Powieść, jak zawsze, gdy sięgam po dzieła tej autorki, nie zawiodła mnie. Uśmiałam się do łez.
Świetnie napisana. Sformułowania typu „dupiaste cherubinki, niczym nieletnie otyłe tancerki go-go” czy „utytłałem się jak owsik w gównie” są niczym perełki, niczym wisienki na torcie, przez które ta książka nabiera smaku i charakteru, jednocześnie będąc prześmieszną podróżą przez mrożące krew w żyłach perypetie bohaterów. To jest właśnie urok dobrze napisanych polskich książek – tego typu cudownych fragmencików nie znajdziemy w żadnym, nawet najlepszym tłumaczeniu (i nie obrażam tutaj tłumaczy, rzecz jasna).
Mamy ciekawą, trzymającą w napięciu fabułę, zmontowaną na zasadzie niedługich fragmentów przeplatanych tym, co w danym momencie robią inni bohaterowie, którzy w tej książce niemal w ogóle nie chodzą tymi samymi ścieżkami. Autorka trzyma nas w niepewności, urywając wątki w najbardziej znaczących dla nas momentach.
Cudowni, ludzcy i prawdziwi bohaterowie zapadają w pamięć i dają się polubić jak mało którzy - właściwie kibicujemy im od pierwszych stron. Są ci sami, od pierwszej, zresztą również znakomitej części - „LO Story”, dlatego ja czekałam z wytęsknieniem na ich ponowne problemy i zmagania z paskudną rzeczywistością. Brzmi sadystycznie? No cóż.
Powieść ta różni się jednak od pozostałych trzech części. Jest jakby nieco dojrzalsza (nie ujmując niczego autorce, oczywiście) i wydaje się być spokojniejsza, przynajmniej na początku. Odniosłam także wrażenie, że jest w niej mniej przekleństw, co w żaden sposób jej nie pogarsza. Jest też bardziej zwarta w sobie, niedługa i w sumie kręcąca się całkowicie wokół głównego wątku, oscylująca w jego pobliżu i ta właśnie główna akcja miesza się ze wszystkimi wątkami pobocznymi.
W tej książce poznajemy również sporo nowych bohaterów – a przynajmniej poznajemy ich lepiej niż wcześniej ich znaliśmy – bo czytamy powieść z drugiej strony, nie tej szkolnej, tylko tej mroczniejszej. Zakładając oczywiście, że może być coś mroczniejszego niż przemyskie liceum.
Co mnie w powieści uderzyło, to brutalność, z jaką poczciwy Burak został niemalże usunięty z akcji, a przynajmniej od niej odsunięty. Rzuca mi się też w oczy fakt, że tak naprawdę tytułowego Mastera, choć dowiadujemy się, że był kluczowy dla akcji, nie ma wcale w tej książce zbyt dużo – ale w sumie co zrobić, skoro Kaśka ma po prostu ZA DUŻO problemów? A tak szczerze to kocham Kaśkę całym życiem, to zdecydowanie moja ulubiona bohaterka i cieszę się, że jak zawsze jest jej pełno, ale w tej części mnie zawiodła. Oficjalnie się nie zgadzam na związek z panem doktorem; co to, to nie. Pewnie po części rozumiem kierujące nią pobudki (chociaż po tej akcji z pieniędzmi to chyba jednak nie), ale trzeba wiedzieć, że jestem z tych czytelników, którzy akceptują jedynie jej związek z Haskalem. Koniec i kropka, jedyny prawilny i właściwy. W zasadzie jej wybaczam, niech sobie bryka jeśli chce, ale liczę na to, że powstanie piąta część, a w niej planom Ola stanie się zadość. Tak, wiem, jestem złym czytelnikiem lubiącym tylko swoje rozwiązania. Początkowo oburzał mnie również fakt związku Mastera z Nadią, bo wolałam go z Alą, bo Burak mnie zawsze obrzydzał, ale w końcu się z tym pogodziłam, być może dlatego, że Lusia nigdy po prostu nie była moją ulubioną bohaterką.
Podsumowując. Wspaniały humor, od którego łzy nie raz pociekną wam z oczu, idealnie skondensowane i wpasowujące się w kontekst przekleństwa, nadające akcji plastyczności, wigoru i w gruncie rzeczy nawet adekwatności, cudownie mięsiste, obrazowe opisy, zaskakująca fabuła i bardzo rytmiczny, nienajprostszy język w porównaniu z wyrazistymi, dalekimi od ideału bohaterami to recepta na każdy smutny dzień i kwintesencja dobrej rozrywki w każdy inny. Gorąco zachęcam.

Powieść, jak zawsze, gdy sięgam po dzieła tej autorki, nie zawiodła mnie. Uśmiałam się do łez.
Świetnie napisana. Sformułowania typu „dupiaste cherubinki, niczym nieletnie otyłe tancerki go-go” czy „utytłałem się jak owsik w gównie” są niczym perełki, niczym wisienki na torcie, przez które ta książka nabiera smaku i charakteru, jednocześnie będąc prześmieszną podróżą przez...