Po przeczytaniu mam nieco ambiwalentne odczucia.
Z jednej strony naprawdę bardzo dobrze odwzorowane realia epoki, z drugiej strony dość nachalnie wpychane podniosłe pobudki działania strony papieskiej w sporze o inwestyturę.
Tak naprawdę w pewnym momencie -gdzieś na początku drugiego tomu - autor wspomina, że niektórym mogłoby się wydawać, że to w rzeczywistości walka o władze, ale zaraz zapewnia, że nie o to chodziło stronie papieskiej.
Dość wyraźnie w wielu miejscach powieści przebijają mocno katolickie poglądy autora, usprawiedliwiające działania strony papieskiej.
Zresztą już we wstępie wspomina on, że jest osobą mocno wierzącą i mimo zapewnień z jego strony o obiektywizmie niestety nie udaje mu się go zachować.

Ale jeśli nie uwzględnimy całej tej nachalnej "propagandy" to jest to naprawdę niezła powieść historyczna.

Po przeczytaniu mam nieco ambiwalentne odczucia.
Z jednej strony naprawdę bardzo dobrze odwzorowane realia epoki, z drugiej strony dość nachalnie wpychane podniosłe pobudki działania strony papieskiej w sporze o inwestyturę.
Tak naprawdę w pewnym momencie -gdzieś na początku drugiego tomu - autor wspomina, że niektórym mogłoby się wydawać, że to w rzeczywistości walka o...

Niesamowita przygoda w głąb średniowiecznej Europy.

Niesamowita przygoda w głąb średniowiecznej Europy.

dalszy ciąg poprzedniego tomu

dalszy ciąg poprzedniego tomu

Książkę uważam za arcydzieło. Autor tą powieścią wybił się na wyżyny polskiej literatury. Co ciekawe książka powinna się spodobać i gorliwym katolikom oraz antyklerykałom, a to dlatego, że jej kanwą jest spór pomiędzy królem Niemiec Henrykiem IV, a papieżem Grzegorzem VII, a autor relacjonując go nie staje po żadnej ze stron. Wydaje się, że za zadanie stawia sobie, jak najbardziej realne przedstawienie postaw, uczuć i myśli różnych osób podczas tego XI-wiecznego zatargu pomiędzy najbardziej wpływowymi osobami ówczesnej Europy. Udaje mu się to znakomicie.

Książkę uważam za arcydzieło. Autor tą powieścią wybił się na wyżyny polskiej literatury. Co ciekawe książka powinna się spodobać i gorliwym katolikom oraz antyklerykałom, a to dlatego, że jej kanwą jest spór pomiędzy królem Niemiec Henrykiem IV, a papieżem Grzegorzem VII, a autor relacjonując go nie staje po żadnej ze stron. Wydaje się, że za zadanie stawia sobie, jak...

Drugi tom fascynującej historii sporu o inwestyturę. Powieść traktuje o mechanizmach władzy i rzadzenia a także o ....polityce i jej perfidii. Polecam każdemu kto chce zrozumieć czym była ekskomunika w średniowieczu.

Drugi tom fascynującej historii sporu o inwestyturę. Powieść traktuje o mechanizmach władzy i rzadzenia a także o ....polityce i jej perfidii. Polecam każdemu kto chce zrozumieć czym była ekskomunika w średniowieczu.

Kto kogo bardziej poniży ? Kto będzie górą ? Jak to się udało Henrykowi, że zwyciężył ? Rudolfa obwołali królem, ale tron należy się dziedzicowi i przy nim stanęli w końcu możni. A Grzegorz musi się udać na wygnanie i zrozumieć, że włada królestwem dusz.

Kto kogo bardziej poniży ? Kto będzie górą ? Jak to się udało Henrykowi, że zwyciężył ? Rudolfa obwołali królem, ale tron należy się dziedzicowi i przy nim stanęli w końcu możni. A Grzegorz musi się udać na wygnanie i zrozumieć, że włada królestwem dusz.

Bardzo dobra powieść napisana w starym dobrym literackim stylu. Autor nie skupia się na szczegółach uzbrojenia, czy walki, co jest zmorą dzisiejszego powieściopisarstwa o wczesnym średniowieczu, za to fascynująco oddaje ducha epoki. Duch rozdartego pomiędzy tronem i ołtarzem. Cesarz Henryk, jak i papież Grzegorz przedstawieni są do bólu uczciwie, jako ludzie swojej epoki. Autor skupia się na relacjach społecznych i politycznych. Znamienicie oddaje ducha czasów, niepokoju, porywczości, wiecznej walki pomiędzy wasalami i seniorami. Nie zabrakło również motywu miłosnego, można by powiedzieć osobistego spojrzenia na przeżycia bohaterów. Autor nie ocenia, opowiadając o tych, jak sam mówi doniosłych dla przyszłych wieków wydarzeniach. Mnie wszakże wolno to zrobić. Szkoda że papież nie złamał Cesarstwa w samej Rzeszy. Gdyby się to stało nie mielibyśmy całego szeregu antyrzymskich wypadków w Niemczech. Ba, sami Niemcy (tutaj oddani jako Sasi z domieszką FRankońskiej władzy) może nie byli by barbarzyńskim narodem w sercu Europy. Może by się ucywilizowali. A czego by nie było dalej? Najazdów Niemców na ziemie polskie. Rewolucji Lutra a tym samym jej tragicznych następstw intelektualnych - wojen, niszczenia katolików, palenia czarownic, nietolerancji religijnej, a w konsekwencji wojen światowych, na czele z ludobójczymi działaniami narodu miłującego operę i porządek, wobec Żydów i słowian. Tak, tak - obozy koncentracyjne to właśnie dziedzictwo antyrzymskiego niemieckiego ducha. I do dzisiaj ją widać w wiecznym liberaliźmie i kłótniach z wiecznym Rzymem katolickiego episkopatu Niemiec. Taka konkluzja- pisarze w XIX wieku potrafili zachwycająco pisać. Operowali mistrzowsko słowem. Nie brali jeńców. Dzisiaj rzadko kto może im piórem dorównać.

Bardzo dobra powieść napisana w starym dobrym literackim stylu. Autor nie skupia się na szczegółach uzbrojenia, czy walki, co jest zmorą dzisiejszego powieściopisarstwa o wczesnym średniowieczu, za to fascynująco oddaje ducha epoki. Duch rozdartego pomiędzy tronem i ołtarzem. Cesarz Henryk, jak i papież Grzegorz przedstawieni są do bólu uczciwie, jako ludzie swojej epoki....