Kiedyś uwielbiałam książki tej pisarki i po latach sobie o niej przypomniałam, z przypadku sięgając akurat po ten tytuł. Cóż. Choć nadal doceniam ciepło, które autorka przekazuje poprzez swoje postaci i rodzinną atmosferę otaczającą Knight'ów, to niestety brak jakiegokolwiek realizmu historycznego, jak i idiotyczność niektórych scen, które po prostu powinny być poprawione, sprawiły, że zastanawiałam się, po co ja to czytam. Poza tym, były momenty, kiedy trochę wiało nudą. Do tego, główna bohaterka miała niespójny charakter, zależny od tego, jaką akurat scenę autorka sobie wymyśliła, a nie jaką nadała tej postaci osobowość. Wydaje mi się, że z czymś takim spotykam się pierwszy raz. Także, należy czytać z przymrużeniem oczu na różne przywary, ale lektura sympatyczna.

Kiedyś uwielbiałam książki tej pisarki i po latach sobie o niej przypomniałam, z przypadku sięgając akurat po ten tytuł. Cóż. Choć nadal doceniam ciepło, które autorka przekazuje poprzez swoje postaci i rodzinną atmosferę otaczającą Knight'ów, to niestety brak jakiegokolwiek realizmu historycznego, jak i idiotyczność niektórych scen, które po prostu powinny być poprawione,...

Świetna książka. Polecam.

Świetna książka. Polecam.

Jest dość przewidywalna, ale przyjemnie się czyta, ciekawa. W połowie książki poczułam jednak znudzenie, ponieważ zakończenie jasno się klarowało i brakowało jakiegoś zaskoczenia, niespodzianki.

Jest dość przewidywalna, ale przyjemnie się czyta, ciekawa. W połowie książki poczułam jednak znudzenie, ponieważ zakończenie jasno się klarowało i brakowało jakiegoś zaskoczenia, niespodzianki.

Kwarantanna zdecydowanie poszerza horyzonty, czasami sama się dziwie co aktualnie czyta. Tym bardziej że jestem fanką kryminałów, książek historycznych i fantastyki...a nie romansów.
Pracując w bibliotece często zastanawiałam się jak to jest że Panie wypożyczają 10 książek na tydzień. Teraz już wiem gdyż sama wczoraj przeczytałam dwie niezbyt wysokich lotów.

"Wyniosły lord" była całkiem przyzwoita jak na ten typ książek. Lekka,łatwa i przyjemna. Przewidywalna, ale to jak większość tego typu romansów.
Dla niewymagających czytników, dobra jako odskocznia.

Kwarantanna zdecydowanie poszerza horyzonty, czasami sama się dziwie co aktualnie czyta. Tym bardziej że jestem fanką kryminałów, książek historycznych i fantastyki...a nie romansów.
Pracując w bibliotece często zastanawiałam się jak to jest że Panie wypożyczają 10 książek na tydzień. Teraz już wiem gdyż sama wczoraj przeczytałam dwie niezbyt wysokich lotów.

"Wyniosły...

Moje małe rozczarowanie.
Już w poprzedniej części nabrałam smaku na historię dotycząca losów Damiena, wojennego weterana, który podczas głośnych sytuacji typu fajerwerki czy strzał korka od szampana, wpada w coś na kształt gorączki wspomnień.
Jego losy zostały splecione z Mirandą, młodziutką wychowanką szkoły dla sierot. Dziewczyna ma charakterek, bo grywa jako aktorka, ale nie przekonała mnie jako kobieta, z jednej strony dojrzała, z drugiej zachowuje się jak uczennica. Na osobie Damiena też się zawiodłam, bo nie rozumiałam jego motywów postępowania, argumenty przeciwko związkowi ze swoją podopieczna były mało przekonujące, a i tak z góry było wiadomo jak wszystko się potoczy.
Choć romans historyczny rządzi się swoimi prawami i jedną z jego cech jest przewidywalnosc, to tutaj było zbyt banalnie.

Moje małe rozczarowanie.
Już w poprzedniej części nabrałam smaku na historię dotycząca losów Damiena, wojennego weterana, który podczas głośnych sytuacji typu fajerwerki czy strzał korka od szampana, wpada w coś na kształt gorączki wspomnień.
Jego losy zostały splecione z Mirandą, młodziutką wychowanką szkoły dla sierot. Dziewczyna ma charakterek, bo grywa jako aktorka,...

Książka ani szczególnie zła, ani szczególnie dobra. Bardzo przewidywalna, miejscami nudnawa (no bo właściwie po przeczytaniu kilku rozdziałów wie się już wszystko). Problemy głównych bohaterów potraktowane tak jakoś po macoszemu. To znaczy autorka coś tam wspomina o traumie Damiena z czasów wojny i o lęku Mirandy z czasów dzieciństwa, ale jakoś bardzo się w nie nie zagłębia, chociaż kreuje je na niezwykle ważne dla fabuły, a koniec końców rzekomo do zażegnania głęboko osadzonych ran psychicznych jest potrzebna tylko odpowiednia dawka miłości... tak jasne.. Na plus jak zwykle w przypadku powieści Foley chemia pomiędzy głównymi bohaterami. Wszystko gra, dialogi, uczucia, wszystko jak najbardziej na tak. Dodatkowo fajnie zarysowana intryga, chociaż miejscami denerwująca ze względu na niepotrzebne nikomu przedłużanie. Moim zdaniem zbędne było dodawanie tego rozdziału o ponownym wyruszeniu na wojnę. Przecież i tak i tak wiemy że nic złego się nikomu ważnemu dla fabuły nie stanie. Ogólnie książka jak najbardziej przyjemna, może nie jest to nie wiadomo jakie dzieło literackie, ale na pewno można się przy niej zrelaksować i na chwilę zapomnieć o wszystkim i wszystkich dookoła.

Książka ani szczególnie zła, ani szczególnie dobra. Bardzo przewidywalna, miejscami nudnawa (no bo właściwie po przeczytaniu kilku rozdziałów wie się już wszystko). Problemy głównych bohaterów potraktowane tak jakoś po macoszemu. To znaczy autorka coś tam wspomina o traumie Damiena z czasów wojny i o lęku Mirandy z czasów dzieciństwa, ale jakoś bardzo się w nie nie...

Damien- sztywny, przystojny mężczyzna, z bliznami na duszy. Miranda- młodziutka, pełna wigoru i duszy kobieta. Wspaniałe połączenie.
Polecam serdecznie :)

Damien- sztywny, przystojny mężczyzna, z bliznami na duszy. Miranda- młodziutka, pełna wigoru i duszy kobieta. Wspaniałe połączenie.
Polecam serdecznie :)

Dumny i nieprzystępny hrabia Winterley zostaje niespodziewanie opiekunem bratanicy zmarłego przyjaciela. Oszałamiająco piękna i namiętna Miranda rozpala płomień w sercu wyniosłego lorda. Lecz nagle okazuje się, że jest również jedyną kobietą, której mu kochać nie wolno... 3 tom cyklu KSIĄŻĘ.

Dumny i nieprzystępny hrabia Winterley zostaje niespodziewanie opiekunem bratanicy zmarłego przyjaciela. Oszałamiająco piękna i namiętna Miranda rozpala płomień w sercu wyniosłego lorda. Lecz nagle okazuje się, że jest również jedyną kobietą, której mu kochać nie wolno... 3 tom cyklu KSIĄŻĘ.

Historia Mirnady i lorda Winterly to typowy romans, gdzie miłość stanowi główną oś fabularną. Na plus jednak urozmaicone kreacje bohaterów pobocznych, którym autorka poświęciła naprawdę dużo miejsca.
Możemy poznać całą rodzinę Kinghtów, którym zresztą autorka poświęciła osobne książki.

Historia Mirnady i lorda Winterly to typowy romans, gdzie miłość stanowi główną oś fabularną. Na plus jednak urozmaicone kreacje bohaterów pobocznych, którym autorka poświęciła naprawdę dużo miejsca.
Możemy poznać całą rodzinę Kinghtów, którym zresztą autorka poświęciła osobne książki.

To trzecia z kolei książka o losach książęcej rodziny Hawkscliffe ale ja ją przeczytałam jako pierwszą.
Klasyk!
Miranda i Damien. Ach jak oni pięknie razem wyglądali :) na prawdę autorka tak pięknie i wyraziście to wszystko opisuje, że czytelnik oczyma wyobrażni wszystko widzi, mało tego Gaelen Foley jest w tym prawdziwą mistrzynią.
Każda następna książka jest tego niemal żywym dowodem.
Zakochałam się w tych bohaterach. Oboje mieli się ku sobie choć na przeszkodzie do ich szczęścia stało wiele przeciwności. A to stryj Mirandy, niepokoje Damiena po powrocie do domu z wojny dotyczące jego zdrowia psychicznego, obietnica jaką złożył drugiemu stryjowi Mirandy (temu dobremu) że będzie się nią opiekował.
Na szczęście zakończenie jest dobre i jak to się ma zwykle w romansach przewidywalne ale to nic.

To trzecia z kolei książka o losach książęcej rodziny Hawkscliffe ale ja ją przeczytałam jako pierwszą.
Klasyk!
Miranda i Damien. Ach jak oni pięknie razem wyglądali :) na prawdę autorka tak pięknie i wyraziście to wszystko opisuje, że czytelnik oczyma wyobrażni wszystko widzi, mało tego Gaelen Foley jest w tym prawdziwą mistrzynią.
Każda następna książka jest tego niemal...