Przyjemne bzdury. Początek Pratchettowo-kafkowski, zalatujący późniejszym serialem Severance, korporacyjne absurdy, dużo bzdur, potem akcja się trochę rozjeżdża i staje zupełnie fantastyczna, ale powieść jest na tyle samoświadoma, że to raczej celowe działanie i o to chodziło. Dobry odmóżdżacz.

Przyjemne bzdury. Początek Pratchettowo-kafkowski, zalatujący późniejszym serialem Severance, korporacyjne absurdy, dużo bzdur, potem akcja się trochę rozjeżdża i staje zupełnie fantastyczna, ale powieść jest na tyle samoświadoma, że to raczej celowe działanie i o to chodziło. Dobry odmóżdżacz.

Atutem książki jest angielski humor, który w tym przypadku nie każdego zachwyci (sporo niewyszukanych żarcików) oraz bohaterowie. Powieść jest dość porąbana, chaotyczna nawet jak na fantastykę.
Główny bohater, nijaki, nudny młody mężczyzna, Paul Carpenter przykuwa uwagę, tym bardziej, gdy odkrywa w sobie magiczne umiejętności.

Są gobliny, czarodzieje, trolle, telepatia, magia, plącze się Legenda o królu Arturze i bohaterowie celtyckiej mitologii.
Intrygująco robi się przy inwentaryzacji
przedmiotów odkrytych w firmowym skarbcu (m.in. słoik z zielonym proszkiem opatrzony etykietką „Chemiczna próbka, dr A. Jekyll, Harley Street, Londyn”, metryka urodzenia Scarlett O’Hary, zamknięta koperta z napisem „Otworzyć po mojej śmierci. E. A. Presley”) ale też sporo tu dłużyzn i nudy.

Na pewno nie polecam nikomu, kto nie trawi fantastyki lub satyry; ogólnie niszowa literatura.
Bardziej mi się kojarzy z powieściami Douglasa Adamsa niż mistrza Terry'ego Pratchetta.

Atutem książki jest angielski humor, który w tym przypadku nie każdego zachwyci (sporo niewyszukanych żarcików) oraz bohaterowie. Powieść jest dość porąbana, chaotyczna nawet jak na fantastykę.
Główny bohater, nijaki, nudny młody mężczyzna, Paul Carpenter przykuwa uwagę, tym bardziej, gdy odkrywa w sobie magiczne umiejętności.

Są gobliny, czarodzieje, trolle, telepatia,...

Poleciła mi tę książkę moja zachwycona nią córka. U mnie entuzjazmu nie wywołała. Od fantasy ( nie mówiąc już o fantastyce) oczekuję dużo więcej niż bajkowych postaci o równie bajkowych możliwościach.
Chyba największą zaletą są główni bohaterowie, którzy są przeciętni aż do bólu, ani piękni, ani bystrzy, ani aktywni, ale tacy zwyczajni, zakompleksieni i bez wiary w przyszłość. Mogą denerwować, jednak młodzi ludzie mogą gdzieś tam zobaczyć siebie (albo bezpieczniej kogoś ze swoich znajomych;) ).

Poleciła mi tę książkę moja zachwycona nią córka. U mnie entuzjazmu nie wywołała. Od fantasy ( nie mówiąc już o fantastyce) oczekuję dużo więcej niż bajkowych postaci o równie bajkowych możliwościach.
Chyba największą zaletą są główni bohaterowie, którzy są przeciętni aż do bólu, ani piękni, ani bystrzy, ani aktywni, ale tacy zwyczajni, zakompleksieni i bez wiary w...

Książka zaczyna się od oczekiwania na rozmowę kwalifikacyjną w pewnej firmie. I tyle jeśli chodzi o fabułę. Historia jest dobra, czyli całkiem ciekawa i można pomyśleć co, dlaczego, poco. Bohatera ciężko polubić, ale jest okej. Można przeczytać, nie trzeba. Przyjemne odstresowanie po czymś ciężkim.

Książka zaczyna się od oczekiwania na rozmowę kwalifikacyjną w pewnej firmie. I tyle jeśli chodzi o fabułę. Historia jest dobra, czyli całkiem ciekawa i można pomyśleć co, dlaczego, poco. Bohatera ciężko polubić, ale jest okej. Można przeczytać, nie trzeba. Przyjemne odstresowanie po czymś ciężkim.

Z tęsknoty za Terrym Pratchettem, skuszona opisem na okładce - i samą okładką- przeczytałam powieść Holta, ale - jak się szybko okazało- to nie to. Pomysłowi niczego nie brakuje - dwoje nieudaczników zaczyna pracę w firmie, która z każdym przepracowanym dniem wydaje im się coraz dziwniejsza. Są nawiązania do legend, mitów i tuzów literatury fantasy. Są gobliny, czarodzieje, magia śwista tu i tam, no i same przenośne drzwi są rewelacyjne. Kto nie chciałby takich mieć? Ale to nie Pratchett. I co mam zrobić? No to daję 4 gwiazdki i wracam do Świata Dysku.

Z tęsknoty za Terrym Pratchettem, skuszona opisem na okładce - i samą okładką- przeczytałam powieść Holta, ale - jak się szybko okazało- to nie to. Pomysłowi niczego nie brakuje - dwoje nieudaczników zaczyna pracę w firmie, która z każdym przepracowanym dniem wydaje im się coraz dziwniejsza. Są nawiązania do legend, mitów i tuzów literatury fantasy. Są gobliny, czarodzieje,...

Poczucie humoru w stylu Pratchetta: ironicznie ujęta mieszanka rzeczywistości ze światem stworzonym przez autora. Nienudna historia, z fabułą, której kierunku nie da się przewidzieć. Kiedy myślisz, że jakiś wątek dominuje, zaraz pojawia się nowa postać, atrybut, idea, która prowadzi cię w inną stronę. I to w taki sposób, że się nie zgubisz (co jest dużą zaletą książki). Polecam.

Poczucie humoru w stylu Pratchetta: ironicznie ujęta mieszanka rzeczywistości ze światem stworzonym przez autora. Nienudna historia, z fabułą, której kierunku nie da się przewidzieć. Kiedy myślisz, że jakiś wątek dominuje, zaraz pojawia się nowa postać, atrybut, idea, która prowadzi cię w inną stronę. I to w taki sposób, że się nie zgubisz (co jest dużą zaletą książki)....

Uwielbiam! Zabawne i pokręcone. Szkoda, że nie wydano w Polsce więcej książek tego autora.

Uwielbiam! Zabawne i pokręcone. Szkoda, że nie wydano w Polsce więcej książek tego autora.

Może nie aż tak błyskotliwe, ale bardzo w stylu niedoścignionego Pratchetta. Sarkastyczny, gorzki humor, rozczulająco przerysowane postacie i absurdalna, a przez to dosyć nieprzewidywalna akcja. Magicznie wciąga i więzi na długie godziny.

Może nie aż tak błyskotliwe, ale bardzo w stylu niedoścignionego Pratchetta. Sarkastyczny, gorzki humor, rozczulająco przerysowane postacie i absurdalna, a przez to dosyć nieprzewidywalna akcja. Magicznie wciąga i więzi na długie godziny.

Dobra rozrywka.

Dobra rozrywka.

Zabawna książka jest elementami fantastyki. Polecam

Zabawna książka jest elementami fantastyki. Polecam