Proste opowiadania kryminalne.
Ciekawe, że to wydrukowano. Bo bardzo niepoprawne politycznie. Procent przestępców z Kreuzbergu znacznie przekracza ich udział w liczbie mieszkańców Berlina. A tu jak wiadomo, trudno znaleźć Hansa lub Helmuta.

Proste opowiadania kryminalne.
Ciekawe, że to wydrukowano. Bo bardzo niepoprawne politycznie. Procent przestępców z Kreuzbergu znacznie przekracza ich udział w liczbie mieszkańców Berlina. A tu jak wiadomo, trudno znaleźć Hansa lub Helmuta.

Ciekawy zbiór historii kryminalnych zwłaszcza gdy mamy świadomość oparcia ich na prawdziwych sprawach. W odbiorze przeszkadzał mi styl i zbyt często powtarzany motyw seksualny morderstw. Ale może to jest głównym motorem napędowym do popełniania zbrodni?

Ciekawy zbiór historii kryminalnych zwłaszcza gdy mamy świadomość oparcia ich na prawdziwych sprawach. W odbiorze przeszkadzał mi styl i zbyt często powtarzany motyw seksualny morderstw. Ale może to jest głównym motorem napędowym do popełniania zbrodni?

Książka daje dużo do myślenia oraz potrafi wywołać niezapomniane emocje u czytającego. Polecam jak najbardziej dla osób, które interesują się prawem jak i dla tych, którym nauka prawa nie jest znana.

Książka daje dużo do myślenia oraz potrafi wywołać niezapomniane emocje u czytającego. Polecam jak najbardziej dla osób, które interesują się prawem jak i dla tych, którym nauka prawa nie jest znana.

Czerń i biel to fikcja. Również w świecie prawa rządzą odcienie szarości. Przynajmniej tak wynika z tekstów Von Schiracha. Pisarz i prawnik w kilku opowiadaniach przedstawia sprawy sądowe, które były nieoczywiste bądź miały niestandardowe zakończenie. Napisane banalnie prostym językiem są w stanie zmusić do refleksji i chwili zastanowienia po zakończonej lekturze. Trudno opisywać to dzieło jako choć w połowie wybitne, ale jest fajne - zmusza do myślenia, a przestrzeń prawna wydaje się fascynująca. Warto.

Czerń i biel to fikcja. Również w świecie prawa rządzą odcienie szarości. Przynajmniej tak wynika z tekstów Von Schiracha. Pisarz i prawnik w kilku opowiadaniach przedstawia sprawy sądowe, które były nieoczywiste bądź miały niestandardowe zakończenie. Napisane banalnie prostym językiem są w stanie zmusić do refleksji i chwili zastanowienia po zakończonej lekturze. Trudno...

Ze względu na wrodzoną germanofobię literaturę niemiecką traktuję nieco po macoszemu. Istnieją jednak pozycje napisane jakby z myślą o mnie – książki, wobec których nie jestem w stanie przejść obojętnie, i odnośnie do których narodowość ich autora nie ma dla mnie żadnego znaczenia. Doskonałym przykładem na to jest „Przestępstwo” Ferdinanda von Schiracha, uznanego niemieckiego adwokata, który swoje zawodowe doświadczenia postanowił przekuć w cykl opowiadań, traktujących o prawdziwych zbrodniach i uświadamiających nam, że z winą to trochę jak z miłością – niejedno ma imię. Świeżo po lekturze muszę przyznać, że czasem warto nagiąć swoje ksenofobiczne zasady, bo dobra literatura nie powinna musieć legitymować się paszportem.
Lakoniczny, minimalistyczny styl, jakim charakteryzuje się von Schirach, tym razem zupełnie nie przeszkadza w odbiorze dzieła, ba!, staje się poniekąd magnesem, który nie pozwala nam się oderwać od jego opowiadań. Często krytykuję utwory napisane językiem suchym, zabarwionym specjalistyczną manierą, ale w „Przestępstwie” proporcje literackie doskonale zharmonizowane są typowo adwokackim sposobem przedstawiania nam opowieści. Nie orientuję się, jak w dużej mierze książka ta oparta jest na wydarzeniach autentycznych lub jak dalekiej uległa beletryzacji, ale nie ma to większego znaczenia, gdyż opowiadaniom von Schiracha – po prostu – bezgranicznie się wierzy.
W stworzeniu książki – a także w całej prawniczej karierze – autorowi przyświecało motto, które niejednokrotnie słyszał od wuja: „rzeczy na ogół nie są proste, a wina to sprawa śliska”. Widać to doskonale w każdym z jego utworów i jeśli w świadomym lub podświadomym wymiarze von Schrirach intencjonalnie chciał zwrócić uwagę czytelnika na niedoskonałość wyłącznie instytucjonalnego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości, to muszę przyznać, że jego zamiar został osiągnięty. Z „Przestępstwa” niezbicie wynika pewna życiowa mądrość: jeśli świat nie jest w stanie istnieć bez instytucji sądu, to pamiętać należy, że człowieka jest w stanie osądzić tylko drugi człowiek – nigdy sam kodeks.
Miłośnikom true crime, amatorom procesów sądowych oraz przebiegu czynności wykonywanych przez policję powieść spodoba się na pewno. Krótkie, lapidarne opowiadania poruszają naprawdę interesujące przypadki kryminalne i niejednokrotnie prowokują do refleksji, analizy lub zadumy. Von Schirach udowadnia, iż w obliczu udręki przypominającej piekło za życia nawet najporządniejszy człowiek jest w stanie posunąć się do moralnego ekstremum; że ocenianie kogoś po pozorach to zawsze postawa naganna; że granice pomiędzy ofiarą a przestępcą to niejednokrotnie kwestia umowna lub płynna.
Oczywiście – jak to zwykle bywa z utworami traktującymi o poważnych, ostatecznych sprawach, lektura „Przestępstwa” także należy do trudnych i nieco przygnębiających. Obecny w niej lejtmotyw jabłka sprowokuje czytelnika do zagwozdki intelektualnej, do której nie znajdziemy jednak klucza. Lektura pozostawi w nas z pewnością ogrom smutku, a nawet złości – niezgody na to, co na każdym kroku uświadamia nam von Schirach: że wina to sprawa śliska, a w jej ocenę zawsze wpisane jest ryzyko poślizgu lub potknięcia.

Ze względu na wrodzoną germanofobię literaturę niemiecką traktuję nieco po macoszemu. Istnieją jednak pozycje napisane jakby z myślą o mnie – książki, wobec których nie jestem w stanie przejść obojętnie, i odnośnie do których narodowość ich autora nie ma dla mnie żadnego znaczenia. Doskonałym przykładem na to jest „Przestępstwo” Ferdinanda von Schiracha, uznanego...

Zbiór świetnych opowiadań, jak można się domyślić, zainspirowanych autentycznymi historiami z bogatego doświadczenia zawodowego autora (który jest świetnym adwokatem; pisarzem został dopiero sporo po czterdziestce). Znakomicie opisane, niejednoznaczne sprawy kryminalne. Sprawcy w różnym wieku, ze wszystkich środowisk, każdy z innym motywem. "Rzeczy na ogół nie są proste, a wina to sprawa śliska"

Zbiór świetnych opowiadań, jak można się domyślić, zainspirowanych autentycznymi historiami z bogatego doświadczenia zawodowego autora (który jest świetnym adwokatem; pisarzem został dopiero sporo po czterdziestce). Znakomicie opisane, niejednoznaczne sprawy kryminalne. Sprawcy w różnym wieku, ze wszystkich środowisk, każdy z innym motywem. "Rzeczy na ogół nie są proste, a...

Wspaniały zbiór opowiadań. Wyjątkowe połączenie przenikliwości i empatii autora z minimalistyczną, przemyślaną narracją.

Meisterstück wybijający się spośród często głupawych opowieści sensacyjnych i kryminalnych. Przedstawiany ciąg nietypowych wydarzeń wielokrotnie daje szansę, aby prosta proza stała się czymś więcej.
Mamy zatem, obok okazji do rozrywki, również możliwość zatrzymania się na chwilę i zastanowienia. Precyzyjny język autora stanowi wartość dodaną, a narracja niejednokrotnie w ciekawy sposób styka się z filozofią prawa.

Dla mnie coś wybitnego i, mimo ledwie lipca, prawdopodobnie największe odkrycie tego roku.

P.S. Nie znajduję nigdzie potwierdzenia, że te historie naprawdę się wydarzyły (a przynajmniej, że przeżył je sam autor, co bywa często sugerowane). Wiem natomiast, że to nie jest jabłko.

Wspaniały zbiór opowiadań. Wyjątkowe połączenie przenikliwości i empatii autora z minimalistyczną, przemyślaną narracją.

Meisterstück wybijający się spośród często głupawych opowieści sensacyjnych i kryminalnych. Przedstawiany ciąg nietypowych wydarzeń wielokrotnie daje szansę, aby prosta proza stała się czymś więcej.
Mamy zatem, obok okazji do rozrywki, również możliwość...

Prawdziwe historie z bogatej przeszłości niemieckiego adwokata. Od niezwykłych kradzieży przez morderstwa do kanibalizmu. Ciekawe i nieszablonowe ujęcie poszczególnych opowiadań. Na ogół przygnębiające, ale realizm tych opowieści pozwala wyciągnąć więcej niż ze zwykłego kryminału.

Prawdziwe historie z bogatej przeszłości niemieckiego adwokata. Od niezwykłych kradzieży przez morderstwa do kanibalizmu. Ciekawe i nieszablonowe ujęcie poszczególnych opowiadań. Na ogół przygnębiające, ale realizm tych opowieści pozwala wyciągnąć więcej niż ze zwykłego kryminału.

Fascynujące i jednocześnie mocno przygnębiające krótkie opowieści o przestępstwie -chociaż w niektórych opowiadaniach tak naprawdę tego przestępstwa wcale nie ma. Albo jest, ale całkiem inne niż by się wydawało. Obserwujemy ze współczuciem ofiarę, która nagle okazuje się tym najbardziej groźnym przestępcą. Lub odwrotnie.
Trochę tak jakby się obserwowało magika, który wrzuca do kapelusza gazetę , a potem okazuje się, ze ma w nim stado nietoperzy, jedną krowę i malutki statek kosmiczny. I uśmiecha się szeroko widząc nasze zdziwienie.

Naprawdę ciekawe historie o zwyczajnych i niezwyczajnych ludziach. O emocjach i zarządzaniu strachem, własnym i cudzym, o miłości, nienawiści i współczuciu.
Poznajemy kilku naprawę przerażających ludzi, chociaż własciwie wydaja się całkiem zwyczajni -może nawet bezbarwni w pierwszym momencie. Az nagle magik odwraca kapelusz i wszystko sie odmienia, lub może pokazuje jakie jest naprawdę.

Fascynujące i jednocześnie mocno przygnębiające krótkie opowieści o przestępstwie -chociaż w niektórych opowiadaniach tak naprawdę tego przestępstwa wcale nie ma. Albo jest, ale całkiem inne niż by się wydawało. Obserwujemy ze współczuciem ofiarę, która nagle okazuje się tym najbardziej groźnym przestępcą. Lub odwrotnie.
Trochę tak jakby się obserwowało magika, który...

Ciekawy zbiór opowiadań.

Ciekawy zbiór opowiadań.