Trzecia część podobała mi się bardziej niż druga. Nie była taka nużąca, choć jakieś pierwsze 100-150 stron owszem. Ciekawe pomysły autora podobały mi się najbardziej. Tak naprawdę żałuje, że nie trafiłam na tą trylogię jakieś trzy lata temu, bo wtedy na pewno bym ją pokochała. Tak więc polecam młodszym czytelnikom :)

Trzecia część podobała mi się bardziej niż druga. Nie była taka nużąca, choć jakieś pierwsze 100-150 stron owszem. Ciekawe pomysły autora podobały mi się najbardziej. Tak naprawdę żałuje, że nie trafiłam na tą trylogię jakieś trzy lata temu, bo wtedy na pewno bym ją pokochała. Tak więc polecam młodszym czytelnikom :)

Cała seria powyższych książek jest wyjątkowa ze względu na motyw przewodni, wokół którego osnuta została fabuła. Chodzi mianowicie o posągi, będące w stanie przemierzać trochę inny wymiar Londynu, zachowując się przy tym jak ludzie, bądź bestie.
"Silvertongue" to już ostatni tom całej serii. Muszę przyznać, że najlepszy ze wszystkich. Autor ukazuje nam niezwykle bajkową, a przy tym odrobinę upiorną scenerię zatrzymanego w czasie i miejscu miasta. To tutaj rozegra się decydujące starcie między wiernymi, Twórcą i Skrą a skazami, które odpowiedziały na wezwanie Mroku. Przed głównymi bohaterami postawione zostało trudne zadanie, które zdaje się być awykonalne, a na ulicach Londynu pojawia się niepokojące zjawisko pogodowe...
Książka jest zdecydowanie lepsza od poprzednich części. Autor bardziej umiejętnie buduje napięcie i naglące poczucie zagrożenia. Postanowił on także opatrzyć swoje dzieło zaskakującym zwrotem zdarzeń w końcowych rozdziałach, co na pewno jest zaletą tej części i wpływa na odbiór całej serii. Z pewnością jest to książka o wciągającej, często niebezpiecznej, ale też czasem dramatycznej, czy nawet tragicznej w skutkach przygodzie.

Cała seria powyższych książek jest wyjątkowa ze względu na motyw przewodni, wokół którego osnuta została fabuła. Chodzi mianowicie o posągi, będące w stanie przemierzać trochę inny wymiar Londynu, zachowując się przy tym jak ludzie, bądź bestie.
"Silvertongue" to już ostatni tom całej serii. Muszę przyznać, że najlepszy ze wszystkich. Autor ukazuje nam niezwykle bajkową, a...

Bałam się, że będzie gorsza od drugiej części, a wcale tak nie było. Była troszkę ciekawsza, całe szczęście, bo w innym wypadku zanudziłabym się jak mops. Nie mam pojęcia, co ja widziałam w pierwszej części i co mnie podkusiło do przeczytania kolejnych. Nie lubię tego uczucia, gdy masz ogromną ochotę odłożyć książkę na półkę, ale tego nie robisz, bo nie masz w zwyczaju zostawiania książek w połowie. Nudna, nieciekawa... beznamiętna. Nie polecam, chyba, że ktoś ma silniejsze nerwy niż ja.

Bałam się, że będzie gorsza od drugiej części, a wcale tak nie było. Była troszkę ciekawsza, całe szczęście, bo w innym wypadku zanudziłabym się jak mops. Nie mam pojęcia, co ja widziałam w pierwszej części i co mnie podkusiło do przeczytania kolejnych. Nie lubię tego uczucia, gdy masz ogromną ochotę odłożyć książkę na półkę, ale tego nie robisz, bo nie masz w zwyczaju...