Hermiona Granger i Enola Holmes, czyli mądre i niezależne dziewczyny

Choć Hermiona i Enola są ode mnie zdecydowanie młodsze, to stanowią dla mnie wzór do naśladowania, więc gdybym miała okazję zamienić się chociaż na chwilę z nimi miejscami, chętnie bym to zrobiła. W wywiadzie z 1999 roku J.K. Rowling przyznała, że postać Hermiony jest „luźno inspirowana” nią samą. W sieci można znaleźć niejeden artykuł o tym, dlaczego to właśnie Granger, a nie Harry tak naprawdę jest główną postacią stworzonej przez brytyjską pisarkę serii. Fani Hermiony (w tym ja!) cenią ją za niewzruszoną pewność siebie, zamiłowanie do nauki, czytania, za umiejętność radzenia sobie w stresowych sytuacjach. To ona nierzadko ratuje Harry’ego i Rona (i samą siebie) z opresji, jest przykładem nerda, który jednocześnie świetnie sprawdza się w roli superbohatera.

Hermiona, mimo że nie jest, jak Harry, „wybrańcem”, w walce z Voldemortem potrafi być odważna, gotowa znosić fizyczny i emocjonalny ból po to, by bronić tego, co jest jej zdaniem słuszne. Działaniami bohaterki kieruje nie tylko chęć pomocy Harry’emu, ale przede wszystkim wiara w słuszność tych działań. Dlatego świetnie byłoby móc nawet na chwilę odwiedzić Hogwart, niszczyć horkruksy, zdobywać punkty dla Gryffindoru.

Nie zapominam też o Enoli Holmes, czyli stworzonej przez Nancy Springer siostrze Sherlocka i Mycrofta Holmesów. Choć nastolatka żyła w XIX wieku, gdy kobietom, zwłaszcza tak młodym jak ona, trudno było uzyskać niezależność, to robiła wszystko, by stanowić sama o sobie. Enola uciekła spod kurateli zbyt opiekuńczych braci, którym nawet przez myśl nie przeszło, że dziewczyna może chcieć robić w życiu coś innego niż to, co im wydaje się słuszne. Bohaterka serii Nancy Springer ma godną pozazdroszczenia energię, umiejętność wychodzenia zwycięsko z pozornie przegranych sytuacji, a z rozwiązywaniem kryminalnych zagadek radzi sobie lepiej niż jej słynny brat. No i mieszka w XIX-wiecznym Londynie – choć życie w nim wiązało się z koniecznością stawienia czoła wielu trudnościom, jako osoba uwielbiająca duże miasta, pełne ludzi tworzących kulturę, z chęcią przez jakiś czas bym w nim pomieszkała.

Słynny, choć nie przez wszystkich lubiany detektyw

Skoro była Enola, w moim zestawieniu postaci, z którymi mogłabym się zamienić miejscami, nie może zabraknąć i Herkulesa Poirot. Belgijski detektyw nie należy do moich ulubieńców, wiem, że wiele czytelniczek i wielu czytelników też za nim nie przepada, ale jednocześnie chętnie sięgamy po książki, w których rozwiązuje kolejne zagadki. Tom Dalton, autor scenariuszy do trzech filmów nakręconych na podstawie książek Agathy Christie, powiedział w jednym z wywiadów:

Zgadzam się z panem Daltonem, poza tym zazdroszczę Poirotowi, że nawet gdy nie mógł pojawić się na miejscu zbrodni, gdy dzielny i przecierpliwy kapitan Hastings był jego uszami i oczami, potrafił rozwiązywać kolejne zagadki. Móc samodzielnie przekonać się, jak pracowały jego szare komórki, a nawet przeżywać kolejne chwile rozgoryczenia, gdy jego (moje?) eleganckie i pięknie wypastowane buty pokrywałyby się błotem – to byłoby ciekawe! No i coś jeszcze – Agatha Christie, dzięki temu, że sama podróżowała, była żoną archeologa, zwiedziła przysłowiowy kawał świata. Herkules też trochę na tym skorzystał, przeprowadzając kolejne śledztwa nie tylko w Anglii, nie tylko w Europie. To kolejny powód, dla którego warto by się w jego postać wcielić.

Lila, czyli „Genialna przyjaciółka”

„Ona natomiast sięgała po to, czego pragnęła, zapalała się, grała o wszystko albo nic i nie bała się pogardy, szyderstw, oplucia, lania” – Lila, czyli jedna z dwóch głównych bohaterek serii neapolitańskiej Eleny Ferrante. Choć tytułową „genialną przyjaciółką” nazywana jest w powieściach nie Lila, a Elena, to właśnie ona jest w moim odczuciu postacią ciekawszą. W życiu spotkała ją niejedna tragedia, więc ta moja chęć zamienienia się z nią miejscami nie jest taka stuprocentowa. Bardziej cenię jej charakter – mimo że pochodziła z biednej rodziny, od urodzenia uważano, że jest wręcz skazana na życiową porażkę, ona pokonywała kolejne trudności i osiągnęła więcej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Lila fascynuje, intryguje, jest bohaterką, której większość nie rozumie, wydaje się dziwna. Nie ma jednak zamiaru nikomu się tłumaczyć, nie potrzebuje zrozumienia ogółu. Dlatego unosi się nad nią aura tajemniczości. No i nie zapominajmy, że Lila mieszka w Neapolu – choć podobnie jak w przypadku XIX-wiecznego Londynu, XX-wieczny Neapol zdecydowanie nie był wolny od problemów, to pięknej architektury, właściwej tylko jemu atmosfery nie można temu miastu odmówić.

Ryland Grace, czyli samotność w kosmosie

Od większości bohaterek i bohaterów, które i których wymieniłam powyżej, chętnie przejęłabym cechy uważane przeze mnie za zalety. W przypadku Rylanda Grace’a nie jest inaczej, jednak najbardziej zazdroszczę mu doświadczenia. Moja redakcyjna koleżanka Olga Sokal-Sawińska pisała niedawno na łamach lubimyczytać.pl o kolejnym ważnym momencie w historii poznawania wszechświata przez człowieka. NASA opublikowała bowiem zdjęcia pierwszych gromad galaktyk SMACS 0723, uformowanych po Wielkim Wybuchu. Fotografie wykonał Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Ta wiadomość od razu skojarzyła mi się z Andym Weirem i jego twórczością – jestem niemal pewna, że news bardzo tego pisarza ucieszył i być może stanie się dla niego inspiracją podczas tworzenia kolejnych książek.

Weir to autor słynnego „Marsjanina”, ale również „Projektu Hail Mary”, którego głównym bohaterem uczynił Rylanda Grace’a. Uwielbiany przez swoich uczniów nauczyciel zostaje wysłany w niezwykle ważną misję – ma uratować Ziemię przed śmiertelnym niebezpieczeństwem, jakie grozi jej ze strony Słońca (choć czy na pewno to ono jest tutaj głównym winowajcą?). Osoby czytające powieść razem z jej bohaterem poznają kolejne tajemnice wszechświata, rozwiązują mnożące się problemy, próbują radzić sobie z samotnością w kosmosie. W powieści nie brakuje również humoru i ekstremalnie wręcz zaskakujących sytuacji. Wyruszyć jako Grace w jego misję – bez wątpienia byłoby to bezcenne, choć wymagające stalowych nerwów doświadczenie.

A na miejscu których bohaterów i bohaterek wy chcielibyście się znaleźć? Jestem bardzo ciekawa waszych odpowiedzi i czekam na nie w komentarzach. Zapraszam do dyskusji!