Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chaos. Przez niemal cały czas miałem wrażenie, że autor chce pisać szybko, bez marnowania czasu czytelnika kwiecistymi opisami, choć i tak tutaj takie się znajdują. Jednak często dochodziło to do momentu w których zastanawiałem się czy czasem nie zjadłem jakiejś strony (nie zdania). Niekiedy akcja pojawiała się jak filip z konopi i jedno wielkie pytanie "Co się tutaj dzieje?!" Ma to swoje dobre strony, opowieść skupia się jedynie na interesujących momentach, nie ma dłużyzn. Na początku denerwowały mnie rozmowy prowadzone przez bohaterów, gdzie każdy starał się być "edgy" jak to tylko możliwe. Po prostu nie mogłem uwierzyć, że ktokolwiek tak mówi. Jakby autor na siłę wciskał im w usta jak najostrzejsze teksty i riposty. W ustach bohaterów brzmi to słabo. Taki sam sposób wypowiadania stosuję przysłowiowy "narrator" i w jego wykonaniu uwagi są, że tak powiem, "w punkt". Autor bardzo ładnie kreuję tutaj świat po katastrofie, który przeszedł dużą zmianę i nie bawił się w zbędne tłumaczenie co się stało. Jednak folgował strasznie jeżeli chodzi o technologie i niektóre próby wytłumaczenia tego i owego. "Balon" mnie zniszczył. Sama fabułą jest ciekawie poprowadzona, delikatnie dawkując informacje ciągnąć intrygę dalej. Mamy strzęp informacji i 100 stron dalej rozumiemy o co chodziło. Bardzo lubię takie zagrania. Fabuła jest prosta i niejako wielowątkowa i dochodzi do ciekawych zwrotów akcji, które sprawiają, że nie chcę się przerywać czytania. Problem w tym, że nasi bohaterowie nie przechodzą, żadnej drogi. Niczego się nie uczą, nie zmieniają, nie stają się lepsi czy gorsi. Tak jak byli idiotami tak są nimi nadal. Jednak najgorsza tutaj, według mnie, jest cała masa Easter Eggów. Kochanych nawiązań do popkultury itp. Te mrugnięcia okiem od autora nie są dla mnie niczym innym niż nachalną próbą powiedzenia "popatrz jaki jestem fajny". Ogólnie, nie żałuje straconego czasu na przeczytanie tej historii jednak nie jestem pewny czy jestem gotowy polecić ją z czystym sumieniem.