Ciężko mi określić czym jest ta książka. To historia dwójki dzieciaków. Chłopca, który narozrabiał i dziewczynki, która jest skrą. Mamy kamienne posągi, wiernych, skazy, godzinnika, alternatywną rzeczywistość... I wszystko w pozornie niewinnym Londynie. Fajne, nieszablonowe, przygodowe. Mrozi krew w żyłach jednocześnie przenosząc w świat wyobraźni. :) Na pewno przeczytam kolejny tom. :)

Ciężko mi określić czym jest ta książka. To historia dwójki dzieciaków. Chłopca, który narozrabiał i dziewczynki, która jest skrą. Mamy kamienne posągi, wiernych, skazy, godzinnika, alternatywną rzeczywistość... I wszystko w pozornie niewinnym Londynie. Fajne, nieszablonowe, przygodowe. Mrozi krew w żyłach jednocześnie przenosząc w świat wyobraźni. :) Na pewno przeczytam...

Po przeczytaniu "Kamiennego serca" czuje lekkie rozczarowanie, bo spodziewałem o wiele więcej akcji, niespodziewanych zwrotów. Tymczasem akcja była trochę rozmyta i chaotyczna. Niemniej pomysł na powieść bardzo ciekawy i cały stworzony świat wciągający, mimo wszystko. Podoba mi się dwójka młodych bohaterów, którzy nie są jednowymiarowi i przesłodzeni. Irytowało mnie trochę ta nieznajomość słów tej dwójki, kiedy to jedno słowo było wyjaśniane i powtarzane kilkakrotnie. Ale powieść została napisana dla czytelników troszkę młodszych ode mnie, więc dla nich to zapewne coś ciekawego, a dla mnie przeważnie nic nowego. Mimo wad powieść jest dobra i ciekawa. Polecam młodszym czytelnikom.

Po przeczytaniu "Kamiennego serca" czuje lekkie rozczarowanie, bo spodziewałem o wiele więcej akcji, niespodziewanych zwrotów. Tymczasem akcja była trochę rozmyta i chaotyczna. Niemniej pomysł na powieść bardzo ciekawy i cały stworzony świat wciągający, mimo wszystko. Podoba mi się dwójka młodych bohaterów, którzy nie są jednowymiarowi i przesłodzeni. Irytowało mnie trochę...

I niby dużo się dzieje, ale w sumie miałam wrażenie rozwlekania, a nie wartkości akcji. Bohaterowie biegają, biegają, biegają... tylko w różnych konfiguracjach.
Tak całość jak i zakończenie pokazują, że tom pierwszy jest jedynie wstępem do kolejnych, więc jeśli nie ma się zamiaru czytać całości, to nie warto sięgać po ten jeden.

I niby dużo się dzieje, ale w sumie miałam wrażenie rozwlekania, a nie wartkości akcji. Bohaterowie biegają, biegają, biegają... tylko w różnych konfiguracjach.
Tak całość jak i zakończenie pokazują, że tom pierwszy jest jedynie wstępem do kolejnych, więc jeśli nie ma się zamiaru czytać całości, to nie warto sięgać po ten jeden.

Może tak na wstępie zaznaczę, że niezbyt lubię książki, które człowiek musi trzymać siłą, by się nie zamknęły. To irytujące, gdy w najciekawszym momencie lub pod koniec rozdziału książka zamyka się i wysuwa ci się z dłoni, by z charakterystycznym 'plask' spaść na podłogę...
Ale poza tym, "Stoneheart" bardzo mi się podobała. Pierwszym plusem jest głowny bohater- George. Nie lubię, gdy w książce pierwsze skrzypce gra osoba wyidealizowana, bez problemów, silna niczym grecki bóg, wysportowana tak, że po przebiegnięciu 5 kilometrów jest w stanie zrobić salto mortale i mająca akurat pod ręką dodatkowy nabój na smoka. Ale nie lubię też "życiowych sierot", które na każdym kroku zaznaczają jakie to one biedne i nie potrafią podjąć najprostszej decyzji. George jest gdzieś po środku. Jego życie nie jest idealne, czasem smutne, czasem wesołe, ale potrafi sobie jakoś radzić w swojej rzeczywistości. Ale pewnego dnia, na dosyć pechowej wycieczce szkolnej, na której został oskarżony o przewrócenie stojaka z ulotkami i na której kłócił się ze swym nauczycielem, za co został ukarany staniem na holu i czekaniem, aż grupa skończy zwiedzać muzeum, niszczy rzeźbę, którą napotkał tuż przy wyjściu z budynku. I to wszystko jest początkiem jego kłopotów. Wielki, kamienny pterodaktyl rzuca się na niego, by go ukarać, a raczej zjeść za popełniony czyn. Po drodze dołączają się także salamandry, które mają podobne zamiary do pterodaktyla. A najgorsze jest jednak to, że nikt poza rzeczonym chłopakiem nie widzi tych stworzeń/ tworów. Z opresji ratuje go Kanonier, kolejna rzeźba, która niszczy pterodaktyla i salamndry. Potem uciekając przez park, przyciągają uwagę pewnej dziewczynki, która wbrew wszystkiemu ich widzi. Jest to skra mająca na imię Edie. Dołącza się do tej dziwnej grupy złożonej z gadającej rzeźby i chłopca, który chce tylko wrócić do domu. Przed dziećmi otwiera się świat Niewilondynu ze skazami, wiernym, Wędrowcem, przeklętnikami i krukami, które mimo dwukrotnego uśmiercenia żyją... Są tam Sfinksy i Czarny Mnich. I jest najdziwniejsza zasada: niewidać cię z wiernym lub skazą, ale za to samego już tak.

Może tak na wstępie zaznaczę, że niezbyt lubię książki, które człowiek musi trzymać siłą, by się nie zamknęły. To irytujące, gdy w najciekawszym momencie lub pod koniec rozdziału książka zamyka się i wysuwa ci się z dłoni, by z charakterystycznym 'plask' spaść na podłogę...
Ale poza tym, "Stoneheart" bardzo mi się podobała. Pierwszym plusem jest głowny bohater- George. Nie...

Ciekawy motyw.

Ciekawy motyw.

Ciekawa, przygoda dla młodszych.

Ciekawa, przygoda dla młodszych.

Fajna powieść przygodowa dla młodszych czytelników :)

Fajna powieść przygodowa dla młodszych czytelników :)