Dziwna rzecz. Od pierwszych stron 𝘚𝘳𝘦𝘣𝘳𝘯𝘢 𝘥𝘻𝘪𝘦𝘸𝘤𝘻𝘺𝘯𝘢 zaczęła mnie wciągać jakimś osobliwym rodzajem siły. Ale z pewnością nie można było tego nazwać relaksującą lekturą...

Powieść to trochę niepoukładana wiązanka epizodów z życia studenckiego głównej bohaterki. Obserwujemy jej relację z siostrą, przyjaciółką oraz partnerem przyjaciółki. Najbardziej przykre są wspomnienia z domu, gdzie obok ojca chodziło się na paluszkach, gdzie dziewczyny musiały "obejść się bez"... Pewne wydarzenia, które skądinąd nie są opisane wprost, a pozostawione w półsłowach naszym przerażającym domysłom, ukształtowały dziewczynę, która nie jest wcale taka cicha i miła, na jaką wygląda.

Podoba mi się, jak wnikliwy jest portret psychologiczny głównej bohaterki. Da się choć trochę zrozumieć poskręcane ścieżki, jakimi podąża jej umysł. Widzimy, co miało wpływ na co. Ale to wszystko jest po prostu gorzkie. I smutne.

Autorka skupia się tutaj na nieoczywistościach damskiej przyjaźni. Na bardzo toksycznych relacjach rodzinnych. Na potrzebie i znaczeniu posiadania pieniędzy. Determinacji ze względu na pochodzenie. Samotności. A tłem dla wydarzeń (ale i nie tylko tłem, bo ma również wpływ na faktyczny rozwój akcji) jest oparta na faktach chicagowska historia tylenolowego zabójcy, zatruwającego cyjankiem kapsułki przeciwbólowe.

Znaczenie tytułu odkryjecie sobie sami, bo moment, w którym to wybrzmiewa, jest fascynujący. Wiele jest tutaj pięknych cytatów, których zaznaczania musiałam sobie odmówić (egzemplarz z biblioteki).

Przeglądam sobie opinie, które w znacznej większości są negatywne. A wiecie co? Ja tę książkę bardzo doceniam. Jest specyficzna, to prawda, i dla niektórych może być nudna i odpychająca, ale ja znalazłam w niej coś, co mnie do niej wciągnęło. Sprawdzicie, czy Was też wciągnie?

Dziwna rzecz. Od pierwszych stron 𝘚𝘳𝘦𝘣𝘳𝘯𝘢 𝘥𝘻𝘪𝘦𝘸𝘤𝘻𝘺𝘯𝘢 zaczęła mnie wciągać jakimś osobliwym rodzajem siły. Ale z pewnością nie można było tego nazwać relaksującą lekturą...

Powieść to trochę niepoukładana wiązanka epizodów z życia studenckiego głównej bohaterki. Obserwujemy jej relację z siostrą, przyjaciółką oraz partnerem przyjaciółki. Najbardziej przykre są wspomnienia z...

Gdzieś, kiedyś… kupiłam książkę.

Najpierw mój wzrok przyciągnęła okładka, każdy przecież wie, że ludzie są wzrokowcami i najczęściej „kupują” oczami. Potem zerknęłam na opis: głęboka, szczera, książka „o czymś”. Pomyślałam, może być dobrze…
Leslie Pietrzyk to dla polskiego czytelnika autorka jednej książki. Jeśli jednak zagłębić się odrobinę w odmętach Internetu, można znaleźć informacje o innych powieściach pisarki, np. „Pears on a willow tree”.

„Srebrna dziewczyna” to opowieść zaledwie o dwóch dekadach życia, to dzieje młodej kobiety (a może jeszcze dziewczyny),której doświadczeniami można by obdzielić kilka osób, to w końcu historia egzystencji niezwykłej osoby w zwyczajnym świecie.
Bohaterka to bezimienna dziewczyna, która rozpoczyna studia w Chicago na początku lat 80. I chociaż w trakcie lektury poznajemy imiona wielu jej znajomych, a nawet siostry, to ona wciąż pozostaje anonimowa. Momentami, ta jej bezosobowość powoduje sztuczność, bo kiedy czytamy dialog i ktoś zwraca się do niej w konwencji „ej dziewczyno” to aż chce się powiedzieć, przecież ona ma imię (a może nie?). Przypuszczam, że ten zabieg ma na celu ułatwić czytelnikowi wczuć się w bohaterkę.
Historia „Srebrnej dziewczyny” nie jest chronologiczna i jako czytelnik musiałam się mocno skupiać, żeby odnaleźć się na osi czasu wydarzeń. Autorka żongluje czasem i wydarzeniami, i jakby mało było pokrętnych myśli głównej bohaterki oraz zawiłości jej działań, dokłada historię z „tylenolowym mordercą” (w sumie dla mnie jeden z ciekawszych wątków).

Zamysł autorki na książkę „o czymś” był dobry (tak zakładam),ale mam wrażenie, że książka i jej konstrukcja jest przekombinowana. Leslie Pietrzyk chciała skłonić odbiorcę do analizy i refleksji, przez co jej bohaterka ma pokrętne myślenie, choć nie można jej odmówić retrospekcji i prób zrozumienia własnego postępowania. Brak chronologii to dodatkowe obciążenie dla czytelnika – według mnie jest to w ogóle zabieg zbędny w tej książce, ponieważ główne wydarzenia rozgrywają się w ciągu trzech lat i ta linia mogła być zachowana w ciągłości. W takiej wersji wydarzenia z przeszłości można by było wpleść, jak wtrącenia do wątku przewodniego.

„Srebrna dziewczyna” to powieść dla czytelnika cierpliwego, który w historii lubi doszukiwać się drugiego dna, i dla którego historie oczywiste i klarowne są nudne i przewidywalne. Nie polecam nikomu, kto próbuje zrozumieć motywy działania bohaterów, gdyż próbując zrozumieć tę dziewczynę można nabawić się, w najlepszym przypadku frustracji. Książka dla osób cierpliwych, szukających wyzwań czytelniczych.

Gdzieś, kiedyś… kupiłam książkę.

Najpierw mój wzrok przyciągnęła okładka, każdy przecież wie, że ludzie są wzrokowcami i najczęściej „kupują” oczami. Potem zerknęłam na opis: głęboka, szczera, książka „o czymś”. Pomyślałam, może być dobrze…
Leslie Pietrzyk to dla polskiego czytelnika autorka jednej książki. Jeśli jednak zagłębić się odrobinę w odmętach Internetu, można...

Gdybym miała Wam opowiedzieć, o czym jest ta książka, poległabym. Mówię Wam to z ręką na sercu (i klawiaturze),że nie mam pojęcia, na czym konkretnie skupia się akcja tej powieści.

Główna bohaterka pozostaje dla czytelnika kompletną niewiadomą. Nie dość, że jej imię zostało utajnione, to jeszcze jej cechy charakteru bardzo trudno rozpoznać. Chwilami może się wydawać, że jest to sympatyczna dziewczyna, której gdzieś coś w życiu dało w kość, ale ona nadal stara się być lepszą wersją siebie i pomagać innym. Potem jednak przychodzi taki moment, gdy główna bohaterka postępuje okropnie i nie czuje z tego powodu żadnych wyrzutów sumienia. ŻADNYCH.

To pozwoliło mi stwierdzić, że dziewczyna ta może mieć naprawdę problemy ze swoją psychiką i powinna czym prędzej udać się do lekarza. Tak tylko mówię. Swoją drogą, gdyby autorka zahaczyła o ten temat, mogłoby to wprowadzić coś ciekawego do tej historii.

Następnie pojawia się Jess, przyjaciółka głównej bohaterki. Ona akurat wzbudziła moją sympatię, choć jej również zdarzały się różne wybuchy. Jess to dziewczyna zabawna, inteligentna, buntowniczo nastawiona do życia i ma bardzo cięty język. Za każdym razem może liczyć na wsparcie swojej przyjaciółki, tak samo, jak główna bohaterka na nią. Jednak Jess nadal nie zna największych tajemnic przyjaciółki, choć sama opowiada jej o wszystkim.

Swoje miejsce w powieści ma również młodsza siostra głównej bohaterki, Grace. Choć jest jeszcze dzieckiem, to jest bardzo mądra. Uwielbia czytać i wszystkie panie z biblioteki doskonale ją znają. Wydaje się żywiołową dziewczynką, jednak ja odniosłam wrażenie, że jest ona dość zamknięta w sobie. Prawdopodobnie jest to spowodowane okropną atmosferą panującą w domu rodzinnym, gdzie każdy się kłóci z każdym. Zdecydowanie nie jest to odpowiednie miejsce dla tak młodej osoby, której światopogląd jeszcze się kształtuje. Od tej bohaterki bije również taka niewinna i bezinteresowna dobroć, którą niestety kilka razy mnie zirytowała.

Po skończeniu tej książki poczułam niedosyt i zawód. Z jednej strony cieszyłam się, że ta dość trudna książka jest już za mną, ale z drugiej miałam nadzieję na zupełnie inne zakończenie. Zastanawiałam się, dlaczego do licha, tak ciężko było mi przebrnąć przez tę historię. Teraz już wiem. Leslie Pietrzyk postanowiła napisać powieść, w której pojawiają się same trudne tematy i relacje między bohaterami. Jednak jak na jedną książkę, to trochę za dużo. Pojawia się tutaj wątek pedofilii, molestowania seksualnego, przemocy domowej, zdrady, a nawet toksycznej przyjaźni. Wszystko to sprawiło, że robiłam wszystko, tylko nie czytałam. Było to dla mnie po prostu zbyt ciężkie i przytłaczające.

Podczas lektury czułam głównie negatywne emocje i podejrzewam, że taki właśnie był zamysł autorki. Specjalnie chciała ona wzbudzać złość, że podkreślić powagę tych wszystkich poruszonych wątków. Największym jednak minusem tej pozycji jest sposób prowadzenia akcji.

Najpierw pojawiają się wydarzenia z III roku studiów, a potem nagle przeskakujemy do okresu sprzed rozpoczęcia tam nauki. Później bohaterka zostaje przeniesiona do wakacji między I, a II rokiem studiów. Denerwowało mnie to i przez to wszystko mieszało mi się w głowie. Moim zdaniem autorka powinna w jakiś sposób poukładać tę opowieść i wprowadzić chronologię wydarzeń, bo przez to naprawdę ciężko czyta się tę pozycję.

Jestem teraz w rozterce, ponieważ nie wiem, jaką ocenę dać tej książce. Z jednej strony może ona być świetnym przykładem tego, jak autor potrafi wpływać przedstawioną historią na psychikę czytelnika, ale z drugiej mam wrażenie, że nie znajdzie ona zbyt wielu zwolenników.

Jeżeli nie są straszne Wam takie książki, gdzie znajdziecie wiele trudnych tematów na raz, które są zamiatane pod dywan przez bohaterów, to Srebrna dziewczyna może się Wam spodobać. Zalecałabym jednak dawkowanie sobie tej historii, ponieważ, może ona za bardzo przytłoczyć.

http://www.oksiazkachinietylko.pl/2019/07/433-srebrna-dziewczyna-leslie-pietrzyk.html

Gdybym miała Wam opowiedzieć, o czym jest ta książka, poległabym. Mówię Wam to z ręką na sercu (i klawiaturze),że nie mam pojęcia, na czym konkretnie skupia się akcja tej powieści.

Główna bohaterka pozostaje dla czytelnika kompletną niewiadomą. Nie dość, że jej imię zostało utajnione, to jeszcze jej cechy charakteru bardzo trudno rozpoznać. Chwilami może się wydawać, że...

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej pozycji. Z jednej strony niebanalna opowieść o skrzywdzonej dziewczynie, która tylko chciała nadać swojemu życiu inny kolor-srebrny- znaczący, cenny, jaśniejszy, twardszy, godny uwagi. Przygnębiający obraz wpływu chorych zachowań (i wyborów) rodziców na tworzenie się skrzywionego kręgosłupa moralnego dzieci. A każdy wybór życiowy niesie za sobą mniejsze lub większe konsekwencje i czasami określa nas bezpowrotnie.. Znalazłam kilka ładnych porównań, refleksji i dobrze przedstawione uczucia bohaterki. Zabrakło jednak czegoś - jakiegoś składnika, który ułatwiłby przepłynięcie od początku do końca tej historii.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej pozycji. Z jednej strony niebanalna opowieść o skrzywdzonej dziewczynie, która tylko chciała nadać swojemu życiu inny kolor-srebrny- znaczący, cenny, jaśniejszy, twardszy, godny uwagi. Przygnębiający obraz wpływu chorych zachowań (i wyborów) rodziców na tworzenie się skrzywionego kręgosłupa moralnego dzieci. A każdy wybór życiowy...

Mieszane uczucia. Miała być mocna,brutalna, a była mdła. Bohaterka mocno powalona, nie rozumiem do końca jej toku myślenia... ale może tak miało być. Liczyłam na coś mocniejszego i głębszego.
Na plus okładka, narracja i pewne tajemnice (delikatne napięcie). Odebrałam to trochę jako chaotyczną historię bez refleksji.

Mieszane uczucia. Miała być mocna,brutalna, a była mdła. Bohaterka mocno powalona, nie rozumiem do końca jej toku myślenia... ale może tak miało być. Liczyłam na coś mocniejszego i głębszego.
Na plus okładka, narracja i pewne tajemnice (delikatne napięcie). Odebrałam to trochę jako chaotyczną historię bez refleksji.

Główna bohaterka zaczyna nowe życie - wyjeżdża na studia i tam poznaje Jess. Dziewczęta zaprzyjaźniają się i z czasem zaczynają wspólnie wynajmować mieszkanie. Są dla siebie jak siostry, ponieważ znają swoje charaktery, sposób podejścia do życia, czy przekonania. Łączy je bardzo dużo, jednak dzieli status materialny. Jess może pozwolić sobie na wszystko i nie musi liczyć każdego grosza. Czy to właśnie ten czynnik przyczyni się do pierwszych sporów? A może bezimienna główna bohaterka będzie czerpała korzyść z takiej przyjaźni?

Z opisu książki wynikało, że będzie to pouczająca historia, jednocześnie opowiadająca o trudnych sprawach. Niestety ja takowych nie znalazłam. Fakt, było tutaj nawiązanie do problemów z rodzicami, trudnej relacji z siostrą, czy miłosnych załamań. Ale to tyle. Nie dostrzegłam puenty czy ważnych rad.

ciąg dalszy: https://zaczytana-aniaa.blogspot.com/2018/12/srebrna-dziewczyna-leslie-pietrzyk.html

Główna bohaterka zaczyna nowe życie - wyjeżdża na studia i tam poznaje Jess. Dziewczęta zaprzyjaźniają się i z czasem zaczynają wspólnie wynajmować mieszkanie. Są dla siebie jak siostry, ponieważ znają swoje charaktery, sposób podejścia do życia, czy przekonania. Łączy je bardzo dużo, jednak dzieli status materialny. Jess może pozwolić sobie na wszystko i nie musi liczyć...

Moje oczekiwania co do tej książki były chyba zbyt wysokie...
Już dawno się tak nie namęczyłam przy czytanu :( Pierwsze 40 stron czytałam chyba przez tydzień. Jednak szczerze mówiąc, nie mam pojęca co było tego powodem. Może styl pisania, który nie do końca przypadł mi do gustu? Może postać głównej bohaterki, która drażniła mnie od pierwszej strony? Może fabuła, której do końca nie zrozumiałam?
Dziwi mnie również, że po przeczytaniu nie potrafiłam powiedzieć o czym tak właściwie jest ta książka. Pierwszy raz przytrafiło mi się coś takiego i zdecydowanie nie jest to miłe spostrzeżenie.

Moje oczekiwania co do tej książki były chyba zbyt wysokie...
Już dawno się tak nie namęczyłam przy czytanu :( Pierwsze 40 stron czytałam chyba przez tydzień. Jednak szczerze mówiąc, nie mam pojęca co było tego powodem. Może styl pisania, który nie do końca przypadł mi do gustu? Może postać głównej bohaterki, która drażniła mnie od pierwszej strony? Może fabuła, której do...

Słyszałam negatywne opinie o tej książce, ale postanowiłam dać jej szansę. Jednak okazało się, że ta pozycja rzeczywiście zasługuje na negatywnie opinie.

Książka ta jest zwyczajnie nudna. Każdy rozdział to tak naprawdę zupełnie inna historia z życia bohaterki przez co trudno się w tym wszystkim odnaleźć.

Spodziewałam się książki w stylu "Baśniarz" albo chociaż jakiegoś kryminały z tajemnicami, jednak otrzymałam pozycję, która nudzi i nie zachwyca.

Słyszałam negatywne opinie o tej książce, ale postanowiłam dać jej szansę. Jednak okazało się, że ta pozycja rzeczywiście zasługuje na negatywnie opinie.

Książka ta jest zwyczajnie nudna. Każdy rozdział to tak naprawdę zupełnie inna historia z życia bohaterki przez co trudno się w tym wszystkim odnaleźć.

Spodziewałam się książki w stylu "Baśniarz" albo chociaż jakiegoś...

Na okładce tej książki znajdujemy taką informację:

"Dawno nie było tak głębokiej i zarazem tak przerażającej książki. Dawno nikt nie pokazał tak wielkich ran, które nigdy się nie zabliźniły.

Jeśli chcesz wreszcie przeczytać książkę „o czymś”, szczerą, trudną opowieść, miejscami wgniatającą w fotel; książkę, którą pokochasz albo nie, ale której na pewno długo nie zapomnisz – właśnie trzymasz ją w ręku.

Srebrna Dziewczyna to mocna, do bólu szczera historia o trudnej kobiecej przyjaźni, uwikłaniu, marzeniach i niezagojonych ranach. Ukazuje sposób, w jaki pochodzenie i pieniądze determinują życiowe wybory, a także jak mocno toksyczne relacje definiują to, kim się stajemy".

To nie była łatwa lektura. Podchodziłam do niej kilka razy i nie byłam w stanie przeczytać jej za jednym razem. Czy to znaczy, że książka jest źle napisana? Nie powiedziałabym. Po prostu to jest specyficzna i nie każdemu przypadnie do gustu sposób, w jaki ta historia została opowiedziana. Mnie momentami bardzo męczyły te przeskoki czasowe (zwłaszcza, że czytałam książkę w największe upały i trudno było mi się skupić).

Autorka stara się poruszyć ważne tematy i plus dla niej za to. Jednak robi to w dość trudny sposób, dlatego nie każdy będzie czerpał przyjemność z czytania. W lekturze nie odnajdą się raczej nastoletni czytelnicy. To nie jest książka dla nich.

Historię poznajemy za sprawą głównej bohaterki, która opowiada w dość chaotyczny sposób. Jeśli nie lubicie przeskoków czasowych, to nie jest książka dla Was. Jeżeli to Wam nie przeszkadza, będziecie w trakcie lektury poznawać historię życia wspomnianej przeze mnie bohaterki. Nie jest ona łatwa i mam nadzieję, że niektóre aspekty dają Wam do myślenia.

Sporo tutaj niedopowiedzeń i podejrzewam, że ta książka będzie rajem dla osób, które zawodowo zajmują się rozbieraniem tekstów na części pierwsze. Sporo tutaj będzie do analizowania i interpretowania.

Jeśli lubicie wymagające i nieco chaotyczne powieści, możecie zaryzykować i sięgnąć po tę książkę. Jest specyficzna, ale nie znaczy, że jest przez to zła.

Na okładce tej książki znajdujemy taką informację:

"Dawno nie było tak głębokiej i zarazem tak przerażającej książki. Dawno nikt nie pokazał tak wielkich ran, które nigdy się nie zabliźniły.

Jeśli chcesz wreszcie przeczytać książkę „o czymś”, szczerą, trudną opowieść, miejscami wgniatającą w fotel; książkę, którą pokochasz albo nie, ale której na pewno długo nie zapomnisz...

Książka opowiadająca o codzienności,słabe new adult

Książka opowiadająca o codzienności,słabe new adult