Doskonała powieść, bodaj jeszcze lepsza, a na pewno bardziej dynamiczna niż "Filary ziemi".
Ponownie trafiamy do tego samego Kingsbridge, w którym po upływie dwustu lat poznane w pierwszej części postaci otacza już wręcz mityczny kult budowniczych katedry i twórców potęgi miasta.
Tym razem na przestrzeni kilkudziesięciu lat obserwujemy pogmatwane losy ich potomków.
Jak na powieść historyczną to samej historii jest tu niewiele, za to dużo można dowiedzieć się o tym, jak w XIII wieku funkcjonował system feudalny w wydaniu angielskim i jak układały się tam relacje między państwem i Kościołem.
Jednak "Świat bez końca" to przede wszystkim pasjonująca opowieść o zwykłych ludziach, którzy próbowali jakoś układać sobie życie w świecie rujnowanym przez wojny, epidemie i inne plagi i gdzie hrabia oraz przeor byli panami życia i śmierci.
Miłość, zdrada, śmierć, festiwal intryg i nieprawdopodobna ilość emocji - tego wszystkiego jest tu pod dostatkiem.
Nie identyfikowałem się z żadnym z bohaterów, bo wszyscy wydawali się w najlepszym razie irytujący, a mimo to historia po mistrzowsku opowiedziana przez Folletta pochłonęła mnie bez reszty.
Jestem pod wrażeniem kunsztu literackiego autora.
Już nie mogę doczekać się kontynuacji, która zapowiadana jest na jesień tego roku.
Zdecydowanie polecam.

Doskonała powieść, bodaj jeszcze lepsza, a na pewno bardziej dynamiczna niż "Filary ziemi".
Ponownie trafiamy do tego samego Kingsbridge, w którym po upływie dwustu lat poznane w pierwszej części postaci otacza już wręcz mityczny kult budowniczych katedry i twórców potęgi miasta.
Tym razem na przestrzeni kilkudziesięciu lat obserwujemy pogmatwane losy ich potomków.
Jak na...