Nie czytam poradników, bo po co? Dlaczego ktoś ma mi mówić jak mam żyć? Przecież ja to wiem, ale czy aby na pewno? Po tę książkę, czy też poradnik, sięgnęłam ze względu na tytuł i co najważniejsze nie żałuję. Dała mi wiele, otworzyła oczy. Napisana w świetny sposób, nie jakimś trudnym jeżykiem, ale raczej nawet w zabawnym. Jest tym czymś co będę polecać każdemu. W nas samych, nawet gdy się wypieramy tego, jest takie wewnętrzny przymuś, muszę to mieć.. muszę być kimś..ale tak naprawdę trzeba być sobą i pogodzić się z tym, a prawdziwe szczęście nie jest gdzieś daleko, tylko obok, wystarczy otworzyć mu drzwi i wpuścić do środka.

Opis:
“Czy chcesz być lubiany, popularny i akceptowany? Musisz więc być fit, cool i trendy, musisz mieć lepsze ciuchy, nowszego fona, szybszą furkę. Niezależnie od tego, czy leje deszcz, czy ściska kilkunastostopniowy mróz, musisz rano przed pracą zaliczyć swój jogging. W pracy musisz dawać z siebie więcej niż wszystko, a wyjazd na wakacje musi być koniecznie bardziej ekskluzywny i niesamowity niż wyjazd kolegi z pokoju obok. Twoja dziewczyna obowiązkowo musi być piękna i doskonale wystylizowana. Ale to nie wszystko. Aby być szczęśliwym i zadowolonym, musisz jeszcze…

Stop! Trzymasz w ręku książkę, dzięki której położysz kres temu szaleństwu i nauczysz się przykładać wagę do tego, co jest dla Ciebie naprawdę ważne. Dowiesz się, że trzeba umieć rozpoznawać sprawy istotne i przejmować się właśnie nimi i tylko nimi. Przekonasz się, że wystarczy znaleźć w sobie odwagę i wolę, aby więcej nie dać się wkręcać w niekończącą się spiralę „musisz mieć” czy „musisz być”. Autor w bardzo dosadny (choć również pełen humoru) sposób rozprawi się z Twoimi problemami, obawami i oczekiwaniami, bez mdłej papki pozytywnego myślenia, którą karmią Cię różni modni guru. Jeśli przejdziesz przez to bolesne doświadczenie, być może uda Ci się zacząć myśleć nieco inaczej. Odzyskasz kontrolę nad tym, co „musisz”, przestaniesz przejmować się bzdurami, a w efekcie będziesz nieco szczęśliwszym człowiekiem. Sam zdecyduj, czy warto.”


Zastanawiam się jak Wam pokazać to co jest w środku, jak dać Wam cząstkę tej książki i stwierdziłam, że to nie będzie kolejna recenzja, w której zawsze jest widoczny schemat, tym razem przedstawię Wam urywki z książki i sami stwierdźcie, czy warto, bo ja już to wiem, jak najbardziej warto było ją przeczytać.

„Bo szczęście wymaga wysiłku. Rozkwita dzięki problemom. Radość nie wyskakuje po prostu z zmieni jak stokrotki i tęcze. Na rzeczywiste, autentyczne, trwałe spełnienie i poczucie sensu musimy zasłużyć poprzez wybór tego, o co chcemy walczyć, i podejmowanie walki. Niezależnie od tego czy źródłem Twojego cierpienia jest lęk, samotność, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, czy szef idiota, który codziennie wkurza Cię przez połowę czasu w pracy, jedynym słusznym wyborem jest zaakceptowanie sytuacji i aktywne zaangażowanie się w negatywne doświadczenie – a nie unikanie go i próby uwalniania się z niego.”


„Wielu ludzi obawia się akceptować przeciętność, bo uważa, że jeśli ją zaakceptuje, to nigdy niczego nie osiągnie, nigdy nie staną się lepsi, a ich życie będzie bezwartościowe. Taki sposób myślenie jest niebezpieczny. Uznając, że życie jest wartościowe wyłącznie wtedy, gdy jest naprawdę szlachetne i wspaniałe, godzimy się po prostu z faktem, że większość populacji (w tym my sami) jest do bani i nie ma żadnej wartości. T tego rodzaju konstrukcja myślowa może błyskawicznie stać się niebezpieczna, zarówna dla nas samych, jak i dla innych.”

„Niepewność jest podstawą wszelakich postępów i wszelakiego rozwoju. Zgodnie ze starym powiedzeniem, człowiek, który uważa, że wie wszystko, niczego się nigdy nie nauczy. Aby się czegoś nauczyć, musimy najpierw o tym czymś nie wiedzieć. Im bardziej przyznajemy, że czegoś nie wiemy, tym więcej zyskujemy okazji do nauki. Nasze wartości są niedoskonałe i niekompletne, a założenie, że są doskonałe i kompletne, jest najlepsza drogą do niebezpiecznie dogmatycznego sposobu myślenia, który rodzi rozszczeniowość i dążenie do unikania odpowiedzialności. Jedynym sposobem, abyśmy mogli rozwiązać własne problemy, jest przede wszystkim przyznanie, że do tej pory nasze działania i przekonania były błędne i niesłuszne.”

„Wielu ludzi, czując jakiś rodzaj bólu, gniewu lub smutku, porzuca wszystko i stara się stłumić w sobie te uczucia. Ich celem jest powrót do „dobrego samopoczucia” tak szybko, jak to tylko możliwe, nawet jeśli oznacza to zażywanie różnych, często niekoniecznie legalnych substancji, oszukiwanie się lub powrót do gówniany wartości. Naucz się wytrzymywać ból, który sobie wybrałeś. Wybierając nową wartość, decydujesz się wprowadzić do swojego życia nową postać bólu. Rozkoszuj się nim. Zasmakuj w nim. Powitaj go z otwartymi ramionami. A potem zacznij działaś pomimo niego.”


Mogłabym jeszcze tak długo i długo, ale nie o to chodzi w tym, abym przepisała Wam całą książkę, chciałam dać ją Wam poczuć, a w niej jest o wiele więcej.

Nie czytam poradników, bo po co? Dlaczego ktoś ma mi mówić jak mam żyć? Przecież ja to wiem, ale czy aby na pewno? Po tę książkę, czy też poradnik, sięgnęłam ze względu na tytuł i co najważniejsze nie żałuję. Dała mi wiele, otworzyła oczy. Napisana w świetny sposób, nie jakimś trudnym jeżykiem, ale raczej nawet w zabawnym. Jest tym czymś co będę polecać każdemu. W nas...