Z antologiami opowiadań konkursowych jest jak z pudełkami czekoladek. Nigdy nie wiesz dlaczego oceniający wybrali te opowiadania, które wydawca drukiem nagrodzi najlepszymi z tylu-to-a-tylu nadesłanych. Nie inaczej jest i w tym przypadku, bo czymże jest chwalenie się wyborem ledwie 5. z 90. tekstów zgłoszonych w tych zawodach o uznanie czytelnicze. W żaden sposób nie objaśnia nam tego cytowanie najlepszych ocen punktowych, jeśli najwyższą oceną są 42 punkty na 50 możliwych, wyliczane trywialnie sumą 5 ocen cząstkowych bez objawienia nam kryteriów wykreowania tych cząstek (jedna z tych ocen każdego z opowiadań antologii jest zawsze istotnie niższa od pozostałych). Nawiasem mówiąc, jeśli najlepsze opowiadanie zaliczyło tylko tyle punktów, to wybór był rzeźbą w naprawdę twardym materiale.

Tak więc mamy tu pierwsze kontakty opisane w tempie akcji przeciętnie dynamicznej jakkolwiek przyznaję, że „Daleki zwiad” ma tę dynamikę jak z najlepszych oper kosmicznych. Gorzej jest natomiast z zakończeniami o małej wyrazistości przesłania w relacji do objętości tekstu, ale tu też pojawia wyjątek na „Sekundę do północy”. W treści opowiadań dostajemy niestety sporo przykładów „nadopisywania” wieloma słowami prostych czynności i sytuacji. To często występująca właściwość stylu licznych ostatnimi czasy debiutantów, co ilustrują opowiadania do poczytania w portalu „Nowej Fantastyki” z ich emanacją w cyklu „Fantastycznych piór”.

Co do pomysłów na pierwsze kontakty, to oceniam je wariacjami już wcześniej eksploatowanych. Za pierwszy kontakt nie uważam wszak odkrywania sztucznej inteligencji, która zwiała spod ludzkiej kurateli. Ogranym uważam pierwszy kontakt przez zainfekowanie już to ludzi, już to ich cyberwspomagania. Wartym głębszego zastanowienia jest natomiast fałszywy imprint szukania kontaktu hen daleko w kosmicznej otchłani podczas, gdy mamy go tuż po nosem albo wręcz pod nogami. Za mankament tej antologii uważam też ujęcie w niej opowiadań dających się zliczyć na palcach jednej ręki. Kontakt, a już na pewno pierwszy, to obszar wdzięczny dla wyobraźni, licznie eksplorowany, ale nie wyeksploatowany. Przytajcie jednak te opowiadania sami, bo mogłem rzecz jasna zbłądzić.

Interesującym dodatkiem do wyników konkursu jest na końcu przegląd wydanej twórczości młodzieży jakkolwiek niemal co drugą książkę podpisuje komunikat o tym, że jest pierwszy tom czegoś więcej. To nie jest dobry objaw, bo sławy twórcy jak myślę nie budują buńczuczne zapowiedzi licznych tomów jednego dzieła.

Z antologiami opowiadań konkursowych jest jak z pudełkami czekoladek. Nigdy nie wiesz dlaczego oceniający wybrali te opowiadania, które wydawca drukiem nagrodzi najlepszymi z tylu-to-a-tylu nadesłanych. Nie inaczej jest i w tym przypadku, bo czymże jest chwalenie się wyborem ledwie 5. z 90. tekstów zgłoszonych w tych zawodach o uznanie czytelnicze. W żaden sposób nie...

Stonowane, dające do myślenia. Bez fajerwerków i wielkich, operowych finałów.

Zaczynam odzyskiwać wiarę w polską literaturę.

Stonowane, dające do myślenia. Bez fajerwerków i wielkich, operowych finałów.

Zaczynam odzyskiwać wiarę w polską literaturę.

Bardzo fajne opowiadania. Ucieszyło mnie, że młodzi pisarze mają tak ciekawe pomysły. Jeżeli tak piszą debiutanci to można spodziewać się naprawdę dobrej, przemyślanej i oryginalnej literatury fantastyczno-naukowej.

Bardzo fajne opowiadania. Ucieszyło mnie, że młodzi pisarze mają tak ciekawe pomysły. Jeżeli tak piszą debiutanci to można spodziewać się naprawdę dobrej, przemyślanej i oryginalnej literatury fantastyczno-naukowej.

Jak się cieszę, że wreszcie zabrałem się do tej książki! Trochę to trwało, a gdybym wiedział, co mnie czeka – nie zwlekałbym. Zbiór opowiadań debiutantów czy autorów o nikłym doświadczeniu jako żniwo konkursu literackiego dla młodych pisarzy właśnie. Co opowiadanie – to dobre! Co historia, to perła!
Wspólną nicią wiążącą kolejne opowieści jest temat spotkania z obcymi. Temat obrabiany na kilka sposobów, a każdy z nich zaskakująco świeży.
Od razu na początku opowiadanie jak cios! Niemal genialne, a co najmniej o niebo lepsze od wszystkich Cixin Liu z „Wędrującej Ziemi”! Co za wspaniałe wejście w ten świat, co za spójność opowiadania, co za pomysł i jego dopracowanie! Tym opowiadanie może, tym właśnie powinno być! Czkamy na coś większego od pani Małgorzaty Wieczorek.
Zaskakujące (przynajmniej jakoś mnie) jest, że cztery na pięć opowiadań wyszło spod piór pań, pisarek. Fajnie, że dziewczyny biorą się za temat fantastyki i jakie rasowe hard SF im wychodzi. Czytelnik w tej formie (i tej krótkiej literackiej, i tej pisarskiej autorów) może się poczuć traktowanym naprawdę poważnie. Każde z nich ma coś naprawdę do powiedzenia i to się czuje. Fajne jest też, że w zasadzie różne historie od różnych autorów nie współpracujących wcale z sobą nie wykluczają się wzajemnie; chyba żadne z nich nie zamyka drogi wyjścia do kolejnego (wstydź się, Cixin Liu - powinieneś lepiej sam ze sobą współpracować!).
Gdyby zaś ocenić każde z opowiadań z osobna, to ja przyznaję kolejnym opowiadaniom:
1 – 9/10
2 – 8
3 – 7
4 – 7
5 – 7

Jak się cieszę, że wreszcie zabrałem się do tej książki! Trochę to trwało, a gdybym wiedział, co mnie czeka – nie zwlekałbym. Zbiór opowiadań debiutantów czy autorów o nikłym doświadczeniu jako żniwo konkursu literackiego dla młodych pisarzy właśnie. Co opowiadanie – to dobre! Co historia, to perła!
Wspólną nicią wiążącą kolejne opowieści jest temat spotkania z obcymi....

Jak na świeżaków - opowiadania znakomite. Brawa też dla jury, za dobre dobranie wszystkich pozycji. Świetna lektura, polecam.

Jak na świeżaków - opowiadania znakomite. Brawa też dla jury, za dobre dobranie wszystkich pozycji. Świetna lektura, polecam.

Miało być sześć gwiazdek, ale dla zachęty jest siedem. Opowiadania to chyba najtrudniejsza forma przedstawiania ciekawych historii. Na stosunkowo niewielkiej ilości stron trzeba zawrzeć wszystko. W książce zebrano pięć opowiadań, każde w inny sposób przedstawia spotkanie człowieka z obcą inteligencją. opowiadania są mniej lub bardziej udane, ale pewnie gdyby dać im więcej miejsca, mogłyby tylko zyskać.
Nie mogłem się tylko przekonać do nazewnictwa w ostatniej historyjce. Wyglądało to, jakby autorowi zabrakło weny, a nazwy dobierał zupełnie przypadkowo.
Mimo wszystko całość ciekawa, choć na pewno, nie odkrywcza.

Miało być sześć gwiazdek, ale dla zachęty jest siedem. Opowiadania to chyba najtrudniejsza forma przedstawiania ciekawych historii. Na stosunkowo niewielkiej ilości stron trzeba zawrzeć wszystko. W książce zebrano pięć opowiadań, każde w inny sposób przedstawia spotkanie człowieka z obcą inteligencją. opowiadania są mniej lub bardziej udane, ale pewnie gdyby dać im więcej...

Ten pierwszy raz is a set of short novels by 5 not known authors, the common theme is the first contact with alien ​forms of life.
None of the ideas is predictive, each one is written in different style. And as it's difficult to predict if I woud like to reach for for any next novel of these debutants, from these first samples I would come back only to Malgorzata Wieczorek.

Ten pierwszy raz is a set of short novels by 5 not known authors, the common theme is the first contact with alien ​forms of life.
None of the ideas is predictive, each one is written in different style. And as it's difficult to predict if I woud like to reach for for any next novel of these debutants, from these first samples I would come back only to Malgorzata Wieczorek.

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Niekoniecznie zgadzam się z kolejnością ocen jury, ale wszystkie opowiadania są bardzo dobre. Chociaż ostatnie jak dla mnie mogło by mieć szybsze tempo nawiązania akcji.

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Niekoniecznie zgadzam się z kolejnością ocen jury, ale wszystkie opowiadania są bardzo dobre. Chociaż ostatnie jak dla mnie mogło by mieć szybsze tempo nawiązania akcji.

Zestaw 5 najlepszych opowiadań o pierwszym kontakcie. Wybór opowiadań przez jury i sposób głosowania okazał się trafiony co zaowocowało przyjemnym zestawieniem. Opowiadania opisują nie sztampowe spotkania z "obcymi".

Zestaw 5 najlepszych opowiadań o pierwszym kontakcie. Wybór opowiadań przez jury i sposób głosowania okazał się trafiony co zaowocowało przyjemnym zestawieniem. Opowiadania opisują nie sztampowe spotkania z "obcymi".

To bardzo dobrze, że młodzi ludzie zadają sobie tak wiele trudu, by wyobrazić sobie jak mniej więcej mógłby wyglądać kontakt homo sapiens z istotami inteligentnymi, które zasiedlają inne rejony Kosmosu, niż nasza kochana planeta.
Widać po tych opowiadaniach, jak trudne to zadanie i jak bardzo ograniczoną wyobraźnią dysponujemy próbując sobie podobny scenariusz wyobrazić.
Nie chcę być źle zrozumiany: bardzo się cieszę, że ludzie próbują pisać podobne opowiadania i książki. Trzymam kciuki, by rozwijali się i pisali coraz lepiej.
Na dzień dzisiejszy widzę kilka problemów, z którymi młodzi autorzy niezbyt dobrze sobie poradzili.
1. Wizje są zbyt antropocentryczne. Po przeczytaniu tych opowiadań tym bardziej doceniam fenomenalne książki: „Solaris” Lema i „Robot” Snerga-Wiśniewskiego.
2. Niektóre opowieści strasznie cuchną marksistowską propagandą. Widać, jak bardzo marksizm zaorał ludzkie mózgi
3. Niektórzy autorzy są wyraźnie niedouczeni z dziedzin nauk podstawowych. Pisanie takich głupot, jak „odkrycie na planecie nowych pierwiastków” i to w liczbie mnogiej jest karygodne i świadczy o totalnym opieprzaniu się w szkole na lekcjach chemii, gdy była omawiana tablica Mendelejewa. Chyba, że to wina nauczyciela, który sam się opieprzał przy nauczaniu dzieci i nie wytłumaczył, dlaczego więcej pierwiastków trwałych, niż te które znamy nie tylko nie ma, ale być nie może.
Mimo wszystko z zainteresowaniem wysłuchałem audiobooka.
Trochę mało przekonywujący lektor, ale i tak chwała człowiekowi, że zadał sobie trud przeczytania tych opowiadań do mikrofonu.
Czy polecam książkę? Jasne że tak. Niech ludzie interesują się Wszechświatem i pchają rozwój nauki. Takie książki mogą inspirować młodych ludzi do uczenia się.

To bardzo dobrze, że młodzi ludzie zadają sobie tak wiele trudu, by wyobrazić sobie jak mniej więcej mógłby wyglądać kontakt homo sapiens z istotami inteligentnymi, które zasiedlają inne rejony Kosmosu, niż nasza kochana planeta.
Widać po tych opowiadaniach, jak trudne to zadanie i jak bardzo ograniczoną wyobraźnią dysponujemy próbując sobie podobny scenariusz wyobrazić....