

Wybitna pozycja. Nietuzinkowość Kornela wylana została na każdej stronie. Chapeau bas dla autorki.

Tak napisane biografie to ja lubię! Świetna robota. Czyta się tak, jakby Kornel Filipowicz siedział obok i sam opowiadał o kolejach swojego losu. Justyna Sobolewska nie wychodzi przed szereg, robi miejsce swojemu bohaterowi i pozwala, by to on grał pierwsze skrzypce. Bardzo dużo można dowiedzieć się z tej biografii o tym zbyt mało znanym, znakomitym pisarzu. Dobrze, że ostatnio wznawiane są jego książki.

Tak napisane biografie to ja lubię! Świetna robota. Czyta się tak, jakby Kornel Filipowicz siedział obok i sam opowiadał o kolejach swojego losu. Justyna Sobolewska nie wychodzi przed szereg, robi miejsce swojemu bohaterowi i pozwala, by to on grał pierwsze skrzypce. Bardzo dużo można dowiedzieć się z tej biografii o tym zbyt mało znanym, znakomitym pisarzu. Dobrze, że...

O Filipowiczu i Filipowicza mogę czytać zawsze. Filipowicz pisarz, scenarzysta, majsterkowicz,poeta, wędkarz-podróżnik, przyrodnik, przyjaciel, mąż, kochanek, ojciec, socjalista, działacz podziemia, krakowianin z Cieszyna, kucharz. I nie tylko.

O Filipowiczu i Filipowicza mogę czytać zawsze. Filipowicz pisarz, scenarzysta, majsterkowicz,poeta, wędkarz-podróżnik, przyrodnik, przyjaciel, mąż, kochanek, ojciec, socjalista, działacz podziemia, krakowianin z Cieszyna, kucharz. I nie tylko.

Dobry warsztat autorki. Ciekawa pozycja biograficzna. Fajnie jest czytać nieoczywiste biografie.. po lekturze "Jaremianki" Agnieszki Daukszy nie można o Mironie Filipowiczu nie przeczytać. Tym bardzueh, że na półce już leży i czeka biografia "Szymborska. Znaki szczególne" pióra Joanny Gromek-Illg oraz listy Szymborskiej i Filipowicza... :0

Dobry warsztat autorki. Ciekawa pozycja biograficzna. Fajnie jest czytać nieoczywiste biografie.. po lekturze "Jaremianki" Agnieszki Daukszy nie można o Mironie Filipowiczu nie przeczytać. Tym bardzueh, że na półce już leży i czeka biografia "Szymborska. Znaki szczególne" pióra Joanny Gromek-Illg oraz listy Szymborskiej i Filipowicza... :0

Świetna biografia Kornela Filipowicza, przez wiele lat niedocenianego prozaika i poety, wspaniałego człowieka. Duże zasługi dla upamiętnienia tego pisarza miała Wisława Szymborska, wieloletnia przyjaciółka Filipowicza.

Świetna biografia Kornela Filipowicza, przez wiele lat niedocenianego prozaika i poety, wspaniałego człowieka. Duże zasługi dla upamiętnienia tego pisarza miała Wisława Szymborska, wieloletnia przyjaciółka Filipowicza.

Kornel Filipowicz - jeden z wybitnych i bardzo niedocenionych pisarzy. Mistrz krótkiej formy. Jeden z niewielu twórców, który potrafił w piękny i wciągający sposób przedstawić wydawałoby się nudną codzienność i prostotę. Człowiek słowa i natury.
Biografia jakże potrzebna i bardzo dobra, dzięki niej możemy w końcu spojrzeć na pisarza nie przez pryzmat bycia partnerem Szymborskiej czy Jaremianki, ale jego samego, nareszcie na pierwszym planie. A był człowiekiem fascynującym, o niełatwym charakterze, z wieloma historiami.

Kornel Filipowicz - jeden z wybitnych i bardzo niedocenionych pisarzy. Mistrz krótkiej formy. Jeden z niewielu twórców, który potrafił w piękny i wciągający sposób przedstawić wydawałoby się nudną codzienność i prostotę. Człowiek słowa i natury.
Biografia jakże potrzebna i bardzo dobra, dzięki niej możemy w końcu spojrzeć na pisarza nie przez pryzmat bycia partnerem...

Doskonale napisana.Jestem pod wrażeniem talentu autorki.

Doskonale napisana.Jestem pod wrażeniem talentu autorki.

Nuda. Za dużo opisów samej twórczości Kornela Filipowicza i osób z nim związanych za mało o samym życiu pisarza. Więcej się o nim dowiedziałam z książki Agnieszki Daukszy ,,Jaremianka" niż z tej biografii.

Nuda. Za dużo opisów samej twórczości Kornela Filipowicza i osób z nim związanych za mało o samym życiu pisarza. Więcej się o nim dowiedziałam z książki Agnieszki Daukszy ,,Jaremianka" niż z tej biografii.