Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znacząca poprawa po dwóch takich-sobie numerach. Wydaje się też, że okrzepła wreszcie koncepcja numerów tematycznych, bo w zasadzie nie ma już opowiadań z innego obszaru niż zapowiedziany cyberpunk i transhumanizm (no, może w jednym przypadku trochę jest to naciągane). Zrodziło się we mnie przykre podejrzenie, że właśnie tematyka odpowiada za lepszą jakość tekstów. Może po prostu wśród osób piszących SF (SF w ścisłym tego terminu znaczeniu, nie space operowe przygodówki) jest więcej sensownych twórców niż wśród tych, którzy zajmują się klasycznym/baśniowym fantasy. Podejrzenie, jak mówiłam, przykre, mam nadzieję, że niesłuszne. 1. "Dance macabre", Adam Raglan - pomijając babola w tytule, niezłe opowiadanie nakreślające problem ślepego rozwoju technologii i dehumanizujących ambicji dorosłych wobec dzieci. 7/10 2. "Ecce xenos", Jerzy Bogusławski - rozwiązywanie zagadki z punktu widzenia cyberbytu, nieporozumienia między różnymi formami postludzkiego życia (cielesnymi, nanitowymi, robotycznymi). Dobrze przedstawiona pierwszoosobowa perspektywa, elementy SF - z tego, co się orientuję - sensowne. Znacząco powyżej moich oczekiwań, więc 8/10 3. "Terra antiqua", Mateusz Antczak - powrót na Ziemię milion lat po ewakuacji. Eloje, Morlokowie i szalona królowa. Otwarta (może celowa) wtórność i dosyć nieporadne opisy walki, ale za to aspekty naukowe dobre, jak zwykle u tego autora. 6/10 4. "Z lodu", Beatrycze Nowicka - naukowcy w dalekiej przyszłości rozmrażają zahibernowanego człowieka. Dobre jako żart, chociaż całe opowiadanie jest podporządkowane końcowemu twistowi, na czym cierpi trochę wiarygodność opisu samych naukowców. 6+/10 5. "Równanie", Karol Ligecki - dojście do tajemnic wszechświata i lovecraftowskich bytów przez równanie matematyczne. Intrygujące, tyle że instynkt mi podpowiada (a znajomy umysł ścisły potwierdza),że z realną matematyką opisy w opowiadaniu nie mają wiele wspólnego. 5+/10. 6. "Bezpieczna przestrzeń", Fabian Koziołek - to właśnie naciągane opowiadanie, o którym pisałam wcześniej. Post-traumatyczna podróż głównego bohatera w głąb własnej psyche. Niezłe obrazowanie, choć często przegadane. Końcówka krzepiąco-tendencyjna. 6/10 7. "Czym właściwie jest życie, Krzysiek?", Przemek Czuma - rozwój dehumanizującej technologii na przykładzie baru fastfoodowego. Bardzo dobra narracja pierwszoosobowa, chwilami sentymentalne, ale dużo trafnych momentów. 8/10 8. "Cybernokio", Marek Kolender - cybernetyczny Pinokio wędruje w poszukiwaniu człowieczeństwa. Teza dławi niestety i fabułę, i bohatera, i świat przedstawiony, którym brak spójności i zachęty do zawieszenia niewiary. Językowo tak sobie. Bardziej może powiastka filozoficzna niż opowiadanie fantastyczne, no ale filozoficznie to też trochę Andrzej Ziemiański, niestety. 4+/10 9. "Paranoidalna", kolejny odcinek, zgodnie z postanowieniem już nie czytałam. 10. "Pajęczyna", Olaf Pajączkowski, kolejny odcinek - dobra passa z poprzedniego odcinka podtrzymana, zagadki się mnożą, dobre są też elementy metafikcjonalne. Jest obiecująco, wciąż żywię nadzieję, że autor tych swoich obietnic nie złamie. 7/10