Latarnia umarłych

Możecie posądzić mnie o brak obiektywizmu, bo dwa razy na wakacjach byłem w Darłowie, ale ta pozycja książkowa jest dobra. Nie jest tak dobra jak Sedinum, ale autor trzyma poziom.
Moja propozycja to nie czytać jej zaraz po Sedinum, tylko troszkę odczekać, bo jest szansa, że będziecie czuli pewien niedosyt. Inne były wasze oczekiwania, a inna rzeczywistość, zważywszy na fakt, że akcja dość długo startuje.

Możecie posądzić mnie o brak obiektywizmu, bo dwa razy na wakacjach byłem w Darłowie, ale ta pozycja książkowa jest dobra. Nie jest tak dobra jak Sedinum, ale autor trzyma poziom.
Moja propozycja to nie czytać jej zaraz po Sedinum, tylko troszkę odczekać, bo jest szansa, że będziecie czuli pewien niedosyt. Inne były wasze oczekiwania, a inna rzeczywistość, zważywszy na...

Trochę długo trwało nim powieść nabrała rumieńców, chwilami akcja stała w miejscu. Nadal mnóstwo ciekawych informacji i historii z czasów II wojny światowej. Warto.

Trochę długo trwało nim powieść nabrała rumieńców, chwilami akcja stała w miejscu. Nadal mnóstwo ciekawych informacji i historii z czasów II wojny światowej. Warto.

Nadal dobrze się czyta.

Nadal dobrze się czyta.

Ostatnia książka w tym roku i to był bardzo dobry wybór. W zasadzie mógłbym skopiować recenzję z pierwszej części serii "Sedinum". Autor rozwija kilka wątków stopniowo, jedne szybciej inne mniej intensywnie, napięcie i emocje podobnie. Wreszcie te wątki zbliżają się, czasem przecinają, by za chwilę znów się oddalić. To duża umiejętność autora, zwłaszcza, że porusza się współcześnie, w średniowieczu, podczas drugiej wojny światowej i jeszcze w kilku innych płaszczyznach czasowych. Opowieść sensacyjno-przygodowo-kryminalna wymaga od twórcy solidnego warsztatu, ogromnej wiedzy historycznej i polotu w poruszaniu się po tych wszystkich meandrach. Czytajcie "Latarnię umarłych" bo warto.
Zwrócę tylko uwagę redakcji książki, że luty ma maksymalnie 29 dni. Niby drobiazg, ale użycie daty 30 lutego nie powinno się zdarzyć w tak dobrej książce.

Ostatnia książka w tym roku i to był bardzo dobry wybór. W zasadzie mógłbym skopiować recenzję z pierwszej części serii "Sedinum". Autor rozwija kilka wątków stopniowo, jedne szybciej inne mniej intensywnie, napięcie i emocje podobnie. Wreszcie te wątki zbliżają się, czasem przecinają, by za chwilę znów się oddalić. To duża umiejętność autora, zwłaszcza, że porusza się...

Pierwsza część cyklu Sedinum, "Wiadomość z podziemi" była rewelacyjna, czego wyraz dałem w swojej opinii. Jako że apetyt rośnie w miarę jedzenia, takie same oczekiwania miałem wobec kolejnej odsłony tego cyklu, czyli właśnie "Latarni Umarłych". Zadowolony jestem, ale w dość umiarkowany sposób. Strasznie długo ta powieść 'startuje'. O ile wątek Pauliny rusza z kopyta od samego początku, to wątki Igora i Johanna ciągną się mozolnie, a wszystko
nabiera barw dopiero kiedy w/w trójka bohaterów łączy siły, czyli grubo po 1/3 objętości książki. Ale to i tak odstaje od "Wiadomości z podziemi". Tamta część była jak coś w rodzaju "Skarbu Narodów", znanego filmu z Nicholasem Cage, parła do przodu z szybkością tsunami. Ta część, mnie osobiście kojarząca się nieco z twórczością Clive'a Cusslera, była dość powolna. A szkoda, bo sam temat - wyborny! Najbardziej miarodajną oceną byłoby 6,5 gwiazdki, ja to obligatoryjnie zaniżam o pół stopnia.

Pierwsza część cyklu Sedinum, "Wiadomość z podziemi" była rewelacyjna, czego wyraz dałem w swojej opinii. Jako że apetyt rośnie w miarę jedzenia, takie same oczekiwania miałem wobec kolejnej odsłony tego cyklu, czyli właśnie "Latarni Umarłych". Zadowolony jestem, ale w dość umiarkowany sposób. Strasznie długo ta powieść 'startuje'. O ile wątek Pauliny rusza z kopyta od...

Całkiem dobrze napisana książka, czasem trochę raziło zachowanie bohaterów, mocno odbiegające od racjonalnego zachowania i za duże "bohaterstwo". Sama historia wciąga bardzo. Sedinum nie czytałem ale z chęcią sięgne

Całkiem dobrze napisana książka, czasem trochę raziło zachowanie bohaterów, mocno odbiegające od racjonalnego zachowania i za duże "bohaterstwo". Sama historia wciąga bardzo. Sedinum nie czytałem ale z chęcią sięgne

Druga już, świetna pozycja Leszka Hermana. Dla kogoś, kto lubi dociekać niewyjaśnionych i intrygujących historii, będzie doskonałą lekturą, będzie chciał więcej i więcej...

Druga już, świetna pozycja Leszka Hermana. Dla kogoś, kto lubi dociekać niewyjaśnionych i intrygujących historii, będzie doskonałą lekturą, będzie chciał więcej i więcej...

No w końcu!! Lektura dla mnie !! Porządny kryminał podszyty mega dawką historii. Aż mi się łza w oku zakręciła, bo nie wiedzieć czemu? Skojarzyło mi się z ….Panem Samochodzikiem. Uwielbiałam Samochodzika a czytając “Latanię” poczułam się znowu jak za durnych lat podstawówki. I nic w tym złego. Generalnie nie jestem jakimś fanem II WŚ, ale tutaj zupełnie mi to nie przeszkadzało a książka jest dosłownie naszpikowana tym tematem plus jeszcze to i owo z wcześniejszej historii Pomorza. Co prawda ZNOWU zaczynam od środka serii, bo jak się okazało pierwszą książkę jakoś przeoczyłam (trudno -nadrobię wkrótce) ale nic nie szkodzi czytelnik się nie pogubi. Wygląda na to, że każda jest jakby osobną historią tradycyjnie powiązaną głównymi bohaterami. Na szczęście bohaterzy młodzi sympatyczni, pracujący i wyjątkowo zajęci rozwiązywaniem zagadki, w której gęsto zaczyna słać się trup. Nie ma czasu na żadne durne amory więc jak dla mnie nie znoszącej ckliwych romansideł i migdalenia co drugi rozdział …..lektura wręcz idealna. Do tego wiele wątków rozciągniętych w czasie, ale tylko po to, żeby koniec końców zbiec się w czasach obecnych. Będzie szybko i sprawnie. Będą trupy, kino akcji oraz niemiecka wojenna myśl technologiczna, ale zakończenie może być zaskoczeniem. I o to chyba chodzi. Wyjątkowo mi się podobało już lecę polować na przeceny, żeby kupić więcej tego Autora. Aż załuje że tyle czasu przetrzymałam tę książkę w poczekalni na tzw “ kupce wstydu”.

No w końcu!! Lektura dla mnie !! Porządny kryminał podszyty mega dawką historii. Aż mi się łza w oku zakręciła, bo nie wiedzieć czemu? Skojarzyło mi się z ….Panem Samochodzikiem. Uwielbiałam Samochodzika a czytając “Latanię” poczułam się znowu jak za durnych lat podstawówki. I nic w tym złego. Generalnie nie jestem jakimś fanem II WŚ, ale tutaj zupełnie mi to nie...

Bardzo wciągająca z mnóstwem informacji historycznych!!!

Bardzo wciągająca z mnóstwem informacji historycznych!!!

Wątek miłosny dla mnie w każdej książce ważny, tutaj trochę zabrakło tej całej miłosnej otoczki między głównymi bohaterami.

Wątek miłosny dla mnie w każdej książce ważny, tutaj trochę zabrakło tej całej miłosnej otoczki między głównymi bohaterami.