Brutalna i mocna powieść autorstwa Darii Orlicz klimat mroczny ma,wciągnęłam i pochłonęłam od pierwszej strony książkę do ostatniego rozdziału.
To thriller psychologiczny z domieszką kryminału był świetny,znakomity.

Brutalna i mocna powieść autorstwa Darii Orlicz klimat mroczny ma,wciągnęłam i pochłonęłam od pierwszej strony książkę do ostatniego rozdziału.
To thriller psychologiczny z domieszką kryminału był świetny,znakomity.

Spotykam się z Autorką po raz pierwszy. Nie do końca wiedziałam czego mogę się spodziewać...no i niespodzianka. Trudne, porażające momentami historie ludzi, którzy doświadczają wszelkich okrucieństw. Bardzo mocna, nie ma w niej pozytywnych postaci, wszyscy w mniejszym lub większym stopniu są okrutni i wykorzystujący innych. Nieprawdopodobne emocje targają w trakcie czytania. Warte przemyślenia i zastanowienia.

Spotykam się z Autorką po raz pierwszy. Nie do końca wiedziałam czego mogę się spodziewać...no i niespodzianka. Trudne, porażające momentami historie ludzi, którzy doświadczają wszelkich okrucieństw. Bardzo mocna, nie ma w niej pozytywnych postaci, wszyscy w mniejszym lub większym stopniu są okrutni i wykorzystujący innych. Nieprawdopodobne emocje targają w trakcie...

To było naprawdę mocne! Polecam kryminał jest niezły i czyta się go jednym tchem. Smutne wnioski są takie, że często ludzie z własnej głupoty ładują się w niebezpieczne sytuacje, a mogliby ich unknąć.

To było naprawdę mocne! Polecam kryminał jest niezły i czyta się go jednym tchem. Smutne wnioski są takie, że często ludzie z własnej głupoty ładują się w niebezpieczne sytuacje, a mogliby ich unknąć.

Bardzo się cieszę że zdecydowałam się w końcu sięgnąć po tę autorkę! Książki pani Katarzyny Misiołek znam i lubię, a tutaj mamy do czynienia z pseudonimem. Nie rozumiem pseudonimów. Wolałabym żeby każdy autor pisał pod swoim nazwiskiem ale nie ma to żadnego wpływu na odbiór książki, którą uważam za dobrą i trzymającą w napięciu.

Bardzo się cieszę że zdecydowałam się w końcu sięgnąć po tę autorkę! Książki pani Katarzyny Misiołek znam i lubię, a tutaj mamy do czynienia z pseudonimem. Nie rozumiem pseudonimów. Wolałabym żeby każdy autor pisał pod swoim nazwiskiem ale nie ma to żadnego wpływu na odbiór książki, którą uważam za dobrą i trzymającą w napięciu.

Zaskakująco dobra powieść autorki o której rzadko się słyszy.

Zaskakująco dobra powieść autorki o której rzadko się słyszy.

Dużo tu wątków ale autorka na koniec zgrabnie łączy je w spójną całość. Dobrze się to czyta.

Dużo tu wątków ale autorka na koniec zgrabnie łączy je w spójną całość. Dobrze się to czyta.

Moje pierwsze spotkanie z autorką. Książka była świetna. Brutalna tymi realiami jakie niestety są. Handel ludźmi, gwałty, zdrady . Znajdzie sie w niej wszystko. Na koniec wsyztsko się ze sobą zgrabnie łączy. Polecam

Moje pierwsze spotkanie z autorką. Książka była świetna. Brutalna tymi realiami jakie niestety są. Handel ludźmi, gwałty, zdrady . Znajdzie sie w niej wszystko. Na koniec wsyztsko się ze sobą zgrabnie łączy. Polecam

Książka wciągająca, prezentująca wiele przeplatających się w sensowny sposób wątków. Uważam, że Autorka ma bardzo bogatą wyobraźnię i potrafi robić z niej dobry użytek. Umiejętnie tworzy realistyczne postaci, z którymi trudno sympatyzować, ale za to można wczuć się w ich sytuacje, a nawet zrozumieć motywy ich decyzji.

Przedstawiony przez Autorkę świat jest brutalny, bezlitosny, wręcz brudny. Nie da się przewidzieć niczyjego losu. Albo ja nie chciałam tego robić, żeby nie popsuć sobie lektury? Wydaje mi się, że bardziej zależało mi na wczuciu się w daną chwilę opisywanych zdarzeń, niż na wybieganiu w przyszłość. I sądzę, że właśnie dzięki temu zdołałam lepiej docenić zastosowane rozwiązania wątków.

[SPOILER]
Pomimo tego, że książka bardzo mi się spodobała, odczuwam pewien niedosyt. Uważam, że Anna zasłużyła na lepszy koniec. Bugaj, pomimo mojej rosnącej sympatii do niego, okazał się postacią bez charakteru. Jeżeli seksoholizm może tak upodlić człowieka i najbliższe mu otoczenie, to powinien być traktowany na równi z alkoholizmem, bez żadnej taryfy ulgowej.

Jest to może objaw jakiejś nierównowagi w moim postrzeganiu życia, ale los Anny, która od lat była publicznie ośmieszana przez własnego męża, ignorowana, a wręcz pomijana, z całym bagażem emocjonalnym z dzieciństwa, wydał mi się o wiele bardziej tragiczny, aniżeli to, co spotkało inne postaci. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że w książce dochodziło do gwałtów, porwań, handlu ludźmi, a nawet morderstw.
Może chodzi o to ekstremum? O fakt, że w momencie, gdy gwałtownie zawala się życie, to należy całkowicie przewartościować swoje priorytety? Że w sytuacji walki o podstawy egzystencji nie mamy czasu i siły na nic niewnoszące analizy swojego życia? Natomiast powolny upadek z dnia na dzień, bez nadziei na zmiany ku dobremu, jest niczym wieloletnia agonia, gotowanie żaby na wolnym ogniu, co wywołuje marazm. Człowiek potrafi osiąść w takiej beznadziei i trwać, starając się po prostu jakoś przeżyć kolejne godziny. Może dlatego to właśnie Anna i jej historia najbardziej mnie poruszyła.

Karolina też w jakimś stopniu zapadła mi w pamięci. Wiodąca na pozór idealne życie, atrakcyjna, wykształcona, wesoła kobieta zostaje wplątana w coś obrzydliwego. Aż trudno uwierzyć, iż doprowadzają do tego członkowie jej własnej rodziny.

Poruszony w książce handel ludźmi trochę zniknął w innych wątkach. To nie jest mój zarzut wobec książki, bo być może właśnie dzięki temu wywołała we mnie tyle emocji. Uważam jednak, że temat współczesnego niewolnictwa zbyt często jest pomijany w debacie publicznej. Możliwe, że przez wzgląd na swoją złożoność, brak perspektyw na skuteczne działanie i rozrost mafii, która takim procederem się zajmuje.

Zauważyłam, że często w temacie handlu ludźmi pojawia się (tu również) odniesienie o sprzedawaniu kobiet do Hamburga. Z tego, co wiem, od lat w Niemczech prostytucja jest w pełni legalna, a nawet opodatkowana. Czy to właśnie nie napędza machiny handlu ludźmi? Wywiezienie do Niemiec brzmi niczym wyrok na porwaną kobietę. Czy to nie powinien być koronny argument przeciwko pełnej legalizacji i opodatkowaniu prostytucji i stręczycielstwa?

Ostatnimi czasy promocja prostytucji to dość nośny temat, "postępowi" ludzie zachwalają wyłącznie jej zalety, w tym rzekome wyzwolenie. Szkoda, że tak mało mówi się o wadach tego działania. A najwięcej o tym, że ogólnie mówiąc wszelka rozwiązłość seksualna nie tworzy silnych rodzin i społeczności. Że nie tylko kobiety są niszczone przez prostytucję, ale również mężczyźni, korzystający z ich usług. Nie wiem, czy Autorka chciała to ukazać poprzez przedstawione sytuacje, czy może to kwestia mojej nadinterpretacji. Uważam jednak, że książka, dzięki której można dokonać takich przemyśleń, jest warta przeczytania.

Książka wciągająca, prezentująca wiele przeplatających się w sensowny sposób wątków. Uważam, że Autorka ma bardzo bogatą wyobraźnię i potrafi robić z niej dobry użytek. Umiejętnie tworzy realistyczne postaci, z którymi trudno sympatyzować, ale za to można wczuć się w ich sytuacje, a nawet zrozumieć motywy ich decyzji.

Przedstawiony przez Autorkę świat jest brutalny,...

Trafiłam na książki P. Orlicz przypadkiem. I powiem szczerze, że dawno tak się nie wciągnęłam w historie wszystkich ludzi o których losach jest mowa. Pojawiają się sytuacje i historie jakie znamy z tv. Wszystko w jednym miejscu i okazuje się powiązane ze sobą. Czytałam opinię, że sama patologia w tej książce. Polecam czytelnikowi przekonać się czy naprawdę to co przydarzyło się bohaterom to w tych czasach coś strasznego czy niemożliwego.

Trafiłam na książki P. Orlicz przypadkiem. I powiem szczerze, że dawno tak się nie wciągnęłam w historie wszystkich ludzi o których losach jest mowa. Pojawiają się sytuacje i historie jakie znamy z tv. Wszystko w jednym miejscu i okazuje się powiązane ze sobą. Czytałam opinię, że sama patologia w tej książce. Polecam czytelnikowi przekonać się czy naprawdę to co przydarzyło...

Choć książki autorki mają bardzo wysokie oceny ja podeszłam do "Diabelskiego młynu" ze sporą dozą sceptycyzmu. Po skończonej lekturze byłam miło zaskoczona.
Powiedzenie czegokolwiek na temat fabuły książki byłoby dużym spoilerem. Jest to thriller kryminalny łączący w sobie wiele wątków, które z biegiem historii zagęszczają się, tworząc dramatyczną sieć intryg, tajemnic i brudnych interesów. Prawie każdy wątek ma w sobie tematykę seksualną, począwszy od handlu ludźmi, a skończywszy na policjancie prowadzącym sprawę, Krzysz­tofie Bugaju i jego mocno zaawansowanym kryzysie wieku średniego. Wyżej wymieniony młodszy aspirant wraz ze star­szym sier­żantem Woj­tkiem Ki­ciń­skim "Kiciusiem" grają główne skrzypce w cyklu "Stracone dusze". To właśnie ich życie prywatne tworzy całkiem szeroko rozbudowany wątek obyczajowy. Rozwiązłość, a czasem wyuzdanie, czy zwyrodnienie w tym tomie to baza, na której autorka utkała również wątek kryminalny.

Styl autorki jest przyjemny w odbiorze. Książkę czyta się szybko i z dużym zainteresowaniem. Natłok wydarzeń nie pozwala na odłożenie książki.

Nie wszystko było dopracowane przez autorkę. Nie nastąpi uruchomienie Child Alert bez zaistnienia uzasadnionego podejrzenia, że dziecko jest ofiarą przestępstwa albo jego życie jest zagrożone. Policjanci nie mieli też zgody matki dziewczynki na rozpowszechnienie komunikatu. Niemniej nie wpływało to znacząco na całą historię.

Z pewnością sięgnę po kolejne książki autorki.

Choć książki autorki mają bardzo wysokie oceny ja podeszłam do "Diabelskiego młynu" ze sporą dozą sceptycyzmu. Po skończonej lekturze byłam miło zaskoczona.
Powiedzenie czegokolwiek na temat fabuły książki byłoby dużym spoilerem. Jest to thriller kryminalny łączący w sobie wiele wątków, które z biegiem historii zagęszczają się, tworząc dramatyczną sieć intryg, tajemnic i...