Historia pszczół to opowieść rozgrywająca się w trzech bardzo różnych okresach: połowie XIX wieku, kiedy naukowcy zachwycali się obserwacją jako metodą badawczą, początek XXI wieku, kiedy zaczęliśmy rozumieć konsekwencje ingerencji człowieka w równowagę ustanowioną przez naturę i wreszcie koniec XXI wieku, kiedy (według katastroficznej wizji autorki) będziemy spijać owoce tej nierozważnej ingerencji. Tak więc książka jest niewątpliwie głosem wołającym o nasze opamiętanie i zaprzestanie nierozważnych ruchów człowieka, które prędzej czy później, na zasadzie efektu motyla, doprowadzą do degradacji środowiska zagrażającej naszej egzystencji.
Autorka dotyka także bardzo silnie relacji rodzinnych jako zwierciadła naszego myślenia o środowisku. W historii XIX-wiecznej poznajemy rodzinę, której członkowie wspierają się w poszukiwaniu rozwiązań dla swoich problemów. Liczy się z tym jak jego działania wpłyną na innych. Rodzina z początku XXI wieku jest już mniej wewnętrznie związana, a dziecko ma odwagę realizować swoje ambicje nie zważając na oczekiwania rodzica. I wreszcie wizjonerskie społeczeństwo przyszłości, w którym więzi sprowadzone są do zaspokajania potrzeb egzystencji.

Historia pszczół to opowieść rozgrywająca się w trzech bardzo różnych okresach: połowie XIX wieku, kiedy naukowcy zachwycali się obserwacją jako metodą badawczą, początek XXI wieku, kiedy zaczęliśmy rozumieć konsekwencje ingerencji człowieka w równowagę ustanowioną przez naturę i wreszcie koniec XXI wieku, kiedy (według katastroficznej wizji autorki) będziemy spijać owoce...