Nie wiem czego chcę. Nie potrafię czuć. Nie umiem zabiegać o sprawy, ulegać potrzebom, oddawać się słabościom. Tylko widzę, słyszę i mówię i boję się. Kiedy dorastałam nigdy nie mówiło się o emocjach, nieumyślnie stworzone tabu, które sprawiło, że już chyba nigdy nie nazwę tego, co czuję. Nie potrafię nikomu o tym powiedzieć. Zmuszona wyciskam z siebie byle jakie słowa o potrzebie samotności, o ciągłym braku, bronię się zasłyszanymi gdzie indziej wyjaśnieniami i płytkimi unikami. Zamykam drogę do siebie. Nie chcę sobą obciążać, przytłaczać, zabierać czasu. Nie wiem dokąd pójść, więc stoję w miejscu i czekam na zrozumienie. (...) Co się ze mną dzieje?

Nie wiem czego chcę. Nie potrafię czuć. Nie umiem zabiegać o sprawy, ulegać potrzebom, oddawać się słabościom. Tylko widzę, słyszę i mówię i...

Kiedy zbyt długo patrzysz w ciemność, ona zaczyna patrzeć na Ciebie.

Kiedy zbyt długo patrzysz w ciemność, ona zaczyna patrzeć na Ciebie.