Temat podjęty w książce jest bardzo ciekawy, ale to już wszystko jeśli chodzi o plusy.

Biorąc się za opisywanie tajemniczej sprawy tego typu widzę dwie opcje. Albo robimy reportaż z krwi i kości, albo powieść, której głównymi bohaterami będą członkowie zaginionej wyprawy. Coś na podobieństwo ''Terroru'' Simmonsa. To chyba jedyne sposoby, na które autor zaangażuje czytelników w historię.

Tutaj mamy niezwykle dziwny twór. Główna bohaterka, pisarka, łączy śmierć pewnych osób z dochodzeniem w sprawie osnutego tajemnicą wypadku turystów na górze Chołatczachl w Uralu. Chodzi oczywiście o grupę dowodzoną kilkadziesiąt lat wcześniej przez Igora Diatłowa.

Nie mówiąc już o tym, że nasza protagonistka jest jedną z najnudniejszych postaci książkowych jakie potrafię sobie przypomnieć to wątek ''kryminalny'' i jej ''przygody'' znajdują się całkowicie poza skalą. Rzecz jasna na minusie. Tam dosłownie nie ma ani jednej sceny, która przyprawiłaby mnie o głębszy oddech, a co dopiero o wyższe ciśnienie.
Dawno nic mnie tak nie zniechęciło do czytania, a jednak książkę ukończyłem, ponieważ nieprzerwanie miałem nadzieję na niespodziewany zwrot lub interesujący finał.
Nic z tych rzeczy. Bohaterka czyta notatki innych ludzi, robi wywiady oraz zbiera ''do kupy'' wszelkie zasłyszane teorie. Nie trzeba było pisać powieści, aby nam to przedstawić, chyba że autorka nie miała, aż tyle informacji i wolała polewać wodę. Na mnie nie zadziałało.

Nie chce mi się nawet tego bardziej analizować, bo książka sprawiła, że dużo lepsza lektura czytana równocześnie w pewnym sensie straciła swój smak. A może po prostu potrzebuję krótkiej przerwy od czytania.

Temat podjęty w książce jest bardzo ciekawy, ale to już wszystko jeśli chodzi o plusy.

Biorąc się za opisywanie tajemniczej sprawy tego typu widzę dwie opcje. Albo robimy reportaż z krwi i kości, albo powieść, której głównymi bohaterami będą członkowie zaginionej wyprawy. Coś na podobieństwo ''Terroru'' Simmonsa. To chyba jedyne sposoby, na które autor zaangażuje...

Jak się bardzo umęczyłam czytając tę książkę. Właściwie tylko zakończenie i wysnute przypuszczenia dotyczące tragedii która miała rzeczywiście miejsce ratuje moją ocenę tej miazgi.

Jak się bardzo umęczyłam czytając tę książkę. Właściwie tylko zakończenie i wysnute przypuszczenia dotyczące tragedii która miała rzeczywiście miejsce ratuje moją ocenę tej miazgi.

Bardzo ciekawa pozycja, aczkolwiek zgadzam się z recenzjami, że wątek fabularny jest tutaj niepotrzebny.

Bardzo ciekawa pozycja, aczkolwiek zgadzam się z recenzjami, że wątek fabularny jest tutaj niepotrzebny.

Powieść rosyjskiej pisarki o tragicznej w skutkach wyprawy górskiej dziewięciu studentów Uralskiego Instytutu Politechnicznego . Wyruszyli 2 lutego 1959 r. w góry Uralu Północnego. Znaleziono ich martwych w pobliżu pociętego namiotu. Autorka wnikliwie ocenia młodych możliwe przyczyny śmierci młodych ludzi, zaniechania władz w tej sprawie. Hipotez jest wiele, ale żadna z nich nie jest stuprocentowo pewna. Do dziś niw wiadomo co się wtedy stało.

Powieść rosyjskiej pisarki o tragicznej w skutkach wyprawy górskiej dziewięciu studentów Uralskiego Instytutu Politechnicznego . Wyruszyli 2 lutego 1959 r. w góry Uralu Północnego. Znaleziono ich martwych w pobliżu pociętego namiotu. Autorka wnikliwie ocenia młodych możliwe przyczyny śmierci młodych ludzi, zaniechania władz w tej sprawie. Hipotez jest wiele, ale żadna z...

Temat bardzo ciekawy tym bardziej że owiany tajemnicą. Autorka będąc w posiadaniu raportów, radiogramów nie miała do końca pomysłu jak to wykorzystać. Może trzeba było zrobić tak jak podpowiadali jej najbliżsi? Napisać kryminał?
Mimo wszystko duży plus za ogrom pracy poświęconej przy tej książce. I najważniejsze to przedstawienie nam różnych wersji wydarzeń. Co mogło się wtedy wydarzyć. To było bardzo ciekawe

Temat bardzo ciekawy tym bardziej że owiany tajemnicą. Autorka będąc w posiadaniu raportów, radiogramów nie miała do końca pomysłu jak to wykorzystać. Może trzeba było zrobić tak jak podpowiadali jej najbliżsi? Napisać kryminał?
Mimo wszystko duży plus za ogrom pracy poświęconej przy tej książce. I najważniejsze to przedstawienie nam różnych wersji wydarzeń. Co mogło się...

Mam wrażenie, że czytanie tej książki niszczyło mi szare komórki. :))))))

Mam wrażenie, że czytanie tej książki niszczyło mi szare komórki. :))))))

Temat ciekawy ale mam wrażenie że został tu zmarnowany potencjał. Sprawa przełęczy Diatłowa jest naprawdę ciekawa i zamiast jakoś ten temat porządnie pociągnąć to dostajemy historie średnio interesującej pisarki który tylko przy sprawie co nieco gdyby. A samo wytłumaczenie sprawy przez główną bohaterkę jest bardzo mocno naciągane a niektóre fakty są po prostu zignorowane.

Temat ciekawy ale mam wrażenie że został tu zmarnowany potencjał. Sprawa przełęczy Diatłowa jest naprawdę ciekawa i zamiast jakoś ten temat porządnie pociągnąć to dostajemy historie średnio interesującej pisarki który tylko przy sprawie co nieco gdyby. A samo wytłumaczenie sprawy przez główną bohaterkę jest bardzo mocno naciągane a niektóre fakty są po prostu zignorowane.

Ta zaniżona ocena wynika z moich oczekiwań względem tej książki, których niestety nie udało się spełnić. Choć głód ciekawości został zaspokojony, ponieważ na końcu książki czytelnik otrzymuje jedną z najbardziej wiarygodnych wersji wydarzeń, to uważam, że pozycja ta mogłaby być lepsza bez ciągłych opisów zachowań kota głównej bohaterki oraz jej wywodów na tamat ludzi, którzy za kotami nie przepadają. Poza tym, osobiście uważam miłosne perypetie bohaterki za wyjątkowo denerwujące, niezrozumiałe i momentami nudne.
Dla osób sięgających po tę książkę, aby dowiedzieć się czegoś o możliwych wyjaśnieniach tragicznych losów "Diatłowców", polecam od razu przejść do rozdziału "Hipotezy", który znajduje się pod koniec książki.

Ta zaniżona ocena wynika z moich oczekiwań względem tej książki, których niestety nie udało się spełnić. Choć głód ciekawości został zaspokojony, ponieważ na końcu książki czytelnik otrzymuje jedną z najbardziej wiarygodnych wersji wydarzeń, to uważam, że pozycja ta mogłaby być lepsza bez ciągłych opisów zachowań kota głównej bohaterki oraz jej wywodów na tamat ludzi,...

Dkla znawców niewyjaśnionych historii - pozycja obowiązkowa. Dziwna historia śmierci 9 studentów. Niewyjaśniona do dzisiaj, chociaż podejrzewam, że wbrew pozorom, wyjaśnienie jest banalne.

Dkla znawców niewyjaśnionych historii - pozycja obowiązkowa. Dziwna historia śmierci 9 studentów. Niewyjaśniona do dzisiaj, chociaż podejrzewam, że wbrew pozorom, wyjaśnienie jest banalne.

Atutem tej książki jest to, że zacytowano w niej obszerne fragmenty dokumentów oraz przedstawiono różne teorie dotyczące tego, co stało się zimą 1959 roku w górach Uralu Północnego i dlaczego dziewięcioro młodych, sprawnych ludzi zginęło z niejasnych przyczyn jednej nocy.
Autorka nie decyduje się jednak na formę reportażu, tylko na rodzaj powieści, w której dziennikarka na skutek zbiegu okoliczności zostaje zaangażowana do napisania książki o tragedii na przełęczy Diatłowa. W efekcie książka toczy się jakby na dwóch planach czasowych.
Nie podobało mi się jednak to, że w książce jest sporo wątków z kategorii "wiadomości/głosy zza grobu" - moim zdaniem były one zbędne dla fabuły. Po drugie dokumenty dotyczące sprawy zostały nienajlepiej wykorzystane - czasami są ich tak długie i niezbyt spójne fragmenty, że ich czytanie staje się nużące. Znajdujący się także w treści książki "słowniczek" jest także za długi, a dobór haseł i ich omówienie osobliwe, przez co ten fragment ciężko się czyta.
Podsumowując książka dostarcza wielu informacji i dużo tłumaczy, ale w nieco męczącej formie.

Atutem tej książki jest to, że zacytowano w niej obszerne fragmenty dokumentów oraz przedstawiono różne teorie dotyczące tego, co stało się zimą 1959 roku w górach Uralu Północnego i dlaczego dziewięcioro młodych, sprawnych ludzi zginęło z niejasnych przyczyn jednej nocy.
Autorka nie decyduje się jednak na formę reportażu, tylko na rodzaj powieści, w której dziennikarka na...