Początek nieco mnie rozczarował swą nijakością, ale za to zakończenie totalnie zmiotło mnie z planszy. Autor powoli ujawnia fakty, buduje napięcie i piętrzy tajemnice, by na koniec sypnąć niemałym twistem. Najpierw współczesna linia czasowa nieco przeszkadza w wątku z II Wojny Światowej, jednak gdy już zna się finał zdarzeń, wszystko ma swój sens. Książkę czytałam z zaangażowanie, niezwykle szybko i zaliczam ją do udanych lektur. Styl autora jak najbardziej jest poprawny, choć momentami nieco mechaniczny. Obraz nazistów, wojny, motyw genu zła czasami sprawiał wrażenie wręcz zbyt doskonale skrojonego. Przydałoby się więcej autentyzmu. Ogólnie polecam, choć tytuł tak totalnie mną nie wstrząsnął, a trochę na to liczyłam ze względu na jego tematykę.

Początek nieco mnie rozczarował swą nijakością, ale za to zakończenie totalnie zmiotło mnie z planszy. Autor powoli ujawnia fakty, buduje napięcie i piętrzy tajemnice, by na koniec sypnąć niemałym twistem. Najpierw współczesna linia czasowa nieco przeszkadza w wątku z II Wojny Światowej, jednak gdy już zna się finał zdarzeń, wszystko ma swój sens. Książkę czytałam z...

Max Czorny potrafi budować napięcie i ma przyzwoity styl, ale tak, jak nie mogłam strawić "taniego" wykorzystywania Holocaustu i literaturze obozowej mówiłam "nie", tak teraz nie rozumiem haju na każdą książkę z "nazistą" w tytule. To po prostu przekłamanie historyczne, jazda na emocjach. Mam nadzieję, że szybko skończy się ta moda.

Max Czorny potrafi budować napięcie i ma przyzwoity styl, ale tak, jak nie mogłam strawić "taniego" wykorzystywania Holocaustu i literaturze obozowej mówiłam "nie", tak teraz nie rozumiem haju na każdą książkę z "nazistą" w tytule. To po prostu przekłamanie historyczne, jazda na emocjach. Mam nadzieję, że szybko skończy się ta moda.

Czytałam z zapartym tchem, jednak końcówka całkowicie popsuła ogólne wrażenie. Jak dla mnie mocno nierealistyczne, bo jaka córka traktuje mordercę swojego jedynego rodzica jako ojca i zapomina o prawdziwej rodzinie? Chwilami narracja Grety była dość monotonna i się trochę dłużyła. To moje pierwsze spotkanie z tym autorem i raczej nie ostatnie. Polecam, mimo wszystko.

Czytałam z zapartym tchem, jednak końcówka całkowicie popsuła ogólne wrażenie. Jak dla mnie mocno nierealistyczne, bo jaka córka traktuje mordercę swojego jedynego rodzica jako ojca i zapomina o prawdziwej rodzinie? Chwilami narracja Grety była dość monotonna i się trochę dłużyła. To moje pierwsze spotkanie z tym autorem i raczej nie ostatnie. Polecam, mimo wszystko.

; Słyszałam, że nawet diabeł odwrócił wzrok, nie chcąc patrzeć na niegodziwość tego świata ;
Greta będąca u kresu swego życia, cierpiąca na alzheimera zapomina o przeszłości, a jednak uważa że jest obciążona genem zła którego odziedziczyła w spadku po ojcu. Pełna wyrzutów sumienia, obwinia siebie za wszelkie zło tego świata, pracując z terapeutką, Alicja stara się jej pomóc w raz z najbliższymi, lecz ta uparcie wypiera z siebie bycia dobrą osobą. Pewnego dnia otrzymuje brulion, pamiętnik który zawiera losy małej dziewczynki imieniem Anna, kim jest i jej mama? Dlaczego ten pamiętnik wywołuje takie uderzenie bólu, wspomnień, czy Greta przypomni sobie kim jest, co łączy ją z nimi. Z przeczytanych stron wchodzi do świata zawieruchy wojennej, kiedy to mała Ania trafia w raz z mamą do obozu na Majdanku gdzie tam w rozmowie z SS - manem dowiaduje się że są znajomymi, gdyż ten spotykał się na polowaniach z jej dziadkiem, chcąc im pomóc zabiera ich do swoich włości, co dzieje się dalej, co burzy spokój Grety, co powoduje że taci grunt pod nogami, kim okaże się Krzysztof a Stanisław?

; Zaletą alzheimera jest możliwość śmiania się z tych samych żartów bez końca ;
Jedno co przychodzi mi do głowy to: '' Ktoś powiedział że historię piszą zwycięzcy, ale nie miał racji. Historię piszą ocaleni '', cytat a nawet myśl która jest ostatnim dowodem na przetrwanie historii, losów, opowieści, staje się namacalna a nawet rzeczywista poprzez ostatnich świadków którzy mogą dać świadectwo okrucieństwu jakie niosła wojna, człowiek który przestał być człowiekiem a obierał drogę okrucieństwu, barbarzyństwa, nie ma słów by wyrazić podłość ludzką w kilku zdaniach, porównać i wybaczyć, ale takie książki nawet które powstały na enklawie fikcji literackiej niosą przesłanie z kart historii, powinny stać się lekturą obowiązkową, bestsellerem, obowiązkowym świadectwem historii która miała tyle złego w sobie że idea książki stała się prawdą.

Powieść w czasach drugiej wojny światowej o miłości, na przekór wszystkiemu. O dzieciach które widziały za wiele, czuły za bardzo, które nie powinny odpowiadać za winy swoich rodziców, odkupienie, które przynosi ulgę dopiero kiedy mierzą się z prawdą. Aby zrozumieć ową prawdę, trzeba przejść przez piekło.

( ... ) Zataczałam w powietrzu kółka palcem i wymownie wydymałam wargi. ( ... ) Dopiero po chwili uświadomiłam sobie, że to pierwszy mężczyzna. Słońce oświetlało jego, nabrzmiałą, siną twarz i rozwarte usta z wypchniętym językiem. To zostało we mnie na zawsze (...).
Książka dosadna, mocna, emocjonalna, pełna napięcia, trzytorowa, z narracją która buduje całość powieści, wciągająca fabuła która ukazuje obraz wojny, więzi, miłości, wszelkich utrapień. Czornyj stworzył obraz na podobieństwo kobiety, słabej a jednocześnie silnej, która uważała że nosi gen zła. Polecam.

; Słyszałam, że nawet diabeł odwrócił wzrok, nie chcąc patrzeć na niegodziwość tego świata ;
Greta będąca u kresu swego życia, cierpiąca na alzheimera zapomina o przeszłości, a jednak uważa że jest obciążona genem zła którego odziedziczyła w spadku po ojcu. Pełna wyrzutów sumienia, obwinia siebie za wszelkie zło tego świata, pracując z terapeutką, Alicja stara się jej...

Ta książka opowiada o córce nazisty Alicji Nowińskiej. Kobieta opowiada na terapii, że ojciec zabrał ją pod bramę obozu. Zszokowało mnie fragment kiedy jadąc z ojcem samochodem spotkała maszerującą długą kolumną więźniów. Dla niej to była rzeczywistość i coś normalnego. A kiedy uśmiechnęła się do tych więźniów wcale nie oznaczało wyższość czy szyderczość. Po prostu oznakę radości do tych ludzi tak jak ludzie uśmiechają się do ekspedientki w sklepie. Poruszyła mnie również smutna historia pierwszej miłości naszej bohaterki. Ojciec pokazujący dziecku eksperymenty na ludziach, co musi dziać się w umyślę tej dziewczynki. Wraz z główną bohaterką poznajemy losy wojennej dziewczyny z czytanej książki. I zastanawiałam się czy oficer z obozu pomoże kobietom. Byłam zdruzgotana czytając to, że ludzie robili to ludziom. Czy Alicja znała dziewczynę z książki? I moje rozkminy podczas czytania tej książki ( Była jej siostrą to ta osoba, która została rozdzielona). Anna była silną dziewczynką dała dla Rafaela nadzieje przez listy wysyłane przez wiatr. Ta książka była pierwszą, gdzie było pokazane zamieszanie i tuszowanie śladów. No i myślę, że spacer Anny i Rafaela zostanie mi w pamięci na długo.... I te spotkanie po lata z Anną było wspaniałe. Natomiast wspomnienie Ani o poznaniu prawdy o okolicznościach śmierci ojca była przekazana w przerażający sposób ;*( i widok kolejnej śmierci najbliższej osoby ;*(. No i zakończenie, które wgniata w fotel totalnie się tego nie spodziewałam. No i wiadomo na rozmowie z najbliższymi płakałam jak bóbr ;*). Uważam, że książka jest wartościowa i godna polecenia.

Ta książka opowiada o córce nazisty Alicji Nowińskiej. Kobieta opowiada na terapii, że ojciec zabrał ją pod bramę obozu. Zszokowało mnie fragment kiedy jadąc z ojcem samochodem spotkała maszerującą długą kolumną więźniów. Dla niej to była rzeczywistość i coś normalnego. A kiedy uśmiechnęła się do tych więźniów wcale nie oznaczało wyższość czy szyderczość. Po prostu oznakę...

Ksiażki Maxa Czornyja słyna z brutalności, więc spodziewałam się że i tu nie braknie sadystycznych scen. Okazało się że fabuła poszła w innym kierunku i w tej formie autor bardzo dobrze się odnalazł. Ciekawie przedstawiona perspektywa protagonistki pozostawia czytelnika w refleksji.

Ksiażki Maxa Czornyja słyna z brutalności, więc spodziewałam się że i tu nie braknie sadystycznych scen. Okazało się że fabuła poszła w innym kierunku i w tej formie autor bardzo dobrze się odnalazł. Ciekawie przedstawiona perspektywa protagonistki pozostawia czytelnika w refleksji.

Można sobie darować. Nieprzekonująca fabuła jak i postacie.

Można sobie darować. Nieprzekonująca fabuła jak i postacie.

Książka utrzymana w klimacie psychologiczno-obyczajowo-historycznym, czyli taka mieszanka za jakie nieczęsto się biorę 😅

Myślicie, że gen zła istnieje?

To bardzo ciekawa pozycja, poruszająca kwestie drugiej wojny światowej, Holokaustu i winy przechodzącej z pokolenia na pokolenie (analizowanie czy gen zła istnieje czy też nie).

Wbrew pozorom pomiędzy ukazaniem wydarzeń historycznych, książka przemyca w sobie wiele ciepła, miłości i wartości docenianych i szanowanych ponad wszystko.
Można pogubić się w swojej przeszłości, wydaje się, że można odnaleźć ją i poznać taką, jaka była rzeczywiście i tylko zaakceptowanie prawdy jest jedynym słusznym wyborem.

Bardzo dobra pozycja, polecam 🖤

Książka utrzymana w klimacie psychologiczno-obyczajowo-historycznym, czyli taka mieszanka za jakie nieczęsto się biorę 😅

Myślicie, że gen zła istnieje?

To bardzo ciekawa pozycja, poruszająca kwestie drugiej wojny światowej, Holokaustu i winy przechodzącej z pokolenia na pokolenie (analizowanie czy gen zła istnieje czy też nie).

Wbrew pozorom pomiędzy ukazaniem wydarzeń...

Ciekawa historia i zaskakujące zakończenie.

Ciekawa historia i zaskakujące zakończenie.

Ciekawa historia daje nam do myślenia czy można obwiniać dzieci za winy rodziców.

Ciekawa historia daje nam do myślenia czy można obwiniać dzieci za winy rodziców.