Przy tej książce można poćwiczyć mięśnie brzucha, bo trzęsie się on ze śmiechu niemal na każdej stronie. Perypetie pięciu sióstr, o niezwykle wyrazistych osobowościach i charakterach są zabawne na bardzo wysokim poziomie, myślę że spokojnie można porównać ją do najlepszych tytułów Joanny Chmielewskiej, bo według mnie plasują się w tej samej konwencji. Historia kryminalna jest tutaj jakby pretekstem, aby dostarczyć czytelnikowi godziwej rozrywki.
Rzuciło mi się w oczy kilka błędów logicznych, a mój główny zarzut stanowią wątki uczuciowe, uważam że mocno niedopracowane:
-początkowe fazy relacji Anny i Mariana całkowicie pominięte - poznają się i od razu są ze sobą;
-pojawienie się chłopaka Natki na zasadzie "diabła z pudełka" w zasadzie nic nie wnosi do fabuły poza stworzeniem paru zabawnych scen sytuacyjnych;
-"związek" Naty z Marcinem trudno nawet określić tym mianem, bo niby ze sobą już nie są, ale wciąż iskry lecą, tylko jak dla mnie za mało scen ich ścierania się, a za dużo gadania o całej sytuacji
Niemniej jednak nie mogłam się oderwać, gdyby nie trzeba było chodzić do pracy, żeby na te wszystkie książki zarabiać, to przeczytałabym ją jednym ciągiem. Czyta się lekko, a szalone dialogi sióstr zostały tak dobrze skonstruowane, że śmieszą, nie ocierając się o głupkowatość. Wybitna literatura to nie jest, ale za to wybitny antydepresant.

Przy tej książce można poćwiczyć mięśnie brzucha, bo trzęsie się on ze śmiechu niemal na każdej stronie. Perypetie pięciu sióstr, o niezwykle wyrazistych osobowościach i charakterach są zabawne na bardzo wysokim poziomie, myślę że spokojnie można porównać ją do najlepszych tytułów Joanny Chmielewskiej, bo według mnie plasują się w tej samej konwencji. Historia kryminalna...