Bardzo nierówna, choć sympatyczna książka i to mimo że dość brutalna. Chciałem ją polubić i trochę mi się udało, natomiast muszę przyznać nie jest łatwa w czytaniu i jest pełna sprzeczności.

Powieść wprowadza na pewno bardzo pomysłowy świat, o którym ekspert pewnie powiedziałby, że jest jakimś X-punkiem (gdzie pod "X" należy podstawić odpowiedni przedrostek). Moim amatorskim okiem powiem, że to science-fiction, ale niedziejący się w kosmosie i z silnymi nawiązaniami klimatycznymi do urban fantasy. W sumie może to urban science-fiction? Nieważne. Ważne jest to, że przez ten świat, który rzeczywiście jest ciekawy, jednocześnie ta książka jest trudna w odbiorze, gdyż trudno wytłumaczyć tę złożoność.

Nie pomaga też w tym styl autora, który skacze między wątkami, stylami narracyjnymi i lubi wpleść rozważania, które pozornie tutaj nie pasują, ale będą ważne za kilka rozdziałów. Niestety, te skoki pomiędzy bohaterami i miejscami akcji na tyle mnie konfudowały, że którymś momencie przestało mi się chcieć za tym nadążać.

A szkoda, bo bohaterów można polubić, świat też i wszystko tutaj ma charakter. Jest tutaj też trochę zwrotów akcji, zdrad i wymyślna końcówka, ale znowu - tak wymyślna, że trzeba bardzo uważnie ją czytać, aby wszystko zrozumieć. Moim zdaniem trochę jest to przekombinowane, choć na pewno daje fundamenty do kolejnych części, mimo że sam finał już faktycznie jest samodzielnym finałem.

Bardzo nierówna, choć sympatyczna książka i to mimo że dość brutalna. Chciałem ją polubić i trochę mi się udało, natomiast muszę przyznać nie jest łatwa w czytaniu i jest pełna sprzeczności.

Powieść wprowadza na pewno bardzo pomysłowy świat, o którym ekspert pewnie powiedziałby, że jest jakimś X-punkiem (gdzie pod "X" należy podstawić odpowiedni przedrostek). Moim...

Orginalna książka to na pewno, całkiem fajnie napisana, nie męczy, ale jest dość jednowątkowa

Orginalna książka to na pewno, całkiem fajnie napisana, nie męczy, ale jest dość jednowątkowa

Za kreatywność i pracowitość należy się 7 wspaniałych * . Zdecydowanie pozycja dla miłośników akcji. Czuję się jak po dobiegnięciu do mety maratonu, zmęczenie i satysfakcja się przenikają, potrzebny odpoczynek :) Teraz posmakuje slow life :)

Za kreatywność i pracowitość należy się 7 wspaniałych * . Zdecydowanie pozycja dla miłośników akcji. Czuję się jak po dobiegnięciu do mety maratonu, zmęczenie i satysfakcja się przenikają, potrzebny odpoczynek :) Teraz posmakuje slow life :)

Majka zaintrygował mnie książkami z Uniwersum Metro oraz Berserk.
Tym razem mam trochę mieszane odczucia. Jakoś nie mogłem do końca wczuć się w fabułę.
Plusy:
- ciekawie wykreowane centrum Wieloświata, miasto Jedyne oraz pozostałe światy Widma;
- świat posklejany z miast i budowli widm innych światów;
- szumy w przestrzeni i czasie pomiędzy widmami jako początek nowych światów i koniec starych;
- pomysłowa koncepcja na Węzły, jako środek przemieszczania się;
- rozwój szczególnych (widzący i zmiennokształtny) zdolności Myszona Oko;
- ciekawe wykreowane pozostałe postacie: Basiora, Kiczoka, Upartego, Szinkti;
- jak to zwykle bywa silniejszy wyzyskuje słabszego i nie pozwala mu się rozwijać;
- polityka i walka o władzę nie patrzy na potrzeby zwykłych szarych obywateli;
- podobieństwo do Kronik Amberu Żelaznego (tam świat zbudowany z cieni jakie rzucał Amber),ale to nie przeszkadza.
Minusy:
- w książce panuje zbyt duży chaos i bałagan w poszczególnych wątkach;
- szczegółowe opisy w złych momentach spowalniały i rozbijały akcję;
- brak trochę bohaterek rodzaju żeńskiego oprócz Szinkti.
Ogółem książka dobra.

Majka zaintrygował mnie książkami z Uniwersum Metro oraz Berserk.
Tym razem mam trochę mieszane odczucia. Jakoś nie mogłem do końca wczuć się w fabułę.
Plusy:
- ciekawie wykreowane centrum Wieloświata, miasto Jedyne oraz pozostałe światy Widma;
- świat posklejany z miast i budowli widm innych światów;
- szumy w przestrzeni i czasie pomiędzy widmami jako początek nowych...

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Udane, nawet bardzo. Co prawda pierwsze wrażenia odnośnie lektury krążyły wokół "Fajne, ale nie moja bajka", jednak z każdym zdaniem coraz bardziej wsiąkałam w świat wykreowany przez autora. Teraz jestem pewna, że z chęcią sięgnę po inne jego książki.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Udane, nawet bardzo. Co prawda pierwsze wrażenia odnośnie lektury krążyły wokół "Fajne, ale nie moja bajka", jednak z każdym zdaniem coraz bardziej wsiąkałam w świat wykreowany przez autora. Teraz jestem pewna, że z chęcią sięgnę po inne jego książki.

Interesujący styl pisania, ciekawy pomysł, ale jak dla mnie w powieści panuje zbyt duży chaos.

Interesujący styl pisania, ciekawy pomysł, ale jak dla mnie w powieści panuje zbyt duży chaos.

Dobrze się czyta. Humor inspirowany Światem Dysku - Terry'ego Pratchetta (?)

Dobrze się czyta. Humor inspirowany Światem Dysku - Terry'ego Pratchetta (?)

Pawła Majkę kojarzyłam przede wszystkim z cyklu Metro 2033, jednak nie miałam okazji jeszcze po nie sięgnąć. Za to swoją przygodę z autorem rozpoczęłam od zupełnie innej książki, a mianowicie od „Jedyne. Ścieżki krwi” otwierającą serię – "Jedyne". Jak wypadła ta przygoda czytelnicza? O tym poniżej.

Myszon Oko to niepozorny chłopak, który podczas obławy na jego ojca trafia do niewoli, a potem zostaje wcielony do oddziału Węzłów. Dlaczego? Bo w tym niepozornym chłopaku kryła się potężna moc zmiennokształtnego i widzącego. Oddział Węzłów składający się z niebezpiecznych buntowników ma za zadanie chronić Jedyne – miasto noszące imię po bóstwie, będące stolicą imperium, żywą w swojej niezwykłości istotą, która namawia ludzi do buntu, kusi władzą, naznacza ludzi przenikaniem i dopasowuje do siebie. Myszon Oko i jego towarzysze wyruszają w pogoń za Szalonym Widimarzem, byłym oficer, żołnierz, wyszkolonym zabójcą i najemnikiem, który zagraża bezpieczeństwu Jedynego. Dlaczego jest tak groźny? Bo jest swobodnym przenikaczem, kimś wyjątkowym i niebezpiecznym, dla kogo ie istnieją bariery miedzywymiarowe.

"Jedyne. Ścieżki krwi" to książka z tych, gdzie wykreowany świat odgrywa ważną rolę. Świat stworzony przez autora nie jest płaski, schematyczny i nudny. Jest skomplikowany i oryginalny, gdyż składa się z wielu światów zwanych widmami, a każdy z nich jest inny – w jednym rządzi potężna magia, gdzieś indziej biotechnologia, a jeszcze dalej toczy się walki o władzę. Śmiało mogę napisać, że autor popłynął kreując świat przedstawiony. Czasem musiałam zwolnić tempo czytania by dokładnie poukładać sobie w głowie wszystkie elementy fabuły i konkretnych widm, by zrozumieć jak wszystko funkcjonuje. Najwięcej uwagi poświęcałam Jedynemu- miastu, które wydaje się być odrębnym żyjącym tworem, obcym i często niezrozumiałym, a zarazem fascynującym w swojej niepowtarzalności, który odkrywamy stopniowo, chłonąc jego potęgę i mroczną stronę.

Pisząc na początku o fabule starałam się nie zdradzać za dużo, a jedynie dać wam jej zarys. Zapewne po jego przyczynianiu sądzicie, że będziecie mieli do czynienia ze schematyczną historia, gdzie niepozorny główny bohater dokona heroicznych czynów. I tak, i nie. Uważam, że autor umiejętnie poprowadził historię Myszona Oko, w taki sposób, aby podjąć grę z czytelnikiem i jednocześnie nie pozostawić wszystkiego oczywistym.

Tej historii nie byłoby bez plejady barwnych postaci, należących do oddziału Węzłów - Basiora, Szinkti, Upartego i Kiczoka. Każdy z nich ma tajemniczą przeszłość, wspomnienia i talenty. Mimo, iż są to bohaterowie drugoplanowi, to do ich kreacji nie mam zastrzeżeń, gdyż są to postacie wyraziste i pełnokrwiste. A ich odkrywanie na przestrzeni historii to świetna przygoda.

"Jedyne. Ścieżki krwi" to wyjątkowa lektura, która spodoba się wytrawnym koneserom gatunku. Nie jest to historia, którą czyta się bardzo szybko, a to dlatego, że rozbudowany i niepowtarzalny świat, zmusza czytelnika do zwolnienia tempa i dokładnego przyjrzenia się jego elementom. Jednak świat stworzony przez autora jest na tyle fascynujący, że chce się do niego wracać, zaraz po odłożeniu książki. Całości dopełniają barwne i trójwymiarowe postaci, tworzące niezapomnianą atmosferę podczas lektury i wciągająca intryga.

https://www.mowmikate.pl/2019/07/jedyne-sciezki-krwi-pawe-majka-recenzja.html

Pawła Majkę kojarzyłam przede wszystkim z cyklu Metro 2033, jednak nie miałam okazji jeszcze po nie sięgnąć. Za to swoją przygodę z autorem rozpoczęłam od zupełnie innej książki, a mianowicie od „Jedyne. Ścieżki krwi” otwierającą serię – "Jedyne". Jak wypadła ta przygoda czytelnicza? O tym poniżej.

Myszon Oko to niepozorny chłopak, który podczas obławy na jego ojca trafia...

Paweł Majka po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z najlepszych polskich twórców fantastyki, i zabiera nas w szaloną podróż poprzez pełen nieskrępowanej wyobraźni świat równoległych wymiarów, zakulisowych intryg oraz wielkiej przygody.

Paweł Majka po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z najlepszych polskich twórców fantastyki, i zabiera nas w szaloną podróż poprzez pełen nieskrępowanej wyobraźni świat równoległych wymiarów, zakulisowych intryg oraz wielkiej przygody.

Bardzo dobra książka, nie wiem czy najlepsza w dorobku autora. Niestety obawiam się że zostanie równie niedoceniona (winy upatruję u wydawcy - nieobecny w ksiegarniach fizycznych i całkowity brak promocji). Wciągnął mnie ciekawy, niebanalny świat, w przywołujący skojarzenia z twórczością Rogera Zelaznego, wyraziści bohaterowie, wciągająca intryga, miejscami cięty humor... czego chcieć więcej od fantastyki? 🙂 Oby więcej takich tytułów.

Bardzo dobra książka, nie wiem czy najlepsza w dorobku autora. Niestety obawiam się że zostanie równie niedoceniona (winy upatruję u wydawcy - nieobecny w ksiegarniach fizycznych i całkowity brak promocji). Wciągnął mnie ciekawy, niebanalny świat, w przywołujący skojarzenia z twórczością Rogera Zelaznego, wyraziści bohaterowie, wciągająca intryga, miejscami cięty humor......