Książka trudna do oceny. Jest to książka popularnonaukowa, przedstawiająca badania, które się odbyły i ich wyniki. W tym zakresie nie można autorom niczego zarzucić. Są rzetelni. Dokładni. Opisują metodologię i udowadniają na każdej stronie, że stosują się do niej.
Ale... jest to książka popularnonaukowa. Pisana przez naukowców, a nie przez autorów beletrystyki czy choćby publicystów. To sprawia, że nie czyta się jej jakoś wybitnie lekko i przyjemnie. Prawda jest taka, że musiałem przez nią przebrnąć, momentami przymuszając się do tego.
Czy książka odpowiada na pytania jakie sobie stawiają autorzy - tak. Czy przedstawia coś, co nie należy do wiedzy super oczywistej i powszechnej? - Tak. Czy polecam? - w sumie tak, choć pewnie nie każdemu się spodoba.

Książka trudna do oceny. Jest to książka popularnonaukowa, przedstawiająca badania, które się odbyły i ich wyniki. W tym zakresie nie można autorom niczego zarzucić. Są rzetelni. Dokładni. Opisują metodologię i udowadniają na każdej stronie, że stosują się do niej.
Ale... jest to książka popularnonaukowa. Pisana przez naukowców, a nie przez autorów beletrystyki czy choćby...

Bardzo ciekawa książka, lecz bardzo zaawansowany język może powodować problemy w zrozumieniu dla laika zainteresowanego tematyką

Bardzo ciekawa książka, lecz bardzo zaawansowany język może powodować problemy w zrozumieniu dla laika zainteresowanego tematyką

Aż chciałoby się rzec — mówienie w tak poważny sposób o humorze brzmi, jak jakiś kiepski żart...

Panowie: Dennett, Hurley i Adams podjęli wyzwanie stworzenia spójnej teorii humoru, a efekty swych doświadczeń i przemyśleń zawarli w niniejszej książce.
Po jej przeczytaniu nie do końca pojmuję ideę przyświecającą jej powstaniu, czy miała to być praca popularyzatorska, czy też publikacja naukowa?

Jeśli rozpatrywać by ją w kategoriach nauki, to chyba poszczególne zawarte w niej zagadnienia poparte są zbyt skąpą ilością przykładów i jakkolwiek brzydko by to nie zabrzmiało dowodów eksperymentalnych, no, ale ileż można pomieścić na tych 560 stronach wraz z przypisami?

Jeśli zaś podejść do tego dzieła jak do nauki popularnej, to nastawienie autorów do odbiorców ich dzieła może nieco dziwić.
Książka napisana jest językiem trudnym, pozbawionym lekkości i polotu charakterystycznego dla typowych prac popularnonaukowych.
Gros treści spisane jest tak, jak gdyby Panowie naukowcy przemawiali do swoich doktorantów, którzy i tak ich wysłuchają, bo po prostu muszą...
A szkoda, bo temat jest niezwykle interesujący i chyba warto by popracować nieco nad formą przekazu, gdyż ciężko jest spopularyzować jakiś temat, prezentując go w sposób mało zrozumiały.

Jak powszechnie wiadomo, ogry mają warstwy i ta publikacja również je posiada.
Niektóre z tych warstw (fragmentów) czyta się znacznie lepiej, jakby płynniej wręcz chętniej, po czym znów następuje spadek.
Pojęcia nie mam dlaczego, być może uzależnione jest to od umiejętności pisarskich poszczególnych autorów?

Ale do rzeczy:
Co w środku, między innymi: skąd wziął się humor, dlaczego bawią nas żarty, czy śmianie się z gagów, zabawnych sytuacji i dajmy na to chichot podczas łaskotek to ten sam rodzaj śmiechu.
Jaką (i czy w ogóle) funkcję fizjologiczną spełnia gromki śmiech, jaka jest jego rola społeczna?
Dlaczego bawią nas porażki innych, a nasze już nieszczególnie, czy nasi najbliżsi krewni człowiekowate mają poczucie humoru?
Ciekawie prawda?

Pomimo pewnej "grząskości" formy, polecam.

Za treść - 9
Za formę - 5
Dorzucę jeszcze - 1 za nieoklepany temat, nie chce mi wyjść więcej niż osiem...

Aż chciałoby się rzec — mówienie w tak poważny sposób o humorze brzmi, jak jakiś kiepski żart...

Panowie: Dennett, Hurley i Adams podjęli wyzwanie stworzenia spójnej teorii humoru, a efekty swych doświadczeń i przemyśleń zawarli w niniejszej książce.
Po jej przeczytaniu nie do końca pojmuję ideę przyświecającą jej powstaniu, czy miała to być praca popularyzatorska, czy też...

Książka momentami trudna, ale bardzo ciekawa. Mnie osobiście przekonuje hipoteza przedstawiona w tej książce, oczywiście falsyfikacji dokonają eksperci z tej dziedziny.
Dużym plusem jest to, że przy okazji zapoznawania z hipotezą humoru czytelnik zapoznawany jest z hipotezami komputacyjnymi/neurologicznymi działania mózgu.
Polecam

Książka momentami trudna, ale bardzo ciekawa. Mnie osobiście przekonuje hipoteza przedstawiona w tej książce, oczywiście falsyfikacji dokonają eksperci z tej dziedziny.
Dużym plusem jest to, że przy okazji zapoznawania z hipotezą humoru czytelnik zapoznawany jest z hipotezami komputacyjnymi/neurologicznymi działania mózgu.
Polecam

Zapoznanie się z treścią książki było dla mnie małym oświeceniem. Od dosyć dawna gdzieś na skraju świadomości pojawiały się u mnie pytania pokroju: dlaczego cokolwiek jest śmieszne i co to w ogóle znaczy, że coś jest zabawne. Jako, że moje pojęcie o temacie było zerowe to odpowiedzi autorów wywołały u mnie lekki szok poznawczy. Polecam każdemu aczkolwiek gdzieś w połowie książka nieco traci z dynamiki z jaką autorzy na początku lektury przedstawiali swoją koncepcję.

Zapoznanie się z treścią książki było dla mnie małym oświeceniem. Od dosyć dawna gdzieś na skraju świadomości pojawiały się u mnie pytania pokroju: dlaczego cokolwiek jest śmieszne i co to w ogóle znaczy, że coś jest zabawne. Jako, że moje pojęcie o temacie było zerowe to odpowiedzi autorów wywołały u mnie lekki szok poznawczy. Polecam każdemu aczkolwiek gdzieś w połowie...

“Analizowanie humoru przypomina krojenie żaby: nie dość, że interesuje niewielu ludzi, to jeszcze zwierze od tego ginie” /E.B.White/

Próba stworzenia empirycznej teorii humoru. Próba wyjaśnienia dlaczego humor istnieje i jak działa. Autorzy podjęli wyzwanie znalezienia i opisania prawidłowości występujących w bogatej fenomenologii humoru. W odróżnieniu od twórców licznych teorii humoru powiązali swoje domysły z realistycznym modelem procesów poznawczych i emocjonalnych zachodzących w mózgu. Próba wyjaśnienia, dlaczego i jak powstaje humor jest bardzo naukowa i wymagająca dla czytelnika.

“Analizowanie humoru przypomina krojenie żaby: nie dość, że interesuje niewielu ludzi, to jeszcze zwierze od tego ginie” /E.B.White/

Próba stworzenia empirycznej teorii humoru. Próba wyjaśnienia dlaczego humor istnieje i jak działa. Autorzy podjęli wyzwanie znalezienia i opisania prawidłowości występujących w bogatej fenomenologii humoru. W odróżnieniu od twórców licznych...

Nie wiem, czy nie jestem przypadkiem zbyt mało wnikliwym człowiekiem, mimo iż poszukującym nauki wszędzie, że trafiając na tę książkę,zastanawiam się podczas czytania, czy to aby nie przesada w tak naukowy sposób opisywać słowo z jej tytułu, jakim jest humor?
Z jednej strony podziwiam jej autorów za takie podeście badawcze i przedstawienie analiz na ogromie stron, użycie sformułowań, których nie znałam i wiedzy, o której nie miałam pojęcia. Wszystkiego nie zrozumiałam i miejscami czułam się, jakbym miała mały rozum, miejscami też chciałam im powiedzieć 'Stop'- tu brakuje wam naukowców z innych dziedzin. (Uznanie również dla tłumaczy, którzy dokonali wielkiej rzeczy, jaką jest przetłumaczenie tej książki, bo język zachwyca).
Z drugiej strony sceptycznie podchodzę do tego, że pewne mechanizmy można tak roztrząsać i interpretować w sposób, w jaki oni tego dokonali.Mogłabym nawet uważać na podstawie swych własnych przemyśleń, lecz nie tylko ja, a każdy czytelnik, że ich niektóre próby wyjaśnień zjawisk są błędne. Ale może to i dobrze. Zachęta do tworzenia i umacniania światopoglądu.
To, co mi się podobało, to fakt, że w książce, m.in. na początku rozdziałów, były kawały, anegdoty, cytaty, które zaszczepiały mnie endorfinami i motywowały do przejścia przez ponad 500 stron.

Nie wiem, czy nie jestem przypadkiem zbyt mało wnikliwym człowiekiem, mimo iż poszukującym nauki wszędzie, że trafiając na tę książkę,zastanawiam się podczas czytania, czy to aby nie przesada w tak naukowy sposób opisywać słowo z jej tytułu, jakim jest humor?
Z jednej strony podziwiam jej autorów za takie podeście badawcze i przedstawienie analiz na ogromie stron, użycie...

plus: Bardzo dogłębna i szczegółowa analiza.
minus: Poważna i czasem trudna w odbiorze.

plus: Bardzo dogłębna i szczegółowa analiza.
minus: Poważna i czasem trudna w odbiorze.