Czy zawsze czas leczy rany?

„ ... zawsze miałam w sobie niezłe bagno. Czułam, że nie jestem tym, kim powinnam być, a moja matka jest bez przerwy mną rozczarowana. Mimo to nigdy się nie poddawałam, zawsze byłam pewna siebie i wygadana, ale niedawno umarł mi dziadek. Byliśmy naprawdę blisko. Jest mi z tego powodu strasznie przykro, ale tak naprawdę nie mam z kim o tym pogadać. Mam świetnych przyjaciół, ale nie chcę ich dołować...”

Cytat opisuję w skrócie fabułę książki. Gabi jest popularna i lubiana w szkole, mało tego, ma ogromny talent do jazdy na desce. Niestety nieoczekiwany obrót spraw sprawia, że dziewczyna zamyka się w sobie. Zaczyna dezintegrację własnej osoby, co jej znajomi zauważają i oferują pomoc, jednak Gabi odmawia, twierdząc, że wszystko u niej porządku. Z biegiem czasu bohaterka odkrywa pewną stronę i wkrótce przekonuje się, że nie tylko ona cierpi.

Autorka mierzy się z problemem samookaleczania i braku akceptacji wśród nastolatków. Porusza w książce tematy bardzo trudne i wrażliwe.

Czy zawsze czas leczy rany?

„ ... zawsze miałam w sobie niezłe bagno. Czułam, że nie jestem tym, kim powinnam być, a moja matka jest bez przerwy mną rozczarowana. Mimo to nigdy się nie poddawałam, zawsze byłam pewna siebie i wygadana, ale niedawno umarł mi dziadek. Byliśmy naprawdę blisko. Jest mi z tego powodu strasznie przykro, ale tak naprawdę nie mam z kim o tym...

Gabi jest zwykłą nastolatką. Ma przyjaciół, hobby, jakim jest jazda na deskorolce.
Niedawno straciła dziadka, z którym była mocno związana. Czuje się osamotniona. Myśli, że ją nikt nie rozumie. Konflikt z mamą jedynie pogarsza sprawę.
Znajduje ukojenie w samookaleczaniu się. Jest ono chwilowe, po czym nadchodzi wstyd oraz wstręt do samej siebie.
Książka pisane jest z perspektywy dziewczyny. Poznajemy otoczenie w jakim się obraca, najbliższych oraz jej odczucia.
Autorka porusza ważny problem jakim jest samookaleczanie.
Chociaż lektura skierowana jest do młodzieży, dorosłego również chwyci za serce. Daje przestrogę nam wszystkim aby być bardziej otwartym na drugiego człowieka. Pokazuje, iż patrzymy a bagatelizujemy sygnały dawane przez bliskie osoby. Nie szukamy pomocy przed strachem przed odrzuceniem.

Gabi jest zwykłą nastolatką. Ma przyjaciół, hobby, jakim jest jazda na deskorolce.
Niedawno straciła dziadka, z którym była mocno związana. Czuje się osamotniona. Myśli, że ją nikt nie rozumie. Konflikt z mamą jedynie pogarsza sprawę.
Znajduje ukojenie w samookaleczaniu się. Jest ono chwilowe, po czym nadchodzi wstyd oraz wstręt do samej siebie.
Książka pisane jest z...

Książka porusza problem samookaleczenia i trudnością z poradzeniem sobie z utratą bliskiej osoby. Przedstawiony problem, ukazany jest w prostym, zrozumiałym języku, dobrze ukazana jest tutaj perspektywa nastolatka - osoby okaleczającej się i jej motywy, dlaczego to robi. Brakuje osobowości bohaterów pobocznych, których potencjał został niewykorzystany. Książka przeciętna, dobra na przeczytanie w jeden wieczór

Książka porusza problem samookaleczenia i trudnością z poradzeniem sobie z utratą bliskiej osoby. Przedstawiony problem, ukazany jest w prostym, zrozumiałym języku, dobrze ukazana jest tutaj perspektywa nastolatka - osoby okaleczającej się i jej motywy, dlaczego to robi. Brakuje osobowości bohaterów pobocznych, których potencjał został niewykorzystany. Książka przeciętna,...

Czuję się jakbym przeczytała opowiadanie na wattpadzie a nie prawdziwą książkę (bez urazy dla wattpada).
Wszystko jest napisane bardzo chaotycznie, niesamowicie infantylny sposób pisania do mnie nie przemawia, mało tego; nie przemówiła historia. Rozmowy w książce są strasznie płytkie. Przykro mi wręcz, że książka o tak poważnym problemie została w taki sposób potraktowana przez autorkę. Wiele jej brakuje do poważnego tonu.
Powieść miała być o ważnych trudnościach w nastoletnim życiu, a czuję jakby autorka miała 12 lat (a dwunastolatka nie jest w stanie przekazać ważnych rzeczy na tyle dobrze).
Nie wiem co napisać o tej książce, po prostu nie czytajcie.

Czuję się jakbym przeczytała opowiadanie na wattpadzie a nie prawdziwą książkę (bez urazy dla wattpada).
Wszystko jest napisane bardzo chaotycznie, niesamowicie infantylny sposób pisania do mnie nie przemawia, mało tego; nie przemówiła historia. Rozmowy w książce są strasznie płytkie. Przykro mi wręcz, że książka o tak poważnym problemie została w taki sposób potraktowana...

Dla mnie przedstawiona historia jest bardzo dobra. Relacje wszystkich bohaterów wydają mi się wiarygodna. Sama mierzę się z problemem samookaleczeń, dzięki temu dosłownie ostatnia strona była dla mnie prawdziwym katharsis, jednak mimo tego, że jestem nastolatką nie bardzo przemawiało do mnie środowisko skaterów, było dla mnie takie troszkę dziwne, ale to tylko dlatego, że sama nie interesuję się jazdą na deskorolce. Może gdyby główna bohaterka miała inne zainteresowania lepiej by mi było się z nią utożsamić i moja ocena byłaby większa :)

Dla mnie przedstawiona historia jest bardzo dobra. Relacje wszystkich bohaterów wydają mi się wiarygodna. Sama mierzę się z problemem samookaleczeń, dzięki temu dosłownie ostatnia strona była dla mnie prawdziwym katharsis, jednak mimo tego, że jestem nastolatką nie bardzo przemawiało do mnie środowisko skaterów, było dla mnie takie troszkę dziwne, ale to tylko dlatego, że...

Książka jest napisana prostym językiem i kierowana jest głównie do młodzieży, choć swoją treścią mogłaby nauczyć postępowania niejednego dorosłego.

"Krzywda historia moich blizn" to krótka historia, nastoletniej Gabi, o głębokim przesłaniu.
Przypomina, że: "każdy z nas ma coś, z czym walczy". To my decydujemy, czy w tej walce pozostajemy sami, czy też nie. Czasem bowiem warto odrzucić wstyd, dumę, maskę i przyjąć pomoc od bliskich, czy przyjaciół, a przede wszystkim od psychologa, który naprowadzi nas tak, by uporządkować swoje myśli.
Książka niesie również pewną przestrogę dla rodziców, by byli otwarci na swoje dzieci, by nie oceniali, a pomogli zrozumieć zmiany, czy problemy w życiu, które zachodzą, a nie zamiatać je pod dywan i w końcu, by uporali się ze swoimi krzywdami sprzed lat, bo te właśnie nieuporządkowane sprawy, przeszkadzają na drodze bycia szczęśliwym.

Książka jest napisana prostym językiem i kierowana jest głównie do młodzieży, choć swoją treścią mogłaby nauczyć postępowania niejednego dorosłego.

"Krzywda historia moich blizn" to krótka historia, nastoletniej Gabi, o głębokim przesłaniu.
Przypomina, że: "każdy z nas ma coś, z czym walczy". To my decydujemy, czy w tej walce pozostajemy sami, czy też nie. Czasem bowiem...

Młodzieżówka...
Może dlatego, taki styl i długość (by odebrało ją jak najwięcej młodych ludzi).
Powinien ją przeczytać, jednak, każdy.
Jest warta poświęconego czasu. Porusza "trudny" problem. Pokazuje jak, czasami, łatwo się od siebie oddalić...jak ważna jest rozmowa...

Młodzieżówka...
Może dlatego, taki styl i długość (by odebrało ją jak najwięcej młodych ludzi).
Powinien ją przeczytać, jednak, każdy.
Jest warta poświęconego czasu. Porusza "trudny" problem. Pokazuje jak, czasami, łatwo się od siebie oddalić...jak ważna jest rozmowa...

"Krzywda. Historia moich blizn." Eve Ainsworth
Poznajemy Gabi, nastolatkę która zmaga się z żałobą po stracie dziadka i tajemnicą z którą nie może sobie poradzić. Jest otoczona paczką przyjaciół z którymi zjeżdża na deskorolce w parku i ma przyjaciółkę z którą trzyma się od dzieciństwa. Boryka się z bardzo niską samooceną, uważa się za brzydulę,w mediach społecznościowych i grupach wsparcia szuka pomocy i rady jak przestać się krzywdzić. Kiedy to robi przez chwilę jest dobrze,a potem jeszcze większe wyrzuty sumienia i wstręt do samej siebie. Gabi krzyczy o pomoc, krzyczy w myślach i najczęściej nocą,w dzień nie umie jednak otwarcie i głośno powiedzieć co ją gryzie i nie daje spokoju. Nie pomaga stanąć na nogi także trudna relacja z matką, która jest raczej oschła i dosyć skomplikowana. Książka jest po przeplatana wspomnieniami o dziadku,od pierwszych chwil kiedy pojawił się w jej życiu i kiedy z niego zniknął, to śmierć dziadka była katalizatorem dramatu Gabi.
Książka porusza ważny temat: samookaleczania się młodych ludzi, ich osamotnienia, w swoich oczach nie zasługują na uwagę i pomoc. Niekiedy taka pomoc przychodzi za późno. Książka rozwścieczyła swoim zakończeniem, autorka ucięła opowieść, zostawiając nas z niewiedzą,z odczuciem że zostawiliśmy bohaterkę na łaskę żyletki. Nie zgadzam się z takim zakończeniem, powinno być inne, dające choćby nikłą nadzieję,na lepsze jutro dla Gabi. Tego mi zabrakło.
Polecam Wam przeczytać tę książkę , bo warto poznać punkt widzenia młodych ludzi i uczucia osób które dokonują samookaleczania. Autorce udało się bardzo dobrze opisać uczucia Gabi. Oceńcie także sami zakończenie ,,Krzywdy,,.
Polecam

"Krzywda. Historia moich blizn." Eve Ainsworth
Poznajemy Gabi, nastolatkę która zmaga się z żałobą po stracie dziadka i tajemnicą z którą nie może sobie poradzić. Jest otoczona paczką przyjaciół z którymi zjeżdża na deskorolce w parku i ma przyjaciółkę z którą trzyma się od dzieciństwa. Boryka się z bardzo niską samooceną, uważa się za brzydulę,w mediach społecznościowych i...

Jak dla mnie, miłośnika nastoletniej literatury bardzo fajne.

Jak dla mnie, miłośnika nastoletniej literatury bardzo fajne.

Książka może i porusza warzone tematy ,ale czy to rzeczywiście automatycznie ma oznaczać że jest dobra ,nie jestem pewien. Przynajmniej takie miałem wrażenia na początku ,potem było o wiele lepiej ale i tak czuję jakby ta historia była trochę wyrwana z kontekstu i niepełna

Książka może i porusza warzone tematy ,ale czy to rzeczywiście automatycznie ma oznaczać że jest dobra ,nie jestem pewien. Przynajmniej takie miałem wrażenia na początku ,potem było o wiele lepiej ale i tak czuję jakby ta historia była trochę wyrwana z kontekstu i niepełna