Mój kanon lektur do trzeciej klasy gimnazjum coraz bardziej pozytywnie mnie zaskakuje. Najpierw uraczył mnie opowiadaniem Agathy Christie, następnie klasykiem, jakim niewątpliwie jest "Buszujący w zbożu", a teraz "Samotnością Bogów".
Szczerze mówiąc, gdyby nie brak streszczeń tej książki w Internecie, pewnie bym jej nie przeczytała. Średnio pociąga mnie mitologia inna niż grecka, a szczypta fantastyki skutecznie mnie od tego dzieła odrzucała. Jednak dzisiejszej nocy, kiedy skończyłam ją czytać, uświadomiłam sobie, jak wiele bym straciła. Opowieść o Jonie w Drodze i tolerancji między ludźmi żyjącymi w odmiennych kulturach i czasach tak bardzo do mnie przemówiła, że tą próbkę twórczości Doroty Terakowskiej zapamiętam jeszcze na długo.
Ta książka to kopalnia życiowych mądrości, pięknych cytatów i przede wszystkim - pouczenia, ale podanego w taki sposób, że czytelnik zapamiętuje ją na długo. Dodatkowo uświadomiła mi, że lektura szkola nie musi być bezsensownym biadoleniem, przez które nie da się przebrnąć, przeciwnie - kawałkiem dobrej literatury, z którym po prostu trzeba się zapoznać.

Mój kanon lektur do trzeciej klasy gimnazjum coraz bardziej pozytywnie mnie zaskakuje. Najpierw uraczył mnie opowiadaniem Agathy Christie, następnie klasykiem, jakim niewątpliwie jest "Buszujący w zbożu", a teraz "Samotnością Bogów".
Szczerze mówiąc, gdyby nie brak streszczeń tej książki w Internecie, pewnie bym jej nie przeczytała. Średnio pociąga mnie mitologia inna...