Szelmostwa Francois Villona opisane w "Imieniu Bestii" podzielone są na trzy oddzielne opowiadania, przy czym ostatnie, liczące niespełna pięćdziesiąt stron, jest najsłabszym ogniwem tej części, i zaniża ocenę całości. Jednak skupmy się na pozytywach, a jest ich niemało...
Wyczytałam gdzieś, że Autora od lat fascynowała postać Villona, średniowiecznego francuskiego poety, którego losy nie są do końca znane, i stąd właśnie pomysł na tę powieść. Kto czyta/ł Komudę, ten wie, że to nie pierwszy raz kiedy tworzy swój własny ciąg dalszy, swoje "pomiędzy" w życiu bohaterów (to samo tyczy się choćby Jacka Dydyńskiego ( cykl "Samozwaniec"), czy Marka Jakimowskiego z "Galeonów wojny"), i przyznać muszę, że kolejny raz robi to po prostu świetnie!
Bohater Komudy jest postacią o tyleż fascynującą co odpychającą, ciekawą, nieoczywistą, dokładnie tak jak czasy i miejsce w których przyszło mu żyć...bo wiedzieć trzeba, że średniowieczny Paryż z "Imienia Bestii" nie ma nic wspólnego z rycerzami czy szlachetnymi uczynkami...
Brud, smród i ubóstwo - tak najszybciej scharakteryzowałabym ówczesny Paryż i okolice, w których dzieje się akcja.
Sam Francois Villon bardzo mocno skojarzył mi się z pewnym bohaterem, który również jest młody, krnąbrny, popada w tarapaty - kto to taki? Kapitan Jack Sparrow - drań, łotr, ale kiedy trzeba kulturalny aż do bólu, jest dobry w tym co robi, ale jednocześnie przeleniwy, pyskaty, kochliwy i zupełnie nie dba o innych, no chyba, że odmieni "ja" przez wszystkie przypadki...
Zmienia się nie do poznania gdy grozi mu stryczek, dyby, gilotyna - wtedy zrobi wszystko żeby się wywinąć, a więc jest też bardzo pomocny i bierze na swoje barki rozwiązanie kolejnych niepokojących spraw...
Cykl o Villonie składa się z dwóch części, więc żegnam się z bohaterem na krótko, a tymczasem polecam serdecznie!

Szelmostwa Francois Villona opisane w "Imieniu Bestii" podzielone są na trzy oddzielne opowiadania, przy czym ostatnie, liczące niespełna pięćdziesiąt stron, jest najsłabszym ogniwem tej części, i zaniża ocenę całości. Jednak skupmy się na pozytywach, a jest ich niemało...
Wyczytałam gdzieś, że Autora od lat fascynowała postać Villona, średniowiecznego francuskiego poety,...