Po przeczytaniu mrocznego thrillera postanowiłam sięgnąć po coś lżejszego kalibru, czyli „Hotel pod jemiołą”. Powieści Evansa są łatwe w odbiorze, optymistyczne w wymowie i czyta się je w błyskawicznym tempie.
We wstępie autor wyjaśnia, że niniejsza książka jest prezentem gwiazdkowym dla czytelnika. Przyznaję, akcja dzieje się w czasie świąt Bożego Narodzenia, jest śnieg, prezenty i inne świąteczne świecidełka, ale odświętnego klimatu jakoś nie poczułam. Tym razem magia Evansa na mnie nie podziałała. Może to wina fabuły, która była dziecinnie prosta, nie skrywała żadnych, podkreślam absolutnie żadnych niespodzianek. Pewnie, że wiadomo, jak kończą się romanse, ale po drodze autor może na kilka sposobów zadziwić czytelnika - nie tym razem. Zbyt oczywiste, zbyt przewidywalne. Poza tym przeszkadzało mi, że główna bohaterka wylewała hektolitry łez. Chyba nie było rozdziału, w którym by się nad sobą nie użalała i nie płakała.
Jeśli miałabym polecić którąś z powieści Richarda Paula Evansa, wybrałabym „Stokrotki w śniegu” lub „Obietnicę pod jemiołą”. Jednak warto samemu wyrobić zdanie, bo wielu czytelnikom „Hotel pod jemiołą” bardzo się spodobał.

Po przeczytaniu mrocznego thrillera postanowiłam sięgnąć po coś lżejszego kalibru, czyli „Hotel pod jemiołą”. Powieści Evansa są łatwe w odbiorze, optymistyczne w wymowie i czyta się je w błyskawicznym tempie.
We wstępie autor wyjaśnia, że niniejsza książka jest prezentem gwiazdkowym dla czytelnika. Przyznaję, akcja dzieje się w czasie świąt Bożego Narodzenia, jest śnieg,...