Po przeczytaniu pierwszego tomu popularnej serii mam jeden wniosek – ta książka wciąż wywołuje skrajne emocje i na pewno trudno przejść obok niej obojętnie. Nowe wydanie prezentuje filmową okładkę, możemy w nim przeczytać dodatkowy rozdział oraz list do czytelników od Anny Todd.

Tessa zaczyna studia i opuszcza matkę oraz chłopaka. Jej życie zostało dokładnie zaplanowane, chce pracować w wydawnictwie oraz układać przyszłość z Noah. Na jednej z imprez spotyka Hardina, który dosłownie wywraca wszystko do góry nogami. Przystojny, nieprzewidywalny oraz arogancki. Zupełnie nie w jej typie. Ale nie bez powodu mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają.

Nazwana wydawniczym fenomenem, z miliardem odsłon na Wattpadzie. Jednak czy za popularnością idzie jakość? Niestety nie do końca. Na pierwszy rzut oka – literówki. To drugie wydanie, dlatego nie mogę zrozumieć takich przeoczeń korektorskich. Jeśli ktoś czyta tę książkę po raz pierwszy, może nie zwróci na nie uwagi. Ja czytam ją po raz drugi – moje pierwsze spotkanie z „After” nastąpiło jeszcze w czasach studiów i wówczas również zwróciłam uwagę na małe potknięcia językowe. Myślałam, że nowe wydanie sprezentuje nam poprawioną i doszlifowaną wersję książki, ale tak się nie stało. A szkoda.

Z drugiej strony – ta historia naprawdę wciąga i ma w sobie to coś, co sprawia, że miliony czytelniczek mają na swoich półkach „After”. W czym tkwi jej wyjątkowość? Na pewno w historii miłosnej, tym, jak bohaterowie są od siebie różni, przyciągając i odpychając się równocześnie. Hardin jest porywczy, wredny, zmienny jak pogoda w listopadzie, ale potrafi też być słodki i kochany. To typowy skrzywdzony męski bohater, potrzebujący kogoś, kto uratuje go od siebie samego. Tessa jest do tego stworzona – empatyczna i niewinna. Dopiero wraz z biegiem wydarzeń zaczyna odkrywać ciemną stronę Hardina, co wielokrotnie wywołuje u niej łzy. To przykład toksycznego związku, w którym bohaterowie są zagubieni. Czujemy chemię pomiędzy postaciami i mamy świadomość, że niektóre zachowania Hardina są złe, ale i tak czekamy na happy end. I właśnie tak wiele sprzeczności i emocji – mimo kulawego stylu „After” – wywołuje burzę myśli i skrajnych uczuć.

Stylistyka została utrzymana w konwencji książek młodzieżowych – mamy potoczny styl, narrację pierwszoosobową, sporo dialogów, krótkie zdania, dużo pytajników i wykrzykników, co momentami może być irytujące, ale też nadaje fabule dynamiki. Pojawia się kilka wulgaryzmów, ale pamiętajmy, że autorka opisuje życie młodych studentów, więc jest to utrzymane w pewnym luźnym językowym schemacie.

Jeśli miałabym porównywać książkę i film, to z pewnością mogę stwierdzić, że wersja kinowa została bardzo okrojona. Szczególnie postać Hardina, który w filmie stał się łagodniejszą wersją siebie. Film okazał się także mniej chaotyczny, dzięki czemu sama fabuła sprawia wrażenie bardziej poukładanej.

Tę książkę albo się kocha, albo nienawidzi. Takie opinie o „After” słyszałam wielokrotnie i jest w tym ziarenko prawdy. Jeśli zaczniesz czytać i od razu się nie wciągniesz, to lepiej odłóż „After”. Ale w momencie, gdy przegapisz, kiedy zrobiło się ciemno, i zapomnisz, że rano musisz wstać, to mimo lekkiego stylu, kilku niedociągnięć, czytaj dalej. Z pewnością to idealna pozycja dla wszystkich nastolatek, które lubią ciekawe historie miłosne i długie serie. Bo nie oszukujmy się – pierwszy tom to dopiero początek!

Gabriela Rutana