Nic odkrywczego, kiepska fabuła bardzo odtwórcze. Mnóstwo dużo odniesień do klasyków science fiction ale w kiepskim stylu.

Nic odkrywczego, kiepska fabuła bardzo odtwórcze. Mnóstwo dużo odniesień do klasyków science fiction ale w kiepskim stylu.

Lekka i przyjemna pozycja.

Pani czterdziestu żywiołów to zbiór trzech opowiadań (i epilogu),przedstawiających nam losy dwójki kosmicznych szabrowników: pilota Erwina Dexmore’a i mechanik Kariny Wulf. Jeśli w książkach science fiction bardziej cenicie sobie pierwszy człon, to nie macie tu czego szukać. Jeśli natomiast szukacie wciągającej, szybkiej i pełnej nieoczekiwanych zmian fabuły to dobrze trafiliście.

Jestem naprawdę pod wrażeniem wyobraźni autora. W opowiadaniach nigdy nie mogłem być pewny co się zaraz wydarzy, niektóre sytuacje były wręcz szalone. Jako zaletę wymieniłbym także bohaterów, nie są oni specjalnie skomplikowani, ale da się ich szybko polubić. Książka pełna jest także humoru, nieskomplikowanego co prawda, ale dobrze pasującego do tej pozycji. Mnóstwo tu także udanych i nienachlanych nawiązań popkulturowych (między innymi do takich marek jak Star Wars, Star Trek, czy Matrix).

Nie jest to książka idealna i miałbym kilka niewielkich uwag dotyczących fabuły, dialogów (kojarzących mi się czasem z okresem gimnazjum) czy chronologii (w przypadku pierwszego opowiadania). Nie psuły mi jednak one przyjemności z czytania.

Podsumowując, jeśli chcecie zrelaksować się przy fajnej i wciągającej lekturze to Pani czterdziestu żywiołów będzie całkiem dobrym wyborem. Warto zabrać ją na wakacje czy do pociągu. Epilog sugeruje, że moglibyśmy liczyć na ciąg dalszy, niestety po kilku latach nie wydaje się, abyśmy mieli doczekać się kontynuacji. Ode mnie 7/10.

Lekka i przyjemna pozycja.

Pani czterdziestu żywiołów to zbiór trzech opowiadań (i epilogu),przedstawiających nam losy dwójki kosmicznych szabrowników: pilota Erwina Dexmore’a i mechanik Kariny Wulf. Jeśli w książkach science fiction bardziej cenicie sobie pierwszy człon, to nie macie tu czego szukać. Jeśli natomiast szukacie wciągającej, szybkiej i pełnej...

Zaskakująco lekkie i przyjemne, obowiązkowe dla fanów Firefly. Fani serialu bez problemu odnajdą się w tym świecie. Czekam na dalsze historie

Zaskakująco lekkie i przyjemne, obowiązkowe dla fanów Firefly. Fani serialu bez problemu odnajdą się w tym świecie. Czekam na dalsze historie

To jednak nie dla mnie. Jakieś mało skupiające. Ciężko jest się w to wciągnąć.

To jednak nie dla mnie. Jakieś mało skupiające. Ciężko jest się w to wciągnąć.

Książka mnie znudziła. Dziwne zdarzenia i dwójka bohaterów którzy mi nie przypadli do gustu. dużo dziwnej religii. jak dla mnie duży zawód początek jeszcze w miarę ciekawy czym dalej tym gorzej. Takie SF jednak nie dla mnie.

Książka mnie znudziła. Dziwne zdarzenia i dwójka bohaterów którzy mi nie przypadli do gustu. dużo dziwnej religii. jak dla mnie duży zawód początek jeszcze w miarę ciekawy czym dalej tym gorzej. Takie SF jednak nie dla mnie.

Zaskakująco dobra powieść. Nie sądziłem, ze kiedykolwiek będzie mi dane poczytać o galaktycznym szaberplatzu i dwojgu międzygwiezdnych uroczych szabrownikach. Jak to współcześnie tak i w przyszłości najcenniejsze zdobycze to informacja i technologia, a jeszcze lepiej informacja o technologicznych cywilizacjach. Co prawda Autor poszalał trochę w kwestiach naukowego prawdopodobieństwa, ale urok wzajemnych relacji dwojga głównych bohaterów i liczne odniesienia filmowe czy literackie wystarczająco rekompensują nam te fantazje. Polecam jako bardzo miłą rozrywkę.

Zaskakująco dobra powieść. Nie sądziłem, ze kiedykolwiek będzie mi dane poczytać o galaktycznym szaberplatzu i dwojgu międzygwiezdnych uroczych szabrownikach. Jak to współcześnie tak i w przyszłości najcenniejsze zdobycze to informacja i technologia, a jeszcze lepiej informacja o technologicznych cywilizacjach. Co prawda Autor poszalał trochę w kwestiach naukowego...

Jeśli szukasz Hard SciFi niczym "Echopraksja", albo spaceopery w stylu "The Expanse", no to ...to nie tutaj. Ale jeśli rozrywki, zabawy, przygody to dobrze trafiłeś. Jeśli jednocześnie uwielbiasz japońskie anime typu "Rycerze Cydonii", "Głosy z odległej gwiazdy", albo "Seikai no Senki" - a tu raczej fizyki nie uczą :P - to gorąco polecam książkę.
Autor ma wyobraźnię jak Castorama, czego tu nie ma? Nuda nie grozi, to gwarantuję. Owszem, może przeszkadzać zalew niepotrzebnych szczegółów, pseudo-technicznego żargonu. Ale po pierwszym szoku można się przyzwyczaić i zostaje już tylko przygoda i zabawa i obszary Kosmosu (wyobraźni autora),o których byście nawet nie pomyśleli.

Jeśli szukasz Hard SciFi niczym "Echopraksja", albo spaceopery w stylu "The Expanse", no to ...to nie tutaj. Ale jeśli rozrywki, zabawy, przygody to dobrze trafiłeś. Jeśli jednocześnie uwielbiasz japońskie anime typu "Rycerze Cydonii", "Głosy z odległej gwiazdy", albo "Seikai no Senki" - a tu raczej fizyki nie uczą :P - to gorąco polecam książkę.
Autor ma wyobraźnię jak...

Dobra książka o nieszczęśliwszym tytule,który dość słabo koresponduje z treścią/po prostu nazwa statku kosmicznego/. Pomimo pewnych słabości ,kalk rodem ze spaceopery jak choćby z przygód Hana Solo ze Star Wars i nieco irytującej nowomowy technologiczno-astrofizycznej ,autorowi nie sposób zarzucić braku ambicji i wyobraźni. Mamy oto klasyczną literaturę SF, wyrazistych bohaterów Dexa i Karinę /trochę złomiarzy ,trochę piratów ,trochę najemników /,którzy czytelnika zabierają w szaloną podróż w przyszłość ludzkiego gatunku. Przyszłość naprawdę odległą ,gdy człowiek opanował już całą galaktykę. Bohaterowie przyzywają przygodę za przygodą .Akcja praktycznie nie zwalnia tempa. Ktoś mógłby zarzucić autorowi, że trochę za bardzo wzorował się na filmach typu Star Trek czy Star Wars ,ale ja się świetnie bawiłem przy czytaniu .Czego chcieć więcej?

Dobra książka o nieszczęśliwszym tytule,który dość słabo koresponduje z treścią/po prostu nazwa statku kosmicznego/. Pomimo pewnych słabości ,kalk rodem ze spaceopery jak choćby z przygód Hana Solo ze Star Wars i nieco irytującej nowomowy technologiczno-astrofizycznej ,autorowi nie sposób zarzucić braku ambicji i wyobraźni. Mamy oto klasyczną literaturę SF,...

Para kosmicznych, ni to złomiarzy, ni to piratów (zerżnięta z załogi Sokoła Millenium) ma przygody. Biorą zlecenia na eksplorację kosmicznego złomu i zawsze trafiają w kałszkwał. Zawsze! Mniej więcej co 3 minuty i 14 sekund są kosmicznie zaskoczeni i zdziwieni niemal-apokalipsą, która ich niespodziewanie zaskoczyła, i z którą zaskakująco radzą sobie w zaskakujące trzy sekundy przy pomocy jednego zaskakującego (tym razem zaskoczony jest czytelnik) pierdnięcia i kilku kliknięciami palcami. Nie wiedzieć czemu kliknięcia już nie zaskakują. No dobra, żartowałem, kliknięcia też zaskakują. Czasem czytelnika, czasem bohaterów a czasem wszystkich wokół, nawet enpisów. Wszyscy tu wyglądają jakby chirurgicznie, na stałe mieli uniesione brwi. Brakuje tylko niespodziewanej hiszpańskiej inkwizycji. Chociaż, czekaj...

Autor używa przeogromnej ilości nowomowy technologicznej. Jest tego tyle, że rzecz przestaje mieć jakikolwiek sens. Cokolwiek wynika z czegokolwiek i zawsze jest jakiś dynks którego można użyć przeciw innemu dynksowi, a ten przeciw jeszcze innemu, a ten... etc., etc. I czytelnik zawsze jest zaskoczony, bo nigdy wcześniej o tych dynksach nie było mowy. Czysta magia. Momentami przestawałem śledzić logikę tego bełkotu.

Oprócz cudów technologicznych tekst śmieszy masą baboli. Sformułowania typu "dwa lata świetlne od krańca galaktyki", koncepty "atmosfera składająca się w 90% z tlenu" czy rasa ogromnych i potężnych fizycznie istot wykształcona w ciążeniu o wartości 6 G, uderzają bezsensem. Niestety jest tego bez liku. Czasem jakoś tam zamaskowane magią a czasem nie, bo autor nie ma pojęcia o fizyce, astrofizyce czy chemii, więc nie ma pojęcia, że sadzi babole. Na dodatek masa rzeczy jest tu zapożyczona jak, nie z Gwiezdnych Wojen (koncepcja pary awanturników),to z cyklu Prawdopodobieństwa Nancy Kress (transfaza, fale prawdopodobieństwa) tudzież z masy innych tytułów.

Świat w którym mają miejsce przygody pary bohaterów, namalowany jest bardzo ubogo. Większość rzeczy musimy przyjąć na wiarę, nie są nijak wyjaśnione, choć czasem gryzą się ze zdrowym rozsądkiem albo w ogóle nie wiadomo po co są.

Momentami autor próbuje ostrej filozofii. Nie powinien.

Warsztat literacki Dworakowski ma taki sobie. Nie ma tragedii, choć dialogi są mocno drewniane, na siłę luzackie. Tak rozmawia nastoletnia dzieciarnia a nie dorośli ludzie którzy znają się od lat. Konstrukcja bohaterów jest komiksowa. Gruba kreska, naiwnie teatralne postawy.

Zalety? Da się tego wysłuchać (przyswoiłem w formie audiobooka),czasem nawet zainteresuje, czasem docenimy meandry wyobraźni autora. Jeśli lubisz sztafaż spaceoperowy, lubisz raźną akcję i niekoniecznie musisz wnikać w głębsze sensy i następstwa logiczne, to jest to książka dla ciebie.

Wysłuchałem w dość zgrabnej interpretacji Wojciecha Masiaka.
4/10

Para kosmicznych, ni to złomiarzy, ni to piratów (zerżnięta z załogi Sokoła Millenium) ma przygody. Biorą zlecenia na eksplorację kosmicznego złomu i zawsze trafiają w kałszkwał. Zawsze! Mniej więcej co 3 minuty i 14 sekund są kosmicznie zaskoczeni i zdziwieni niemal-apokalipsą, która ich niespodziewanie zaskoczyła, i z którą zaskakująco radzą sobie w zaskakujące trzy...

Ciekawa ksiązka gatunku space opera. Najbardziej mnie rozbawiły w trakcie czytania odnośniki do Star Treka i Gwiezdnych wojen.

Ciekawa ksiązka gatunku space opera. Najbardziej mnie rozbawiły w trakcie czytania odnośniki do Star Treka i Gwiezdnych wojen.