Bardzo klimatyczny tytuł!

Bardzo klimatyczny tytuł!

Klimat tego tytułu jest rewelacyjny - mrok, poczucie zagrożenia, osaczenia! Polecam bo to jest zdecydowanie najlepsza część tej serii!

Klimat tego tytułu jest rewelacyjny - mrok, poczucie zagrożenia, osaczenia! Polecam bo to jest zdecydowanie najlepsza część tej serii!

Świetna. Kolejny raz nie zawiodłam się na autorce. Jak najbardziej polecam.

Świetna. Kolejny raz nie zawiodłam się na autorce. Jak najbardziej polecam.

Bardzo mi się podoba ta seria. Najciekawsze, że autorka nie skupia się na jednej postaci, więc każdy czeka na ciąg dalszy innej historii. Nie jest to zwykły kryminał, gdzie przez cały czas domyślasz się kto jest zły. Wiesz to od początku i obserwujesz całą sytuację zastanawiając się, gdzie morderca popełni błąd. Jedyne co mi przeszkadzało, zamieściłam to w opinii drugiej części, przepadło. Według mnie na plus. Chętnie przeczytam kolejne części.

Bardzo mi się podoba ta seria. Najciekawsze, że autorka nie skupia się na jednej postaci, więc każdy czeka na ciąg dalszy innej historii. Nie jest to zwykły kryminał, gdzie przez cały czas domyślasz się kto jest zły. Wiesz to od początku i obserwujesz całą sytuację zastanawiając się, gdzie morderca popełni błąd. Jedyne co mi przeszkadzało, zamieściłam to w opinii drugiej...

Irena Wil­czyń­ska, dziewczyna ze znamieniem na twarzy, zostaje zgwałcona przez trzech sprawców, a następnie zamordowana.
Sierżant Hanna Piasecka, Kiciuś, pro­ku­ra­tor Nina Mo­raw­ska to dobrze już znane postacie. Arek przeszedł metamorfozę. Stał się arogancki, zgorzkniały, opryskliwy, oziębły po tragicznej śmierci ojca ponad 4 miesiące wcześniej.
Kilka osób dopiero wkracza na scenę. Części przypadła rola głównych bohaterow. Je­re­mi Ja­ro­mir­ski przeniósł się ze Szczecina do małego nadmorskiego miasteczka, w którym trup ściele się gęsto.
Jednotomowymi bohaterami stają się podstarzała prostytutka Paula, "Zie­larz", rodzina Chojnackich, czy Maciej Rataj.

Jest to kolejny tom, który tak jak poprzednie, trzyma w napięciu od początku do końca. Powieść oceniam wysoko, ale znalazło się w nim kilka urwanych wątków. Miałam wrażenie, że autorka starała się poruszyć trudne tematy, ale zabrakło jej miejsca na zgłębienie. Mam na myśli prostytucję, księdza pedofila, a nawet problem dyskryminacji rasowej. Ukazanie chorych na HIV było kuriozalne. Jakby wcale ich ta informacja nie obeszła.
Mam też zarzuty do korekty wydawniczej. Kłuła w oczy odmiana HIV. Pierwszy raz spotkałam się określeniem "zarazić się hifem".

Za serce chwyciła piękna scena z białymi różami, które przygotowali uczniowie dla swojej nauczycielki.

Irena Wil­czyń­ska, dziewczyna ze znamieniem na twarzy, zostaje zgwałcona przez trzech sprawców, a następnie zamordowana.
Sierżant Hanna Piasecka, Kiciuś, pro­ku­ra­tor Nina Mo­raw­ska to dobrze już znane postacie. Arek przeszedł metamorfozę. Stał się arogancki, zgorzkniały, opryskliwy, oziębły po tragicznej śmierci ojca ponad 4 miesiące wcześniej.
Kilka osób dopiero...

Muszę powiedzieć, że książka bardzo mnie wciągnęła.
Ogólnie do tej pory cały cykl "Martwe dusze" bardzo mi się podoba, na pewno w przyszłości jeszcze wrócę do tych lektur.

Muszę powiedzieć, że książka bardzo mnie wciągnęła.
Ogólnie do tej pory cały cykl "Martwe dusze" bardzo mi się podoba, na pewno w przyszłości jeszcze wrócę do tych lektur.

Dopiero w zeszłym miesiącu poznałam twórczość Darii Orlicz i jej cykl „Stracone dusze”. Dwie pierwsze części bardzo przypadły mi do gustu i nie wyobrażałam sobie, aby nie sięgnąć po kolejną. Tak w moje ręce wpadła część trzecia, czyli „Drapieżcy”. Byłam ciekawa czym tym razem zaskoczy mnie autorka. Pełna nadziei na dobrą lekturę zabrałam się za czytanie.
Akcja książki „Drapieżcy” dzieje się niedługo po zakończonych wydarzeniach z książki „Martwe dusze”. Jeden wątek toczy się dalej, ale mamy także nowe. Spotkałam nowych bohaterów i nowe trupy. Z wielką chęcią przypatrywałam się śledztwu jakie prowadzili policjanci. Jednak to nie jest jedyna dobra rzecz w tej książki. Polubiłam to, że autorka nie omija drastycznych i obrzydliwych scen. Podczas czytania wydarzeń przesiąkniętych przemocą aż dreszcz obrzydzenia przeszedł przez moje ciało. Autorka zdecydowanie potrafi władać językiem i opisuje doskonale sceny z życia policjantów, ale i też przestępców.
„Drapieżcy” to było moje kolejne bardzo udane spotkanie z twórczością pani Orlicz, która zdecydowanie zyskała kolejną fankę. Lubię kryminały, które nie boją się pokazać tych bardziej drastycznych scen. Mimo nieprzyjemnych wydarzeń tę książkę czyta się bardzo lekko i szybko, a to wszystko dzięki stylowi jakim posługuje się autorka. Jestem zachwycona i zaciekawiona z czym spotkam się w kolejnej części.

Dopiero w zeszłym miesiącu poznałam twórczość Darii Orlicz i jej cykl „Stracone dusze”. Dwie pierwsze części bardzo przypadły mi do gustu i nie wyobrażałam sobie, aby nie sięgnąć po kolejną. Tak w moje ręce wpadła część trzecia, czyli „Drapieżcy”. Byłam ciekawa czym tym razem zaskoczy mnie autorka. Pełna nadziei na dobrą lekturę zabrałam się za czytanie.
Akcja książki...

Kolejna, trzecia część cyklu „Stracone dusze” i znów świetna książka. Każda z nich zaskakuje czymś mrocznym, a „Drapieżcy” odsłaniają ten rodzaj mroku, jaki można wyrządzić bezbronnej kobiecie w starciu z trzema napastnikami. Czy to możliwe, że nikt nie zauważył zniknięcia młodej dziewczyny? Co w miasteczku robi nowy policjant? Jak z dokonaną zbrodnią poradzą sobie sprawcy? Wiele pytań, których odpowiedzi kryje ta książka. Każdy miłośnik tych mocniejszych stron kryminału powinien być zadowolony. Miło jest wracać do znanych już miejsc i bohaterów, którzy tworzą tło dla kolejnych, mrożących krew w żyłach historii.

Kolejna, trzecia część cyklu „Stracone dusze” i znów świetna książka. Każda z nich zaskakuje czymś mrocznym, a „Drapieżcy” odsłaniają ten rodzaj mroku, jaki można wyrządzić bezbronnej kobiecie w starciu z trzema napastnikami. Czy to możliwe, że nikt nie zauważył zniknięcia młodej dziewczyny? Co w miasteczku robi nowy policjant? Jak z dokonaną zbrodnią poradzą sobie sprawcy?...

Znakomita część serii. Jest mrocznie, dzieję się dużo, zagadki nadal nie rozwiązane odnajdują swoje ścieżki. Daria Orlicz brawo!

Znakomita część serii. Jest mrocznie, dzieję się dużo, zagadki nadal nie rozwiązane odnajdują swoje ścieżki. Daria Orlicz brawo!

Moim zdaniem najmroczniejsza i jak dotąd najbardziej wciągająca część tego cyklu.

Moim zdaniem najmroczniejsza i jak dotąd najbardziej wciągająca część tego cyklu.