Kolejna część życia detektywa Erlendura Sveinssona i prowadzonych przez niego spraw. Tym razem trójka detektywów musi zmierzyć się z tajemnicą dotyczącą dawno pochowanych zwłok odkrytych na terenie współczesnej budowy. Fabuła opowiada o śledztwie prowadzonym obecnie, o dochodzeniu kto mieszkał na terenie miejsca odkrycia zwłok, kto mieszkał obok, kto jeszcze żyje z osób, które mogą odkryć kawałek tajemnicy sprzed lat. Śledztwo trudne, bo kilkadziesiąt lat dzielących detektywów od dramatycznych wydarzeń z przeszłości, na każdym kroku spowalnia i wręcz uniemożliwia ich pracę. Kilka wątków, które niepotrzebnie gmatwają i tak trudną sprawę, też nie wpływa na szybkość jej rozwiązania, a tym bardziej, że archeolog odpowiedzialny za wydobycie kości z ziemi ma do tego typowo archeologiczne podejście. I choć czas nikogo nie nagli, czuje się podenerwowanie bohaterów, narastającą chęć odkrycia kto stał za wydarzeniami sprzed lat i zakończenia sprawy.
Równocześnie poznajemy historię rodziny sprzed siedemdziesięciu lat. Smutną historię związaną z przemocą fizyczną, psychiczną, poniżaniem, okrucieństwem i zwykłą ludzką podłością. Opowieść o matce, która uwikłana w toksyczny związek trwa w nim do momentu, kiedy przydarza się coś, co daje jej siłę do przeciwstawienia się oprawcy.
Obie historie przeplatają się wikłając czytelnika w fabułę z której nie tak trudno się uwolnić. Indridason podobnie jak w poprzedniej części nie skąpi czytelnikom sfery obyczajowej. Pokazuje zarówno realia życia sprzed kilkudziesięciu lat, pozycje kobiety w rodzinie czy w domu w rodzinie, relacje między członkami rodzin, jak i współczesność bliską głównemu bohaterowi. Mamy więc dalszy ciąg historii córki narkomanki, która w zaawansowanej ciąży ponownie zwraca się do Erlendura o pomoc, historię jego małżeństwa, jak i jego młodość i dzieciństwo.
Grobowa cisza to powieść obfitująca w najsmutniejsze strony ludzkiego życia. Pokazująca na co stać człowieka okrutnego i jak okrutny może stać się człowiek w walce o swoich bliskich. To mroczna, pełna smutku i goryczy historia, w której kilka jasnych fragmentów daje nadzieję i dla bohaterów i dla czytelnika.
Wydaje mi się, że Grobowa cisza powinna spodobać się osobom poszukującym w kryminałach nie samego dreszczyku emocji związanego z odkrywaniem prawdy, ale też otoczki, która niejednokrotnie sprawia, że prawda wydaje się znacznie gorsza niż bez niej.
Dla mnie dobra, odpowiedzialna książka. Szukam kolejnej części.

Kolejna część życia detektywa Erlendura Sveinssona i prowadzonych przez niego spraw. Tym razem trójka detektywów musi zmierzyć się z tajemnicą dotyczącą dawno pochowanych zwłok odkrytych na terenie współczesnej budowy. Fabuła opowiada o śledztwie prowadzonym obecnie, o dochodzeniu kto mieszkał na terenie miejsca odkrycia zwłok, kto mieszkał obok, kto jeszcze żyje z osób,...