Cóż...
Cały cykl "Szklanego Tronu" należy do moich ulubionych i muszę przyznać się, że z drżącą dłonią sięgałam po tom z udziałem Chaola. Niezwykle irytującego bohatera, który zaszedł mi za skórę i doczekał się aż tak opasłego tomiszcza.

"Wieża Świtu" to poboczny tom cyklu, który dzieje się równolegle z akcją w "Imperium burz" i muszę powiedzieć, że ten tom wiele wyjaśnia, wnosi i odmienia twarz nielubianej postaci i odkrywa setki innych.

Głównymi bohaterami tego tomu jest Chaol, Nesryn oraz Yrene i Sartaq.
Chaol - niezwykle irytujący, wredny, zbyt dumny i nieszczęśliwy spotkał na swej drodze twardą uzdrowicielkę, która dosłownie wywraca do góry jego świat. Z kolei Yrene jest emocjonalnie pokiereszowaną uzdrowicielką z Torre, która musi zderzyć się z swoją przeszłością i pomóc człowieka z kraju, z którego ledwo uszła z życiem. Cóż... wrzało, iskrzyło i gromiło, kiedy ścierały się ich harde charaktery, skutkiem czego wspólnie dążyli do próby uzdrowienia wojownika i starali się przekonać króla i jego dzieci, aby wspomógł ich w wojnie. Po drodze wpakowywali się w tajemnice i intrygi, które zaprowadziły nas w końcu do najważniejszych informacji i możliwościach pokonania groźnej zbliżającej się armii Valgów.
Z kolei Nesryn w tym tomie rozwinęła się i odsłoniła na naszych oczach, zdobywając dużą sympatię. Jej wspólna droga z Chaolem dobiegła końca, kiedy zostawiła go z uzdrowicielką i sama rzuciła się w wir nieznanego losu, razem z księciem Sartaqem, w poszukiwaniu informacji jak pokonać zbliżającego się wroga. Trafia do niezwykłego światu ruków i ich jeździców, i można powiedzieć odkrywa zakopaną prawdę, z która z upływem setek lat została zapomniana oraz znajduje swoje miejsce w tym ogromnym świecie.
Jednym słowem nadchodzi wojna... gdzie wszystkie chwyty są dozwolone.
Czy Chaol odzyska zdolność ruchu i kiedyś będzie mógł chodzić? Czy Yrene uzdrowi Chaola oraz dobrnie do tego, co sobie ustaliła za cel? Jakie przygody czekają naszych bohaterów z ciekawym, wyjaśniającym finale w tym tomie? Jakie tajemnice i informacje odkryją w Antice? I kto w końcu wyruszy z tego miasta na bezlitosną wojnę?

No i teraz się zacznie...
Cóż grube to tomisko, grube... myślałam, że się utopie. Momentami ta książka była naprawdę ciekawa i dobra, ale stwierdzam, że było również tyle niepotrzebnych stron, a w szczególności romantycznych wątków, które autorka wprost uwielbia. Ja się pytam. Nie można inaczej? Trzeba wszystkich siłą łączy w pary? No po prostu momentami można rzygnąć tęcza...

Wracając.... Jeśli chodzi o bohaterów - Chaol myślę trochę odkupił swoje winy i przynajmniej rozumiem, dlaczego jest jaki jest. Z kolei inni cóż... Składają się na cały wachlarz emocji, zachowań i postaw. Rozwijali się, odsłaniali i zdobywali naszą uwagę. Myślę, że tu znalazłam kilka swoich faworytów, którzy naprawdę podobają mi się jacy są i odegrają ważne role w finałowym tomie. Ja poproszę zdecydowanie więcej Borte i Hasar.
Z pewnością każdy znajdzie tutaj coś dla siebie... bo jest ich mnogość. Dziwię się, że autorka wciąż ich ogarnia.

Z kolei niezwykły świat Antici rozwinął się na naszych oczach, ukazując całe piękno, potęgę i tajemnice. Naprawdę fantastyczna sceneria, inna niż w poprzednich tomach. Miasto zostało bardzo dobrze przedstawione, wykreowane i dopasowane, a wraz z bohaterami są nawet intrygujące.

No i najważniejsze... informacje i sens tego tomu, sprawiają, że wojna, którą myślałam już poznałam nabiera całkowicie nowego znaczenia. Szykuje się krwawa jatka w świecie i wojnie światów.

Jestem bardzo zadowolona z "Wieży świtu", która myślę urzekła mnie na swój sposób i zdecydowanie zaostrzyła mój apetyt na finałowy tom.

Cóż...
Cały cykl "Szklanego Tronu" należy do moich ulubionych i muszę przyznać się, że z drżącą dłonią sięgałam po tom z udziałem Chaola. Niezwykle irytującego bohatera, który zaszedł mi za skórę i doczekał się aż tak opasłego tomiszcza.

"Wieża Świtu" to poboczny tom cyklu, który dzieje się równolegle z akcją w "Imperium burz" i muszę powiedzieć, że ten tom wiele...