Pretensjonalne, pokazujące okropny brak słuchu, o dziwo ograniczone horyzonty literackie i nabuzowane ego (to ostatnie to oczywiście nic złego, ale w tym zestawie jeszcze pogrąża autora) autorytetu. Niesmak.

Pretensjonalne, pokazujące okropny brak słuchu, o dziwo ograniczone horyzonty literackie i nabuzowane ego (to ostatnie to oczywiście nic złego, ale w tym zestawie jeszcze pogrąża autora) autorytetu. Niesmak.

Zaskoczony jestem... Kojarzyłem nazwisko autora z pracami filozoficznymi i na pewno słusznie. A ta książka zawiera różne teksty, które... no może w dużym stopniu zajmują się filozofowaniem ale i tak jestem zaskoczony.
Wierszyki i tłumaczenia to takie bardziej wygłupy. niektóre z tekstów prasowe również są frywolne ale niektóre...

"Przegląd prasy krajowej - czerwiec 1972" wydrukowany w "Kulturze" w roku... 1970 robi wrażenie! Wizja roli teatru i kultury w ogólności jaką jej wyznaczają władze państwowe jest wspaniała! I - niestety - w pewnym zakresie coraz bardziej pasująca do czasów dzisiejszych.

"30-ta rocznica Nowego Ładu w Europie" to najbardziej skondensowana wizja alternatywnej przeszłości z jaką się spotkałem. Mało faktów, ale wszystko sobie można dopowiedzieć. I nagle patrzy się inaczej na historię najnowszą... Znów "Kultura", tym razem 1976 rok.

A czapki z głów trzeba zdjąć przed zamieszczonymi tu sztukami teatralnymi i scenariuszami filmowymi. Trochę Monty Python, trochę Kabaret Starszych Panów, trochę Mark Twain, trochę Stanisław Lem. Genialne. Chyba Kołakowski wart jest poznania.

Zaskoczony jestem... Kojarzyłem nazwisko autora z pracami filozoficznymi i na pewno słusznie. A ta książka zawiera różne teksty, które... no może w dużym stopniu zajmują się filozofowaniem ale i tak jestem zaskoczony.
Wierszyki i tłumaczenia to takie bardziej wygłupy. niektóre z tekstów prasowe również są frywolne ale niektóre...

"Przegląd prasy krajowej - czerwiec 1972"...

Na podstawie tej książki można z całą stanowczością stwierdzić, że gdyby Leszek Kołakowski nie został filozofem, mógłbym z powodzeniem zostać eseistą, publicysta, dramatopisarzem, twórca opowiadań, czy tłumaczem poezji. No, może niekoniecznie poetą, bo opublikowane przez niego wiersze są dosyć proste w formie i nieco hermetyczne w treści, ale za to dramaty, opowiadania, scenariusze filmowe, bajki i eseje trzymają naprawdę wysoki poziom, ujawniając niesłychaną erudycję, oczytanie i inteligencję wykładowcy z Oksfordu. W pamięć zapada jego esej "Legenda o cesarzu Kennedym," gdzie inteligentnie wyśmiewa metodykę badań, która z błahych przesłanek potrafi konstruować całe dyskursy naukowe. Niezwykle przypadła mi też do gustu literacko-filozoficzna analiza bajki Stanisława Jachowicza o chorym kotku, z której umiejętnie wyprowadził wnioski o egzystencjalnym kontekście tego krótkiego wierszyka dla dzieci. Dzieł wartych uwagi jest jednak znacznie, znacznie więcej. Można odnieść ważenie, że za jaki gatunek literacki by się nie wziął, Kołakowski świetnie sobie radzi. Przyjemność z lektury dodatkowo pogłębia świetnie wydanie całości – kolorowa strona graficzna pełna nawiązań do stylistyki lat w których powstawały teksty, jak i dobrej jakości papier.

Na podstawie tej książki można z całą stanowczością stwierdzić, że gdyby Leszek Kołakowski nie został filozofem, mógłbym z powodzeniem zostać eseistą, publicysta, dramatopisarzem, twórca opowiadań, czy tłumaczem poezji. No, może niekoniecznie poetą, bo opublikowane przez niego wiersze są dosyć proste w formie i nieco hermetyczne w treści, ale za to dramaty, opowiadania,...

Kompletnie nie moja bajka.

Kompletnie nie moja bajka.

Tego autora nie trzeba reklamować. Mądra, wartościowa. Polecam.

Tego autora nie trzeba reklamować. Mądra, wartościowa. Polecam.

Z humorem i sarkazmem. Zebrane tu różne formy, którymi bawił się Autor mają główne wspólne cechy, są inteligentne i rzeczywiście mnie ubawiły:

"Mały Jaś jest bez śniadania.
Wstał za późno, kawał drania!
A dlaczego? Bo wieczorem
Spoili go alkoholem!
Głodny, wściekły siedzi w szkole
I mruczy: To ja chromole!
A stad wniosek niezawodny:
Wódkę pijesz - będziesz głodny!"

Z humorem i sarkazmem. Zebrane tu różne formy, którymi bawił się Autor mają główne wspólne cechy, są inteligentne i rzeczywiście mnie ubawiły:

"Mały Jaś jest bez śniadania.
Wstał za późno, kawał drania!
A dlaczego? Bo wieczorem
Spoili go alkoholem!
Głodny, wściekły siedzi w szkole
I mruczy: To ja chromole!
A stad wniosek niezawodny:
Wódkę pijesz - będziesz...