Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka obok thrillera nawet nie leżała. Płaska, z papierowymi postaciami i zerowym napięciem czy tempem akcji.

Ta książka obok thrillera nawet nie leżała. Płaska, z papierowymi postaciami i zerowym napięciem czy tempem akcji.

Uwielbiam Stephena Kinga. Literacką wyobraźnię i wrażliwość nastoletniej Ani kształtował właśnie ten pisarz, lecz z powieści na powieść mam wrażenie, że mam za sobą już utwory, które zasługują na moją uwagę.
Piekielnie zła książka - piszę to z mieszanką rozczarowania, frustracji, smutku i złości. Nie mogę uwierzyć, że jeden z moich ulubionych pisarzy spłodził coś tak miałkiego, boleśnie nużącego, a ponadto dał życie papierowym, bezpłciowym bohaterom i obdarzył ich totalnie nieangażującą fabułą.
Motyw śmiercionośnych telefonów komórkowych jest naprawdę niegłupi - w czasach, gdy ludzie giną pod kołami samochodów zapatrzeni w ekrany swoich urządzeń mobilnych, naprawdę ma to sens. Problem w tym, że przedstawiona historia nie posiada drugiego dna. Zaczyna się, nie ma nawet porządnej kulminacji i kończy się w centrum niczego, nie zamykając się na dobrze i zostawiając taką ilość kuriozalnych niedopowiedzeń, że głowa boli. Przysięgam, na końcowych stronach czytałam tylko dialogi, bo moja cierpliwość się wyczerpała. Tragedia, tragedia, tragedia.

Uwielbiam Stephena Kinga. Literacką wyobraźnię i wrażliwość nastoletniej Ani kształtował właśnie ten pisarz, lecz z powieści na powieść mam wrażenie, że mam za sobą już utwory, które zasługują na moją uwagę.
Piekielnie zła książka - piszę to z mieszanką rozczarowania, frustracji, smutku i złości. Nie mogę uwierzyć, że jeden z moich ulubionych pisarzy spłodził coś tak...

Debiutancką powieść Katarzyny Puzyńskiej zdecydowałam się przeczytać z bardzo osobistych pobudek - urodziłam się w Brodnicy, a przed wyprowadzką na studia mieszkałam w jednej ze wspomnianych w powieści wsi. Lokalne media rozpisywały się o "Motylku" i zachwycały obecnością m.in. Brodnicy w lokalizacjach powieści. Muszę przyznać, że było to ciekawe doświadczenie czytelnicze - znam w mojej okolicy każdy kąt i nie musiałam w głowie produkować fikcyjnych obrazów na podstawie opisów przedstawionych przez autorkę.
Powieść, mimo jej dość pokaźnych rozmiarów, czyta się błyskawicznie. Jest to zarówno jej zaleta, jak i wada - Puzyńska operuje prostym językiem i boleśnie krótkimi zdaniami, które nawet przez chwilę nie zmuszają czytelnika do skupienia myśli. Ponadto większość postaci stworzonych przez autorkę jest papierowa, z pospolitymi problemami. Mimo tej krytyki jestem w stanie docenić umiejętności nakreślenia tak szerokiego obrazu małej społeczności i rozbudowania choć minimalistycznego portretu każdej z postaci, nawet tej drugo- i trzecioplanowej. Ponadto na pochwałę zasługuje konstrukcja całego kryminału - karty odkrywane są stopniowo, a liczne grzeszki mieszkańców sprawiają, że z każdą stroną zmienia się podejrzany. Co najważniejsze - nie przewidziałam, kto jest zabójcą i za to należy się autorce największa pochwała.

Debiutancką powieść Katarzyny Puzyńskiej zdecydowałam się przeczytać z bardzo osobistych pobudek - urodziłam się w Brodnicy, a przed wyprowadzką na studia mieszkałam w jednej ze wspomnianych w powieści wsi. Lokalne media rozpisywały się o "Motylku" i zachwycały obecnością m.in. Brodnicy w lokalizacjach powieści. Muszę przyznać, że było to ciekawe doświadczenie czytelnicze -...