[12.04] JPL: (...) Proszę, uważaj na swój język. Wszystko, co napiszesz, nadajemy na żywo na cały świat.
[12.15] WATNEY: Patrzcie! Cycki! ==>> (.Y.).

Kurcze, nie wiem jak można obiektywnie ocenić książkę której się w 50% nie rozumie. 
"Marsjanina" przeczytałam już jakis czas temu a do książki przyciągnęła mnie zapowiedź filmu, który ukazał się jesienią 2015 roku pod tym samym tytułem. Z racji mojego ogromnego zainteresowania astronomią już od lat szkolnych, czułam, że książka będzie czystą przyjemnością - ależ się rozczarowałam!! Książkę zaczęłam czytać i porzuciłam ją po 2 dniach i przeczytanych 6 rozdziałach. Nawał informacji związany z wszystkimi reakcjami chemicznymi, które muszą zajść aby uzyskać większą ilość wody potrzebną do uprawy ziemniaków a także innych "produktów" potrzebnych Markowi do przetrwania na czerwonej planecie możliwie jak najdłuższego okresu czasu, + skomplikowane nazwy wszelkich urządzeń, pojazdów, warunków panujących na Marsie, to wszystko tak męczyło mózg, ze naprawdę ciężko było przebrnąć przez ten ogrom wiedzy zawarty w książce. Nie wątpię, że wszystko to jest prawdą, a możliwości jakie zostały wykorzystane do przetrwania i uzyskania potrzebnych związków organicznych itp. są w 100% realne, jednak bardzo mnie to usypiało. Wyobraźnia nie potrafiła nadążyć za wszystkim, wyławiając tylko co najistotniejsze fakty: Mark potrzebuje wody = uzyskał ją -> w jaki sposób to już mniej dla mnie istotny aspekt (skoro i tak go nie rozumiem - no... może czytając go 3 razy dotarłoby do mnie ale i tak w ograniczony sposób).
Potem wróciłam do książki no i to akurat w tym momencie, kiedy dziennik Marka był opisywany naprzemiennie z tym co działo się na ziemi - to dało trochę odetchnąć mózgowi, ale znowu pojawiło się zbyt wiele nowych postaci, których pozycja w NASA nie do końca była dla mnie jasna. Miałam wrażenie, że są tam same "szychy" i ciężko było mi się rozeznać kto w tym wszystkim jest tak naprawdę decyzyjny.
No ale... powróciłam do książki i zakończyłam z uśmiechem na ustach i łzami w oczach :) Mark zgarnął cała moja sympatię, w chwilach kryzysowych zachował odrobinę poczucia humoru, i to często potrafiło rozładować ta przeciążoną informacjami atmosferę. Ogromnym plusem jest to, że będąc na obcej planecie w warunkach w ogóle nam nie znanych nie jesteśmy w stanie przewidzieć, co może się przytrafić głównemu bohaterowi, co owocowało miłym zaskoczeniem, a to wciągało w lekturę.
Świetna książka - chociaż troszkę się przy niej namęczyłam, to jednak bardzo przypadła do gustu.

[12.04] JPL: (...) Proszę, uważaj na swój język. Wszystko, co napiszesz, nadajemy na żywo na cały świat.
[12.15] WATNEY: Patrzcie! Cycki! ==>> (.Y.).

Kurcze, nie wiem jak można obiektywnie ocenić książkę której się w 50% nie rozumie. 
"Marsjanina" przeczytałam już jakis czas temu a do książki przyciągnęła mnie zapowiedź filmu, który ukazał się jesienią 2015 roku pod tym...