Momentami nudna, chyba najsłabsza książka autorki.

Momentami nudna, chyba najsłabsza książka autorki.

Po niedawnej lekturze "Konesera" Joanny Opiat-Bojarskiej postanowiłam pójść za ciosem i przeczytać kolejny kryminał tej pisarki. Wybór padł na "Słodkich snów, Anno", pierwszy tom serii z dziennikarką śledczą, Anną Rogozińską, w roli głównej.

Anna Rogozińska jest dziennikarką telewizyjną. Pewnego razu trafia na trop afery lekarskiej i postanawia odkryć prawdę. W prywatnym śledztwie pomaga jej dawny kolega ze studiów. Próbują dotrzeć do kolejnych osób, ale zanim dojdzie do spotkań, wszyscy giną w okolicznościach uznawanych przez policję za wypadki.
Wkrótce kobieta zaczyna otrzymywać tajemnicze, pełne zagadek i niedomówień listy od mordercy, który zdaje się ją obserwować i śledzić każdy krok. Anna musi się spieszyć i nie może pozwolić sobie na błąd.

"Słodkich snów, Anno" to książka o tym, jak przypadek wpływa na ludzkie życie, ale też o obsesji, o niezabliźnionych ranach i obwinianiu nieświadomych ludzi za czyjeś nieszczęście.
Kryminał rozwija się coraz szybciej, przez co czytelnik łatwo się w niego wciąga, zaciekawia, a potem nie może oderwać. Spotkanie Anny z Bezdennym Kapelusznikiem, niemal jak spowiedź mordercy to po prostu majstersztyk! Powiązanie afery lekarskiej z katastrofą kolejową z czasów PRL oraz prywatnym życiem Anny okazuje się naprawdę świetnym zwieńczeniem tej książki.

Kto wie? Może ten kryminał spowoduje, że kiedyś jeszcze sięgnę po "Alicję w Krainie Czarów" i przeczytam ją do końca? Niektóre metafory z tej książki wyjaśnił morderca. Może teraz będzie łatwiej...

Po niedawnej lekturze "Konesera" Joanny Opiat-Bojarskiej postanowiłam pójść za ciosem i przeczytać kolejny kryminał tej pisarki. Wybór padł na "Słodkich snów, Anno", pierwszy tom serii z dziennikarką śledczą, Anną Rogozińską, w roli głównej.

Anna Rogozińska jest dziennikarką telewizyjną. Pewnego razu trafia na trop afery lekarskiej i postanawia odkryć prawdę. W prywatnym...

Od początku trochę nudna, mało porywająca choc kolejne strony zmniejszały moje rozczarowanie, pozycja nie wybitna ale warta przeczytania.

Od początku trochę nudna, mało porywająca choc kolejne strony zmniejszały moje rozczarowanie, pozycja nie wybitna ale warta przeczytania.

Początkowo trochę się nudziłam , akcja się wolno rozkręcała. Z każdą stroną akcja się rozkręcała, wciągnęła mnie. Dobra książka .

Początkowo trochę się nudziłam , akcja się wolno rozkręcała. Z każdą stroną akcja się rozkręcała, wciągnęła mnie. Dobra książka .

Bardzo lubię twórczość Joanny Opiat-Bojarskiej, jednak tym razem się rozczarowałam. "Słodkich snów, Anno" mnie nie porwało. Fabuła miejscami ciekawa, a w innych fragmentach monotonna. Brak nagłych zwrotów akcji, no poza końcówką i bohaterowie, którzy nie zyskali mojej sympatii. Poza tym miałam wrażenie, że każda postać w tej historii jest dwulicowa, zakłamana i gotowa zabić, byleby tylko osiągnąć upragniony cel. Na obecną chwilę nie zamierzam sięgać po kontynuację tej serii, ale może kiedyś. Nie jest ona zła, ale wiele jej brakuje.

Bardzo lubię twórczość Joanny Opiat-Bojarskiej, jednak tym razem się rozczarowałam. "Słodkich snów, Anno" mnie nie porwało. Fabuła miejscami ciekawa, a w innych fragmentach monotonna. Brak nagłych zwrotów akcji, no poza końcówką i bohaterowie, którzy nie zyskali mojej sympatii. Poza tym miałam wrażenie, że każda postać w tej historii jest dwulicowa, zakłamana i gotowa...

To nie pierwsza moja książka tej autorki... I z pewnością nie ostatnia.
Tym razem główną bohaterką jest Anna Rogozińska - młoda, zdolna dziennikarka, która trafia na sprawę śmierci lekarza. Jednak sprawa okazuje się o wiele większa, niż kobieta podejrzewała, a tajemnicze maila tylko podsycają atmosferę. Anna stara się za wszelką cenę rozwiązać tajemniczą sprawę. Wszystko jest tajemnicze i powiązane, ale nabiera jeszcze większego tempa, kiedy okazuje się, że sama ma w tej sprawie kluczowe znaczenie.

Choć początek dosyć średni, momentami monotonny, to następne części bardzo wciągające. Jak najbardziej na plus!

To nie pierwsza moja książka tej autorki... I z pewnością nie ostatnia.
Tym razem główną bohaterką jest Anna Rogozińska - młoda, zdolna dziennikarka, która trafia na sprawę śmierci lekarza. Jednak sprawa okazuje się o wiele większa, niż kobieta podejrzewała, a tajemnicze maila tylko podsycają atmosferę. Anna stara się za wszelką cenę rozwiązać tajemniczą sprawę. Wszystko...

Czarna, skórzana sofa - to atrybut, od którego zaczyna się ta książka. Kto ma wiedzieć, ten wie, czy jest to wystarczająca zachęta do dalszej… lektury.

Oprócz apokryficznej sofy, na początku #SłodkichSnówAnno mamy także fragment, przypominający poemat poświęcony nektarowi bogów, czyli kawie. A wszystko to poprzedzone jeszcze cytatem z owianego legendą Paulo Coelho. Trzeba przyznać, mocny początek.

Autorka od wielu, wielu tytułów, udowadnia, że jest w stanie cały czas trzymać bardzo wysoki poziom swojej twórczości. Tym razem, oprócz wiodącego wątku, który dotyczy pociągów, możemy także doszukać się kilku innych refleksji. Jedną z nich było idealne podsumowanie samodzielnej i kreatywnej pracy dziennikarza, które swego czasu mnie również bardzo podniecała. Wizja ta okazała się jednak oszustką matrymonialną. Rzetelne i obiektywne dziennikarstwo nie istnieje.

Co jest według mnie największym atutem tej #książki? Genialne połączenie sensacji z poetyckim stylem i językiem. To niewątpliwy atut Joanny Opiat-Bojarskiej.

Na pochwałę zaskakuje także mocne zakończenie powyższego kryminału. Nasuwa ono kolejną brutalną refleksję, mianowicie: Jebać komunę! „Można znaleźć sprawiedliwość na tym świecie. Zwłaszcza, gdy się ją samemu wymierzy”.

Czarna, skórzana sofa - to atrybut, od którego zaczyna się ta książka. Kto ma wiedzieć, ten wie, czy jest to wystarczająca zachęta do dalszej… lektury.

Oprócz apokryficznej sofy, na początku #SłodkichSnówAnno mamy także fragment, przypominający poemat poświęcony nektarowi bogów, czyli kawie. A wszystko to poprzedzone jeszcze cytatem z owianego legendą Paulo Coelho. Trzeba...

Nota chyba trochę zawyżona. Słuchałam audiobooka, dwa razy zasnęłam. Nie porywa, ale po połowie jest dużo lepiej. Ale to nie jest kryminał, taka opowieść o dziennikarce, trochę o tym, trochę o tamtym, trochę o zabijaniu.

Nota chyba trochę zawyżona. Słuchałam audiobooka, dwa razy zasnęłam. Nie porywa, ale po połowie jest dużo lepiej. Ale to nie jest kryminał, taka opowieść o dziennikarce, trochę o tym, trochę o tamtym, trochę o zabijaniu.

Dla mnie bomba! Ale akcja! Non stop coś się działo. I koniec.... super! Gorąco polecam!

Dla mnie bomba! Ale akcja! Non stop coś się działo. I koniec.... super! Gorąco polecam!

Książkę „Słodkich snów, Anno” autorstwa Joanny Opiat-Bojarskiej miałam okazję przeczytać w lipcu zeszłego roku. Teraz po ponad roku sięgnęła po ten tytuł w 100% w wersji audio. I wiecie co? Miałam wrażenie, że była to zupełnie inna książka. Dlatego też teraz oceniam ją na jedną gwiazdkę mniej.
Annie Rogozińskiej zawdzięczam to, że w miarę systematycznie chodzę na basen. I za każdym razem jak tam idę to właśnie o niej myślę. Po wysłuchaniu audiobooka „Słodkich snów, Anno” zmieniło się przeze mnie odbieranie Anny. Czytając książkę miałam wrażenie, że Ania jest jednak trochę mniej wyrachowana niż odebrałam ją w audiobooku.
Tym razem też miałam wrażenie jakie to nasze koleje są złe brudne i śmierdzące. Mimo wszystko jest coraz lepiej, a jeżeli nie wiadomo o co chodzi to chodzi o pieniądze. Ja tam mimo wszystko lubię podróżowanie koleją ☺.
A kto jeszcze nie miał okazji poznać serii książek z dziennikarką Anną Rogozińską to serdecznie polecam po nią sięgnąć.

Książkę „Słodkich snów, Anno” autorstwa Joanny Opiat-Bojarskiej miałam okazję przeczytać w lipcu zeszłego roku. Teraz po ponad roku sięgnęła po ten tytuł w 100% w wersji audio. I wiecie co? Miałam wrażenie, że była to zupełnie inna książka. Dlatego też teraz oceniam ją na jedną gwiazdkę mniej.
Annie Rogozińskiej zawdzięczam to, że w miarę systematycznie chodzę na basen. I...