Gabi nie wyróżnia się wśród rówieśników – ma grupę przyjaciół, hobby i kompleksy. Z pasją jeździ na deskorolce, w czym jest naprawdę dobra, ale z dużą ostrożnością podchodzi do kierowanych ku niej komplementów. Gabi doświadcza ciężkiej sytuacji, jaką jest strata bliskiej osoby, z czym nie radzi sobie dobrze. Przez to wydarzenie jej życie zmienia się, a dziewczyna powoli zamyka się na relacje z bliskimi, próbując poradzić sobie sama. Niestety sposób, w jaki to robi, niesie za sobą kolejne problemy. Poznajcie historię jej blizn.

Na początku chciałabym zaznaczyć, że tematyka powieści Eve Ainsworth nie bierze się znikąd. Autorka na co dzień pracuje jako pedagog w szkole ponadpodstawowej, co jak sama mówi, dostarcza jej inspiracji do pisania następnych książek. W „Krzywdzie” zdecydowanie to widać. Powieść pisana jest z perspektywy Gabi, więc czytelnik nie dostaje jedynie informacji, co główna bohaterka robi, ale także poznaje jej motywacje i uzasadnienia, dlaczego zdecydowała się na samookaleczanie.

„Krzywda. Historia moich blizn” jest kolejną książką Eve Ainsworth, w której poruszane są trudne tematy dotyczące młodzieży. Co najważniejsze w „Krzywdzie” nie został przedstawiony problem, który mógłby dotknąć wąską grupę nastolatków. W tej powieści nie tylko główna bohaterka doświadcza ciężkich chwil, ale ukazane są także trudności, z którymi borykają się przyjaciele Gabi. Dzięki temu Eve Ainsworth pokazuje coś, czego często nie chcemy do siebie dopuścić – zwraca uwagę na to, że każdy człowiek ma jakiś bagaż doświadczeń i że wcale nie jest to coś, czego należy się wstydzić. Zachęca do szukania pomocy u innych zamiast tłumienia problemu w sobie i udawania, że wszystko jest w porządku.

„Krzywda. Historia moich blizn” nie jest książką tylko dla młodzieży. Powinni ja przeczytać również dorośli, aby w razie mogli w rzeczywistości zauważyć sygnały dawane im przez nastolatków. Niech Gabi obudzi w nas empatię oraz pomoże zauważać potrzebujące osoby, które być może są obok nas.

Katarzyna Muszyńska