Eh, eh, zbierałem się do tej książki przez dłuuugie miesiące. Miałem z tyłu głowy taką myśl, że aby czytać Kołakowskiego to jednak potrzebuję czasu, spokoju, gorącej herbaty i wygodnego fotela. Inaczej nie wyciągnę z lektury tak wiele jak chciałem. Okazało się jednak, że te krótkie eseje o najważniejszych filozofach są o wiele prostsze w przekazie, chociaż niejednokrotnie barierą pozostawał dość trudny, naukowy język. I nawet nie chodzi o kwestie zrozumienia przekazu - raczej o zapamiętanie najważniejszej wiadomości, jaką Kołakowski przekazuje czytającemu.

Eh, eh, zbierałem się do tej książki przez dłuuugie miesiące. Miałem z tyłu głowy taką myśl, że aby czytać Kołakowskiego to jednak potrzebuję czasu, spokoju, gorącej herbaty i wygodnego fotela. Inaczej nie wyciągnę z lektury tak wiele jak chciałem. Okazało się jednak, że te krótkie eseje o najważniejszych filozofach są o wiele prostsze w przekazie, chociaż niejednokrotnie...

Mistrz Kołakowski miał niezwykle rzadką zdolność tłumaczenia spraw zawiłych w sposób przystępny czytelnikom nieobeznanym z filozofią. W tej książce wybiera jedno twierdzenie danego myśliciela, opisuje je i daje pole do zastanowienia. Każdy z tematów potrąca jedną strunę umysłu, konkretyzuje rozważania. Nie da się tej pozycji nie polecić!

Mistrz Kołakowski miał niezwykle rzadką zdolność tłumaczenia spraw zawiłych w sposób przystępny czytelnikom nieobeznanym z filozofią. W tej książce wybiera jedno twierdzenie danego myśliciela, opisuje je i daje pole do zastanowienia. Każdy z tematów potrąca jedną strunę umysłu, konkretyzuje rozważania. Nie da się tej pozycji nie polecić!

"Założenie metafizyczne stoików [...] jakie Epiktet widocznie dzieli, jest takie: świat jest jedną substancją, a losem jego we wszystkich szczegółach rządzi Opatrzność [...] czyli Rozum, Czyli Przeznaczenie, czyli Ład" (46).

"Dla zrozumienia nominalistów XIV-wiecznych ważne jest pamiętanie, że doktryna ta uchodzi za istotne źródło Reformacji XVI wieku. Luter był uczniem nominalistów" (101).

"Możemy zrozumieć te procesy, jesteśmy bowiem uczestnikami rozumu, który nie tylko postrzega rozwój bytu, ale sam jest składnikiem tego rozwoju. [...] Stąd zaś nasuwa się podejrzenie, że póki byt nie osiągnął formy doskonałej, nie możemy wysuwać roszczeń do prawdy w zwykłym tego słowa sensie, najwyżej do historycznej prawomocności" (184).

"Wszechświat ma skończoną liczbę cząstek, a więc również skończoną liczbę układów; każdy układ musi zatem powracać i to nieskończoną ilość razy, choć wielkie otchłanie czasu oddzielają te powroty" (208).

"Albo zgodzimy się na restrykcje empiryzmu, odwracając się przez to od wielkiej tradycji filozoficznej, od poszukiwania prawdy, sensu świata i natury bytu, odzierając przez to kulturę europejską z jej największych skarbów, albo musimy przystać na jakąś formę transcendentalizmu, na wiarę, że byt i prawda są otwarte dla umysłu ludzkiego" (230).

"Można być może powiedzieć, że to byt raczej jest nie-nicością aniżeli odwrotnie" (238).

"Założenie metafizyczne stoików [...] jakie Epiktet widocznie dzieli, jest takie: świat jest jedną substancją, a losem jego we wszystkich szczegółach rządzi Opatrzność [...] czyli Rozum, Czyli Przeznaczenie, czyli Ład" (46).

"Dla zrozumienia nominalistów XIV-wiecznych ważne jest pamiętanie, że doktryna ta uchodzi za istotne źródło Reformacji XVI wieku. Luter był uczniem...

Mnie się język wykładów bardzo podobał. Krótkie eseje, jednak niełatwe. Na pewno warto.

Mnie się język wykładów bardzo podobał. Krótkie eseje, jednak niełatwe. Na pewno warto.

Ta książka przybliża rozmyślania 30 wybranych przez autora filozofów. Rozdziały są krótkie i konkretne, kończą się zawsze pytaniami, nad którym należałoby się zastanowić. Styl autora bywa nieco archaiczny, ale można do niego przywyknąć. Miałam filozofię na studiach, wielu z tych filozofów już kojarzyłam, choć niekoniecznie z wątkami poruszonymi przez Kołakowskiego. Sporo tu Boga i religii, co niekiedy mnie zaskakiwało i nieco irytowało. Zważywszy jednak, że autor właśnie tym się interesował, nie dziwi to. Szkoda, że dowiedziałam się o tym dopiero po lekturze.

Książka nie jest łatwa, jak to filozofia, wiele tu pytań bez odpowiedzi, wiele rozmyślań. Jeśli ciekawi kogoś temat, jak najbardziej warto po nią sięgnąć. Ja trochę się z nią męczyłam, choć dobrze było po nią sięgnąć.

Ta książka przybliża rozmyślania 30 wybranych przez autora filozofów. Rozdziały są krótkie i konkretne, kończą się zawsze pytaniami, nad którym należałoby się zastanowić. Styl autora bywa nieco archaiczny, ale można do niego przywyknąć. Miałam filozofię na studiach, wielu z tych filozofów już kojarzyłam, choć niekoniecznie z wątkami poruszonymi przez Kołakowskiego. Sporo tu...

klasyka polskiej filozofii. warto sobie zadac kilka tych pytan, zeby poszukac odpowiedzi

klasyka polskiej filozofii. warto sobie zadac kilka tych pytan, zeby poszukac odpowiedzi

Nie wszystkie wykłady na tym samym poziomie, ale generalnie wspaniałe ćwiczenie dla umysłu.

Nie wszystkie wykłady na tym samym poziomie, ale generalnie wspaniałe ćwiczenie dla umysłu.

Jest to krótka charakterystyka najważniejszych filozofów, skierowana do czytelników, którzy dopiero zaczynają przygodę z filozofią.
Książka popularyzatorska, napisana językiem archaicznym, pełnym niepotrzebnych ozdobników - zwłaszcza pierwsza jej połowa, traktująca o filozofii starożytnej i scholastycznej. Pisząc o filozofii nowożytnej, zwłaszcza dwudziestowiecznej, Kołakowski jest już bardziej precyzyjny i mniej ceremonialny.

Jest to krótka charakterystyka najważniejszych filozofów, skierowana do czytelników, którzy dopiero zaczynają przygodę z filozofią.
Książka popularyzatorska, napisana językiem archaicznym, pełnym niepotrzebnych ozdobników - zwłaszcza pierwsza jej połowa, traktująca o filozofii starożytnej i scholastycznej. Pisząc o filozofii nowożytnej, zwłaszcza dwudziestowiecznej,...

Mini-wykłady profesora Leszka Kołakowskiego na temat najważniejszych filozofów. Jak zaznaczył sam autor, nie jest to kompendium wiedzy, ale moim zdaniem to minimum, które każdy wykształcony humanista powinien znać. Napisane prosto, bez filozoficznych czy retorycznych popisów, sprawa, że czyta się przyjemnie, a w głowie zostaje dużo. Pytania, które sformułowane są na końcu każdego rozdzialiku pozwalają się zastanowić nad wieloma kwestiami, a nawet pobawić się w filozofów. Przecież każdy z nas, takie pytania zadaje sobie codziennie.
Warto znać, warto przeczytać, warto wiedzieć. Polecam.

Mini-wykłady profesora Leszka Kołakowskiego na temat najważniejszych filozofów. Jak zaznaczył sam autor, nie jest to kompendium wiedzy, ale moim zdaniem to minimum, które każdy wykształcony humanista powinien znać. Napisane prosto, bez filozoficznych czy retorycznych popisów, sprawa, że czyta się przyjemnie, a w głowie zostaje dużo. Pytania, które sformułowane są na końcu...

Pierwsze kroki w filozofii stawiałem czytając te felietony w Tygodniku Powszechnym. Istota zagadnienia przedstawiana, za każdym razem, w trzech retorycznych pytaniach skłoniła mnie do starań, by się stać miłośnikiem Sofii /mądrości.

Pierwsze kroki w filozofii stawiałem czytając te felietony w Tygodniku Powszechnym. Istota zagadnienia przedstawiana, za każdym razem, w trzech retorycznych pytaniach skłoniła mnie do starań, by się stać miłośnikiem Sofii /mądrości.