Na samym początku muszę wspomnieć o wydaniu. Ta książka jest piękna, zdjęcie tego w ogóle nie oddaje. Granatowa, twarda oprawa a na niej srebrne napisy i połyskujące kropki robią wrażenie. Niestety zarazem wadą tego wydanie jest to, iż okładka strasznie odbija nasze palce i można zobaczyć, w którym miejscu ktoś ją dotykał.

Wnętrze również jest piękne, dosyć minimalistyczne, ale u mnie to duży plus. Antologia zawiera wiersze osiemnastu pisarzy. Joanna Lech wybrała cztery wiersze każdego z autorów dobierając je tak, aby do siebie pasowały. Utwory wszystkich pisarzy oddzielone są od siebie „obrazami” stworzonymi z drobnych kształtów raz na ciemnym granacie a raz na bieli. Jest to całkiem ciekawy zabieg, który pozwala nam spojrzeć na ten sam układ, ale z innego punktu i z innym otoczeniem.

Muszę szczerze przyznać, że mimo pięknej okładki i cudownego środka zbiór tych wierszy nie ujął mnie za serce ani nie zachwycił. Co więcej… może przez mój młody wiek lub mały bagaż doświadczeń większości z tych wierszy nie mogłam zrozumieć, przeanalizować i przemyśleć. Oczywiście wśród tylu utworów są również takie, które bardzo mi się podobały i do mnie trafiły.

Na samym początku muszę wspomnieć o wydaniu. Ta książka jest piękna, zdjęcie tego w ogóle nie oddaje. Granatowa, twarda oprawa a na niej srebrne napisy i połyskujące kropki robią wrażenie. Niestety zarazem wadą tego wydanie jest to, iż okładka strasznie odbija nasze palce i można zobaczyć, w którym miejscu ktoś ją dotykał.

Wnętrze również jest piękne, dosyć...