"Szpony i kły"
Zbiór wydany z okazji 30-tych urodzin Wiedźmina zawiera 11 opowiadań napisanych przez fanów świata stworzonego przez Andrzeja Sapkowskiego.
"Kres cudów" (ocena: 6/10) klimatem i humorem bardzo przypomina oryginalne opowiadania, jednak sama fabuła wyraźnie odstaje, a samo zakończenie jest niestety słabe.
Lepiej prezentuje się drugie opowiadanie "Krew na śniegu" (ocena 7/10). Dobrze opowiedziana historia oraz znana nam już bohaterka, którą autorka rozwinęła w ciekawym kierunku.
"Ironia losu" (ocena: 8/10) jest z kolei odważną próbą spojrzenia na wiedźmiński świat z innej perspektywy. Świetnie napisane zakończenie i chyba najciekawsza nowa bohaterka wprowadzona w całym omawianym zbiorze.
Autorka "Co dwie głowy...." (ocena: 5/10) zawiesiła sobie poprzeczkę niezwykle wysoko biorąc na warsztat postacie Triss i Lamberta. Tym bardziej szkoda, że wyszło tak przeciętnie, kiedy miała do dyspozycji tak lubianych bohaterów.
Przy okazji utworu "Skala powinności" (ocena: 8/10) poznajemy koleje losu Coena w trakcie wojny z Nilfgardem. Jak to się skończyło wszyscy wiemy, a twórczyni snuje słodko-gorzką opowieść o tym jak do tego doszło.
"Bez wzajemności" (ocena: 6/10) to z kolei mocno inspirowana kanonicznym "Trochę poświęcenia" historia miłosna. Komu podobała się historia Essi, Geralta i Jaskra ten teraz też powinien być zadowolony.
Ciekawie prezentuje się "Lekcja samotności" (ocena: 7/10). Historia o trudnych do przewidzenia skutkach naszych czynów jest kolejną pozycją, która może pochwalić się bardzo udanym finałem.
Najbardziej ponure ze wszystkich jest zdecydowanie "Nie będzie śladu" (ocena: 7/10). Ciekawa fabuła i bohaterowie jakich sam Andrzej Sapkowski by się nie powstydził.
Mój ulubiony utwór "Dziewczyna, która nigdy nie płakała" (ocena: 8/10) dzieje się po wydarzeniach opisanych w "Sadze" i przestawia dalsze losy dobrze nam znanej elfki Toruviel. Jest to historia o odkupieniu i trudnych wyborach, w której autor doskonale zachował ducha oryginalnych opowiadań.
"Ballada o Kwiatuszku" (ocena: 7/10) to zabawna historia o pośmiernych przebojach Jaskra. Oryginalny pomysł i świetny humor są najmocniejszą stroną historii.
Zamykające całość "Szpony i kły" (ocena: 6/10) to powrót do początku wspaniałej podróży z Geraltem z Rivii. Tym razem wydarzenia przedstawione w opowiadaniu "Wiedźmin" poznajemy z perspektywy Strzygi. Autor miał świetną koncepcję i zaprezentował ciekawy styl, ale mimo to zostałem z uczuciem niedosytu po skończonej lekturze.
Sięgałem po zbiór "Szpony i kły" z mocno sceptycznym nastawieniem i jestem mile zaskoczony tym jak bardzo mi się podobało. Co prawda, żadnemu z autorów nie udało się idealnie odwzorować stylu Andrzeja Sapkowskiego, ale koniec końców ta różnorodność wyszła wszystkiemu na dobre.

"Szpony i kły"
Zbiór wydany z okazji 30-tych urodzin Wiedźmina zawiera 11 opowiadań napisanych przez fanów świata stworzonego przez Andrzeja Sapkowskiego.
"Kres cudów" (ocena: 6/10) klimatem i humorem bardzo przypomina oryginalne opowiadania, jednak sama fabuła wyraźnie odstaje, a samo zakończenie jest niestety słabe.
Lepiej prezentuje się drugie opowiadanie "Krew na...