O książce „Czarny manuskrypt” i o jej Autorze nie miałem bladego pojęcia, i tak zapewne byłoby nadal gdyby nie rekomendacja użytkownika Unicorna, za którą to niniejszym dziękuję.
Biorąc pod uwagę czas trwania powieści – lata 30-te XX wieku – oraz to, że językiem obowiązującym jest język niemiecki, nie da się odciąć od porównań „Czarnego manuskryptu” do serii Marka Krajewskiego o Eberhardzie Mocku. Ale na tym porównaniu wszelkie analogie się kończą, bowiem książka Krzysztofa Bochusa ‘żyje’ swoim własnym życiem, nie ma mowy o jakiejś kalce książek Krajewskiego. Tu zamiast miasta Breslau mamy Marienwerder (czyli obecny Kwidzyn) oraz Marienburg (obecny Malbork), które wówczas terytorialnie należały do Prus Zachodnich.
I w takiej oto scenerii Autor wciąga nas w mroczny kryminał z tajemniczymi i brutalnymi zabójstwami księży w roli głównej oraz rosnącym w siłę potworem o nazwie NSDAP w tle. Powieść miewa słabsze momenty, zwłaszcza dość mozolnie prowadzone śledztwo oraz dość przewidywalne zakończenie, jednak generalnie jest to całkiem udany kryminał, który przeczytałem bez uczucia zawodu, ale też bez zbytniego ciśnienia.
Miłośnikom średniowiecza i rycerskich zakonów polecam to też przez pryzmat państwa zakonnego Krzyżaków, którego historia spełnia w tej powieści niebagatelną rolę.
Sześć gwiazdek.

O książce „Czarny manuskrypt” i o jej Autorze nie miałem bladego pojęcia, i tak zapewne byłoby nadal gdyby nie rekomendacja użytkownika Unicorna, za którą to niniejszym dziękuję.
Biorąc pod uwagę czas trwania powieści – lata 30-te XX wieku – oraz to, że językiem obowiązującym jest język niemiecki, nie da się odciąć od porównań „Czarnego manuskryptu” do serii Marka...