Uwielbiam ludzi z pasją, takich jakby to powiedział nasz rodzimy klasyk "pozytywnie zakręconych".
Leszek Herman na pewno jest fascynującą postacią: architekt, lokalny patriota, znawca historii Szczecina i Pomorza który pewnie w dzieciństwie marzył o tym aby być Indiana Jonsem. Jestem przekonana że wycieczka po lokalnych atrakcjach z nim jako przewodnikiem byłaby ciekawym doświadczeniem.
Ostatnio ten człowiek wielu talentów odkrył w sobie również żyłkę pisarza i przebojem zadebiutował na rynku swoją pierwszą powieścią "Sedinum".

"Latarnia umarłych" to kolejna część przygód trójki bohaterów: dziennikarki Pauliny, architekta Igora i angielskiego lorda którzy tym razem odrywają tajemnicę z okresu II wojny światowej.
Mamy więc tajemnicze morderstwo, dziennik z czasów niemieckiej okupacji, mapę z zaznaczonymi współrzędnymi i poszukiwania na dnie Bałtyku ładunku który spoczął na dnie wraz z ewakuacją wojsk niemieckich.
Niestety, tak jak i w "Sedinum" tak i w przypadku kolejnej książki autora rzuca się w oczy totalny chaos. Wiele planów czasowych, liczni bohaterowie, wątków co niemiara i całe strony będące mini wykładami na temat nurkowania, rodzajów średniowiecznych statków czy stylów architektonicznych.
Wszystko to sprawia że puchnie objętość a maleje koncentracja czytelnika. Moja uwaga wielokrotnie była rozpraszana przez zmieniające się plany akcji i ogrom informacji.
Chciałoby się powiedzieć że "Latarnia umarłych" to dzieło w stylu Katarzyny Bondy ale w tym przypadku to nie jest jednak komplement. W moim odczuciu mniej znaczy więcej i zasada ta świetnie sprawdza się również jeśli chodzi o literaturę.

Ta książka jest przegadana. Autor mając ogromna wiedzę nie potrafi odsiać ziarna od plew i przelewa na papier wszystko co ma w głowie.
Ponieważ to rzeczy naprawdę ciekawe szkoda że zostają od razu przysypane kolejnymi ciekawostkami i tak przez kilkaset stron. Czytelnik zamiast ciekawości czyje przesyt.

Ja byłam zmęczona lekturę i choć nadal uważam że Leszek Herman to postać na wskroś ciekawa to jednak pisarz z niego średni. Na trzeci tom opowieści już raczej się nie skuszę.

Uwielbiam ludzi z pasją, takich jakby to powiedział nasz rodzimy klasyk "pozytywnie zakręconych".
Leszek Herman na pewno jest fascynującą postacią: architekt, lokalny patriota, znawca historii Szczecina i Pomorza który pewnie w dzieciństwie marzył o tym aby być Indiana Jonsem. Jestem przekonana że wycieczka po lokalnych atrakcjach z nim jako przewodnikiem byłaby ciekawym...